بهشهر یعنی بهشت

بهشهر یکی از شهرستان‌های استان مازندران است که از شمال به خلیج میانکاله، از خاور به شهرستان کردکوی، از جنوب به شهرستان دامغان و از باختر به شهرستان ساری و نکا محدود شده است.

ریش سپیدهای بهشهری که از نوه‌ها و نتیجه‌های اقوام تات هستند یا خانواده‌های طالشی لنکران یا مهاجران گرجی می‌گویند که بهشهر تا 336 سال پیش چندان آباد نبود و خرگوران نام داشت، اما از همان وقت که شاه‌عباس صفوی تصمیم گرفت شهری در آن بنا کند، زندگی خرگورانی‌ها رونق گرفت.
حالا بهشهر از آن سال‌ها که شاه‌عباس آن را عروس شهرهای ایران نام گذاشت یادگارهای زیبایی در خود نهان کرده است مثل کاخ صفی‌آباد، کاخ چشمه عمارت و باغ‌های تاریخی بهشهر عباس‌آباد و ... اما اگر بهشهر هیچ کدام از اینها را هم نداشت باز هم می‌توانست گردشگران را سحر کند تا به آن سفر کنند، شاید به خاطر غارهای هوتو و کمربند یا به خاطر هوای خنک و مطبوعش یا باغ‌هایش که پر از انارهای ترش و شیرین، نارنج، نارنگی و پرتقال هستند یا به خاطر شالیزارهای آیینه‌گون بربخش که غروب‌ها زمین و آسمان را خوشبو می‌کنند یا به‌ خاطر مردم مهربانش که غم‌ها‌یشان را برای خودشان نگه می‌دارند و شادی‌هایشان را با تو تقسیم می‌کنند یا...
اگر به بهشهر رفتید 6 جا هست که حتما باید به آنها سر بزنید،  اولین جایی که بدون دیدنش نباید بهشهر را ترک کنید کاخ صفی‌آباد است که از دوران صفوی به جای مانده. اگرچه این کاخ در دوران قاجار ویران شد، اما قبل از انقلا‌ب آن را بازسازی کردند. دومی، باغ‌شاه (پارک ملت)‌ است با سروهای صد ساله و گل‌‌های آراسته‌اش. سومی دریاچه عباس‌آباد که میان جنگل قرار گرفته است و لطفا همین جا قول بدهید اگر شنا بلد نیستید داخلش نشوید چون 10 متر عمق دارد. چهارمی، خلیج میانکاله است با طبیعتی بکر که پرندگان مهاجر هر سال مهمانش می‌شوند و بچه‌های بهشهری مشت‌هایشان را از بوته‌های تمشکش پر می‌کنند، پنجمی، غار هوتو است در روستای تروجن، در یک کیلومتری غرب بهشهر و ششمی پارک توسکا که در مسیر حرکت به سمت خاور مازندران و در 50 کیلومتری گلوگاه  چشم‌ انتظار دیدن شماست.