من و بهار با هم به دنیا آمدیم

جهانبخش خواننده با احساسی است که به قول خودش با بهار به دنیا آمده است و روز اول فروردین روز تولد اوهم هست. با او درباره موسیقی، فعالیت‌هایش در این عرصه و بهارو حال و هوای نوروز خارج از ایران حرف زدیم.

هر چیزی نقطه شروعی دارد. از زندگی گرفته که با تولد شروع می‌شود تا موسیقی و کار و.... برای شما موسیقی از کجا شروع شد؟

از کودکی‌ام و با تشویق‌های پدرم شروع شد. آن زمان ما در یکی از شهرهای آلمان زندگی می‌کردیم. پنج ساله بودم که با تشویق‌های پدرم به کلاس پیانو رفتم. بعدتر هم سراغ گیتار رفتم و دوره‌های آهنگسازی و تنظیم موسیقی را هم گذراندم. تا مقطعی هم به مدرسه موسیقی رفتم، اما به ایران بازگشتیم و تحصیلم در این مدرسه نیمه‌کاره ماند. بعد از آمدن به ایران هم علاقه‌ام به موسیقی روز به روز بیشتر شد و آن را جدی‌تر دنبال کردم.

چرا علاقه‌تان بیشتر شد؟

چون با موسیقی شرقی و ایران از نزدیک آشنا و متوجه شدم که حس خوب و شیرینی به آن دارم.

کمی درباره این حس شیرین توضیح دهید و بگویید موسیقی ایرانی چه حسی را در شما زنده کرد که از آن به عنوان حس شیرین یاد می‌کنید؟

موسیقی شرقی خاصیت عجیبی دارد؛ خاصیتی که هر شنونده به آن اعتراف می‌کند و می‌گوید که برایش متفاوت است. این حس خاص بودن را هم بیشتر شنوندگان موسیقی ایرانی، نسبت به آن دارند و می‌گویند غم و حزنی در خود دارد که نوع نگاه انسان را به دنیای اطرافش گسترده‌تر می‌کند و او را به فکر فرو می‌برد.

همین حزن و اندوه برایتان جذاب بود؟

می‌خواهم بگویم موسیقی شرقی به مخاطب خود وسعت دید می‌دهد و او را از داشتن نگاه محدود به جهان باز می‌دارد. ایجاد همین نگاه، اتفاق بزرگی است و هر چیزی توان ایجاد آن را ندارد. من هم دلم می‌خواست در موسیقی رفتار و نگاهی داشته باشم که متفاوت بوده و همراه با حزن، امید و شادی هم در خود داشته باشد. این بود که به دستگاه‌های موسیقی ایرانی علاقه‌مند شدم، چون می‌دیدم به افکارم نزدیک است و می‌تواند مرا در بیان آنچه دوست دارم بگویم، همراهی کند.

شما خواننده موسیقی پاپ هستید. این علاقه و نگاه شما به موسیقی ایرانی برایم جالب است. این علاقه، تاثیری هم روی کارهای شما داشته است؟

درست است که موسیقی پاپ کار می‌کنم، اما این پاپ تلفیقی است و صرفا پاپ نیست، چون در ساخت آثارم از دستگاه‌های شرقی هم کمک می‌گیرم.

پس در آهنگسازی‌ شما به کار می‌آید؟

بله، دقیقا فرم این دستگاه‌ها در ذهنم است و از آنها استفاده می‌کنم.

شما تجربه تنظیم آهنگسازی، نوازندگی و خوانندگی را دارید. بابک جهانبخش را آهنگساز، نوازنده یا خواننده می‌دانید؟

من در ابتدای کارم، آهنگساز بودم و بعد وارد عرصه خوانندگی شدم؛ اما مسلما همیشه نقش فرد به عنوان خواننده بیشتر به چشم می‌آید و پررنگ است؛ بنابراین فکر می‌کنم مردم مرا بیشتر به‌عنوان خواننده می‌شناسند و قبول دارند.

خودتان، بابک جهانبخش را کدام یک از این موارد می‌دانید؟

خودم فکر می‌کنم یک آهنگساز ـ خواننده هستم.

تحصیلاتتان هم در زمینه موسیقی بوده یا خیر؟

نه.

پس موسیقی علاقه‌تان بوده است؟

بله، علاقه همیشگی‌ام بوده و هست؛ اما درباره تحصیلاتم در زمینه موسیقی باید بگویم تمام دوره‌های لازم را به‌صورت آکادمیک گذرانده‌ام و زمانی که به ایران آمدم هم این دوره‌ها را ادامه دادم و تکمیل کردم.

استقبال از آلبومتان چطور بود؟ راضی بودید یا نه؟

به لطف خدا خیلی خوب بود. حتی بیشتر از حد تصورم بود و امیدوارم بعد از این هم بتوانم کارهای بهتری انجام دهم.

کارهای بعدی شما هم شبیه آلبوم «من و بارون» خواهد بود؟

شباهت‌هایی خواهد داشت، اما سعی می‌کنم خودم را تکرار نکنم، چون این موضوع برایم از همه چیز مهم‌تر است. اگر در قواعد هستی نگاه کنیم هیچ چیز تکراری وجود ندارد. حتی همین فصل بهار که هر سال از راه می‌رسد، همیشه تازه و جذاب است.

خوب که خودتان رفتید سر اصل مطلب. چون می‌خواستم راهی پیدا کنم و بحث را به موضوع بهار و عید نوروز بکشانم. اولین خاطره‌ای که از عید نوروز دارید چیست؟

اصلا همین که گفته می‌شود عید نوروز، با خود خاطرات خوبی دارد، خاطراتی که یکی یکی به ذهنمان می‌آید و شروع می‌کند به مرور شدن؛ اما جدا از این‌که عید و سال تحویل همیشه شیرین هستند، من در این ایام مدام منتظر کادوهای تولد هم هستم.

چرا؟

چون من و بهار با هم به دنیا آمده‌ایم. روز اول فروردین تولد من هم هست برای همین همیشه برایم جذابیت ویژه‌ای دارد، چون هدایای زیادی از دوستان و خانواده می‌گیرم.

تا وقتی بزرگ نشده‌ایم، بیشتر به خاطر نو شدن سال ذوق زده می‌شویم. بزرگ که می‌شویم، دنیایمان هم تغییر می‌کند. نمی‌خواهم بدبین باشم، اما عید جذابیت‌های بیشتری در دوران کودکی دارد. وقتی که بزرگ می‌شویم از آن کاسته می‌شود و درگیر روزمرگی‌هایمان می‌شویم.

شاید مرور زمان موجب می‌شود احساس کنیم نو شدن سال اتفاقی است که هر سال می‌افتد و کم‌کم برایمان تکراری می‌شود.

قطعا اتفاق بزرگی است. همین که درخت، گل و پرنده‌ها حال و هوای تازه‌ای به خود می‌گیرند، بسیار زیباست. دگرگونی‌ها از طبیعت شروع می‌شود و به خانه‌های ما هم می‌رسد. وقتی حتی خانه تکانی هم می‌کنیم، حیف است که خودمان هم احساس شادی نکنیم. چند سالی می‌شود که این ایام تا حدی کمرنگ شده و دیگر مثل گذشته شور و هیجانی ندارد. شاید یکی از دلایلش همین باشد که ما هر سال کنار هفت‌سین هستیم و در ایران زندگی می‌کنیم. آدم هر چیزی را که خیلی تجربه کند، برایش تکراری یا عادی‌تر می‌شود. آن وقت یادش می‌رود که گاهی تکرارها هم خیلی زیبا هستند.

نکند روزی موسیقی هم برای شما تکراری شود!

نه مطمئنم این‌طور نمی‌شود. چون مدام با موسیقی هستم و به آن فکر می‌کنم. برای همین هر بار با زاویه متفاوتی به آن می‌نگرم و برایم تازه و نو می‌ماند. از سوی دیگر طرفداران و حامیان خوبی دارم که با نظرها و بیان احساساتشان به مسیرم شکل می‌دهند و به حس تازگی موسیقی در وجودم کمک می‌کنند. ولی خب نمی‌توان این را هم انکار کرد که آدمیزاد به شرایط عادت می‌کند. اما کاش دقت کنیم که این عادت کردن‌ها به دوست داشتن‌ها و  دوست داشتنی هایمان لطمه نزند. کاش بتوانیم نگاهمان را مدام به همه چیز تازه کنیم و هر بار دنیا را از زاویه تازه‌ای نگاه کنیم. این همان پیامی است که فصل‌ها هم با آمدن و رفتنشان می‌خواهند به ما برسانند. بهار هم یکی از همین پیام آوران است.

پس راز فصل‌ها را هم کشف کرده‌اید؟

(با خنده) اگر رازش همین است که گفتم بله کشفش کرده‌ام.

برای همین است که فضای کارهایتان هم مثل خودتان شاد است.

اتفاقا من کار غمگین هم زیاد دارم.

درست می‌گویید اما بهار هم گاهی آسمان ابری دارد که هر چند حزن انگیز است اما باز هم بهاری است.

این لطف شماست. اما همیشه سعی کردم در کنار غم و حزنی که در کارهایم هست به نقطه مثبت روشن و امید هم فکر کنم، چون احساس می‌کنم در هر غمی امید هم وجود دارد. برای همین نباید با چشمان بسته تنها به سمت غم‌ها حرکت کرد.

و شما سعی می‌کنید در آثارتان همین کار را انجام دهید؟

بله! باید یادمان باشد که همیشه بهار بعد از زمستان از راه می‌رسد.

برگردیم سر موضوع نوروز و خاطرات بهاری شما. شما سال‌ها در ایران زندگی نمی‌کردید. از ایام نوروز و سال تحویل آنجا چه خاطره‌ای دارید؟

آنجا هم شور و حال خودش را داشت. یادم هست که مادربزرگ هایم برایمان عیدی می‌فرستادند و هنوز هم از این بسته‌های عیدی خاطرات خوشی دارم.

هفت‌سین هم داشتید؟

بله ایرانیان خارج از کشور نوروز را مفصل جشن می‌گرفتند و سفره‌های هفت‌سین مفصلی هم می‌انداختند. فکر کنم ایرانی‌ها هر جای دنیا هم که باشند، سفره هفت‌سین می‌اندازند و یادی از عید نوروز می‌کنند.

هفت‌سین‌های ایران را بیشتر دوست دارید یا خارج از کشور را؟

هر کدام حس و حال خاص خودش را داشت. نمی‌شود گفت شبیه هم بودند ولی شاید آنجا احساس دلتنگی و دوری از وطن به همه چیز حال و هوای تازه‌ای می‌داد. به یاد دارم که پدر و مادرم مدام آرزو می‌کردند کاش در کنار اقوام بودند. بعد هم برای پر کردن جای خالی اقوام با دوستانمان در رفت و آمدهای نوروزی بودیم. امیدوارم حال و هوای آن روزها دوباره برگردد. این روزها تنهایی باب شده است. تا چند سال پیش خیلی‌ها به فکر هم بودند اما حالا انگار همدیگر را فراموش کرده‌اند.

این اتفاق تا حدی طبیعی است. چون درگیری‌های ذهنی بیشتر شده و همه ما زندگی شلوغ‌تری داریم.

بله اما اینها نباید موجب دوری ما از هم بشود. امیدوارم ذهن هایمان دیجیتالی نشود. حالا احوالپرسی و حالت چطور است هم اس ام اسی شده، گاهی نیم ساعت با یک نفر اس ام اس بازی می‌کنیم اما تماس نمی‌گیریم یا او را نمی‌بینیم. کاش بیشتر به فکر هم باشیم.

خودتان هم یکی از افراد پرمشغله هستید. سال نو پای سفره هفت‌سین می‌نشینید یا نه؟

همیشه برایم مهم‌ترین چیزهای دنیا، خانواده و همسرم هستند. این‌که در خانه‌ام باشم و با همسرم کنار سفره هفت‌سین نشسته باشم، بعد هم دعای سال تحویل بخوانم... واقعا چه چیزی از اینها زیباتر است؟ با همه گرفتاری‌هایم هر طور باشد خودم را به خانه و کنار سفره هفت‌سین می‌رسانم. اگر هم مجبور باشم سفر بروم، همسرم را می‌برم، چون باید با خانواده کنار سفره هفت‌سین نشست.

پیشاپیش تولد شما را تبریک می‌گوییم و آرزو می‌کنم همیشه بهاری باشید.

من هم برای شما و همه مردم آرزوی سلامت و موفقیت دارم. به بزرگ‌ترها می‌گویم که خدا سایه‌تان را بر سرمان نگه دارد و به جوانان هم می‌گویم عزمشان را جزم کنند و یک سال دیگر تلاش کنند تا به خواسته‌هایشان برسند. به قول معروف ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است. امیدوارم همیشه خنده بر لب داشته باشند و از تکرار جمله دوستت دارم غافل نشوند.

زینت مرتضایی‌فرد/ گروه فرهنگ‌وهنر