پای دیوار سحرخیزی

خدایا! امشب آغاز شب‌های تقدیر و سرنوشت‌ساز زندگی من است، می‌خواهم لحظه‌لحظه آن را قدر بدانم، در پناه خلوتی تنها با نام و یاد تو مانوس باشم و همنشین خلوت انس تو باشم. تو سکوت شبانه‌ام را با بال‌های بندگی‌ام به سوی خود به پرواز درآور. خدای من! تو خالق لحظه‌های شیرین زندگی منی! تو خالق زلال لحظه‌های خلوت سحری.

مرا در لحظه‌های ناب خلوت و تنهایی و سحرخیزی مهمان سجاده نماز و دعا و نیایش کن و به تلاوت آیات نورانی کتاب مقدس و معجزه همیشه جاوید خود، توفیق بده تا با تو سخن بگویم و با من سخن بگویی!

خدایا! این چندمین بار است که به بندگی‌ام اعتراف می‌کنم و کارنامه بندگی‌ام را با همه دلدادگی‌ام به تو می‌سپارم تا این بار در سحرگاهان شوق و شور بندگی‌ام را به پیشگاه کبریایی و جبروتی تو، تقدیم کنم.

پروردگارا! به من آموخته‌ای و فرمان سحرخیزی داده‌ای، همه توفیق‌ها از آن توست، تو در این توفیق مرا از برکات لحظه‌های طلایی آن محروم نکن و همه وجودم را معطر به عطر نیایش خود کن تا در حال و هوای ملکوتی سحر مهمان لحظه‌های انس با تو باشم.

خدایا! دل بی‌صبر من در زلال لایتناهی سحرخیزی با راز آفرینش همراز می‌شود و آرام می‌گیرد تو مرا مرهون بارش آبشار رحمت و باران مغفرت خود فرما و قلب مرا به روشنی‌ها، جلا بده تا در جاده بندگی راه معراج را در پیش‌رو داشته باشم.

تو اعضا و جوارح و همه وجودم را به انوار هدایت خود منور کن، تو سرچشمه نور دل همه عارفانی، چه می‌شود در هوای وصل خود در جاده‌های روشن هدایت، درهای رحمت خویش را به رویم بگشایی.

خدایا! در غربت زمانه، دست‌هایم را خالی می‌بینم و کوله‌بار نافرمانی‌ام را سنگین، تو مرا در کوی خود پناهی بده و در روشنی راه خود دست مرا بگیر.

محمد خامه‌یار - جام‌جم