سرگرمی در برنامه‌های خانوادگی تلویزیون

برنامه سرگرمکننده ، برنامهای است که بتواند حسی از شادی، اضطراب، هیجان یا صمیمیت را به مخاطبش منتقل کند. در حالی که برنامههای آموزشی قادر به ایفای چنین نقشی نیستند. برنامههای خانوادگی صدا و سیما از بدو تولد تا به امروز هر چه بیشتر به قالب برنامههای «آموزشی» نزدیک شدهاند. برنامههایی که هماکنون در مجله تصویری سیمای خانواده پخش میشوند، بیشترشان کارکرد آموزشی و اطلاعرسانی دارند. تعدادی از این آیتمها عبارتند از: شیرینیپزی و پخت نان (آشپزخونه)، طب گیاهی، آموزش خیاطی، نکاتی درباره تربیت کودکان (مادرانه)، معرفی تکنولوژیهای جدید (عصر جدید) و... در این میان آیتمهایی چون «ایران بهشتی دیگر» یا سریالهای داستانی تا اندازهای، سرگرم کردن بینندگان را مد نظر قرار دادهاند. این درست که آموزش، اطلاعرسانی و همگرایی اجتماعی جزو مهمترین کارکردها و اهداف وسایل ارتباط جمعیاند. اما در این میان مدیران رسانههای موفق سرگرم ساختن مخاطبان را با اولویت بیشتری در دستور کار قرار میدهند. چراکه اگر این هدف محقق نشود، برنامه مورد نظر در رسیدن به دیگر اهدافش نیز توفیق چندانی کسب نمیکند. تمامی کارشناسانی که درباره پدیده مخرب «فارسی یک» اظهارنظر کردهاند، همگی در یک نکته اتفاقنظر دارند. این که این شبکه در برنامههایش برای «سرگرمسازی» مخاطب برنامهریزی مفصلی کرده است. فارسی یک ، با تکیه بر مسائل غیراخلاقی و نامتعارف، برای جذب مخاطب خودش را به آب و آتش میزند. اما به هر جهت توانسته است با برنامههای به ظاهر سرگرمکننده و در اصل مخرب، تعدادی از مخاطبان را با خودش همراه کند. رسیدن به «جذابیت» و «فرحبخشی» در برنامهسازی کار دشواری نیست. میتوان با بهرهگیری از جذابیتهای سالم به نیازهای مخاطبان انبوه تلویزیونی پاسخ گفت و خلأ «سرگرمکنندگی» را در مجلههای تصویری خانوادگی پر کرد. احسان رحیمزادهگروه رادیو و تلویزیون