5 اشتباه رایج درباره سرطان سینه‌

در این که سرطان پستان در زنان شایع‌تر است، حرفی نیست؛ ولی این سرطان فقط زنان را مبتلا نمی‌کند. سرطان پستان گاهی در مردان نیز بروز می‌کند که البته میزان بروزش کم است؛ چیزی در حدود یک درصد.

2-‌ بعضی خانم‌ها فکر می‌کنند سرطان پستان آنقدرها هم شایع نیست‌

اتفاقا بشدت شایع است و از قضا شایع‌ترین سرطان زنان همین سرطان است. لااقل یک نفر از هر 9 زن در طول زندگی‌اش با این سرطان درگیر می‌شود و آمار موسسه ملی سرطان آمریکا نیز نشان می‌دهد که فقط در سال گذشته، بیش از 212 هزار و 920 مورد جدید از این سرطان در آمریکا گزارش شده است.

3-‌ بعضی خانم‌ها خیال می‌کنند سرطان پستان بیماری دوران جوانی است و سراغ زنان پا به ‌سن ‌گذاشته نمی‌آید.

برعکس! هر چه سن بالاتر می‌رود، خطر ابتلا به این سرطان بیشتر می‌شود؛ به‌ طوری‌ که احتمال ابتلای یک خانم 90 ساله به این سرطان، چیزی در حدود 3/14 درصد (یعنی یک نفر از هر 7 نفر) است. البته عوامل دیگری نیز احتمال بروز این سرطان را افزایش می‌دهند؛ عواملی مانند شروع زودرس قاعدگی (پیش از 12 سالگی)، شروع دیررس یائسگی (پس از 55 سالگی)، بروز دیرهنگام اولین حاملگی (پس از 30 سالگی)، چاقی، مصرف سیگار و الکل، مواجهه با اشعه، مواجهه با برخی مواد شیمیایی نظیر آفت‌کش‌ها، سابقه خانوادگی و مصرف طولانی‌مدت استروژن.

4-‌ بعضی‌ها می‌گویند اولین علامت این سرطان، درد و خونریزی از نوک پستان است‌

نه! سرطان پستان معمولا در مراحل اولیه‌اش نه درد دارد، نه خونریزی. این سرطان در بیشتر اوقات، توسط خود بیمار و با احساس یک توده در سینه وی کشف می‌شود. گاهی نیز با لمس یک توده کوچک در زیر بغل یا بالای استخوان ترقوه،‌ این سرطان به تشخیص می‌رسد. گهگاه بروز علایمی نظیر ترشح غیرطبیعی از پستان، فرورفتگی نوک پستان یا تغییرات پوستی نیز می‌تواند منجر به تشخیص این بیماری شود، اما در کشورهای توسعه‌یافته، ماموگرافی‌ غربالگری یکی از ابزارهای مهم‌ تشخیص زودرس این سرطان است. به همین دلیل، موسسه ملی سرطان آمریکا به تمام زنان توصیه می‌کند در سن 35 سالگی یک ماموگرافی پایه انجام دهند و پس از آن، هر 2 سال یک‌ بار (از 40 تا 50 سالگی) و پس از آن نیز سالی یک‌ بار (از 50 سالگی به بعد) ماموگرافی کنند.

5- برخی بیماران خیال می‌کنند درمان این سرطان فقط برداشتن پستان بیمار از طریق جراحی است‌

این ‌طور نیست. اگر احتیاج به جراحی باشد، نوع عمل جراحی قطعا برحسب مرحله و نوع سرطان انتخاب می‌شود. گاهی فقط برداشتن توده کفایت می‌کند و بافت پستان حفظ می‌شود؛ گاهی نیز جراح مجبور می‌شود تمام‌ بافت پستان را بردارد (عمل ماستکتومی)‌ و حتی در برخی موارد پیشرفته،‌ جراح ممکن است برداشتن قسمتی از عضلات سینه‌ای و غدد لنفاوی را نیز لازم بداند.