خبری در راه است

مگر اینان نمی‌دانند که تو فرزند رسول خدا و نور چشم حضرت زهرایی؟ این قوم بی‌شرم و حیا خوب می‌دانند که جد بزرگوار تو رسول عالمیان است.

آقای من! این جماعت پست و پلید چه خوب می‌دانند که جد تو حضرت خدیجه است، اول زنی که در این امت، اسلام را اختیار و احمد مختار را تصدیق کرد. اینان خوب می‌دانند حضرت حمزه که لقب سیدالشهدا(ع) را گرفت، عموی پدر تو، حضرت علی بن ابی‌طالب بود.

حسین من! این جماعت تصدیق خواهند کرد که جعفر طیار در بهشت عنبرسرشت، عموی توست. اینان به شرف، مکنت، به پاکی و طهارت خاندان تو، علم و آگاهی دارند.

خوب می‌دانند شمشیری که به آن تکیه زده‌ای شمشیر سید ابرار است و عمامه‌ای که بر سر داری، همان عمامه احمد مختار است، همو که رسول پروردگار عالمین است.

حسین من! مگر این جماعت که به تو نامه نوشتند، تو را نمی‌شناختند؟ مگر اینان نمی‌دانند تو فرزند شاه ولایت، علی مرتضی، اول کسی که دعوت اسلام را پذیرفت هستی و یادگار اویی، پس چرا ریختن خون تو را حلال شمرده‌اند؟ مگر این جماعت که در سپاه خواری و زبونی از سر نادانی و فرومایگی در مقابل تو قد علم کرده و صف‌آرایی دارند، به پایه علم علی(ع) و درجه حلم و بردباری او که ارفع و اعلی از همه انسان‌هاست و ولی هر مومن است، ایمان و یقین ندارند؟

آقای من! کربلا سرزمین نیزه‌‌هاست و این سپاه کفر و الحاد دست بردار تو نیست تا آن که تشنه‌کام‌تر از هر آنچه که تشنه آنی، شربت مرگ را زیر باران نیزه شکسته‌ها بچشی! هر چند نغمه شوم دشمن به گوش اهل حرم برسد و کشته شدن تو را فریاد کنند، کاش اهل حرم با این خبر سیلی به صورت نمی‌زدند و گریه نمی‌کردند، کاش کربلا، عاشورا نداشت. کاش هیچ خیمه‌ای در کربلا برپا نمی‌شد.

محمد خامه‌یار - جام‌جم