آمریکا یک بمب اتمی رادرگرینلندرها کرد

به گزارش ایسنا،شبکه خبری بی.بی.سی با اشاره به تحقیقاتی که در این باره انجام داده است افزود: نقطه قوت پایگاه هوایی"تول" که واقع شدن آن در شمالگان زمین است، به معنای آن است که این پایگاه از زمان تاسیس آن در اوایل 1950 برای آمریکا دارای اهمیت استراتژیک فوق العاده بوده است و به راداری که در این مکان نصب شده است اجازه می‌دهد موشک‌هایی که بر فراز قطب شمال حرکت می کنند، زیر نظر بگیرد.

پنتاگون معتقد بود که اتحاد جماهیر شوروی قصد استفاده از این پایگاه را برای آغاز یک حمله هسته‌یی علیه آمریکا داشته است و در سال 1960 عملیات‌های پروازی را در این منطقه آغاز کرد. بمب افکن‌های " B-52" به طور مستمر بر فراز" تول" گشت می‌زدند و در صورت مشاهده تخریب آن می‌توانستند به طور مستقیم به مسکو بروند. گرینلند جزیره ای خودمختار متعلق به دانمارک است، اما انتقال تسلیحات هسته‌ای از طریق قلمرو دانمارک سری نگهداشته شد. در 21 ژانویه 1968 یکی از آن عملیات‌ها با مشکل روبرو شد.

شبکه خبری بی . بی. سی افزود که از جان هاگ و جو داماریو، دو خلبان این جنگنده‌ها خواسته است تا چگونگی برخورد هواپیما خودرا با یخ در فاصله چند مایلی این پایگاه توضیح دهند و افزود: بلافاصله پس از این حادثه پرسنل نظامی، بومی‌های گرینلند و کارگران دانمارکی برای کمک به حادثه دیدگان در محل حاضر شدند. در نهایت عملیاتی چشم گیر ظرف چند ماه انجام شد تا هزاران لاشه کوچک باقی مانده از این هواپیما در سراسر این خلیج یخ زده جمع آوری شود و نیز حدود 500 میلیون گالن یخ از این محل جمع آوری شد که برخی از تکه های آن حاوی آثار رادیو اکتیو بودند.

در یک نوار ویدیویی طبقه بندی شده دولتی آمریکا که بی.بی.سی به آن دست یافت مستند این پاکسازی وجود دارد و ایده‌هایی را در خصوص دامنه این عملیات به دست می‌دهد.

مواد انفجاری دارای قدرت بالایی که در چهار بمب هسته ای بود، منفجر شدند، اما ابزارهای هسته‌ای واقعی آنها منفجر نشد.

پنتاگون اعلام کرد که هر چهار سلاح هسته ای "نابود" شده اند. این ممکن است به لحاظ تکنیکی درست باشد؛ زیرا بمب‌ها دیگر کامل نبودند اما اسناد طبقه بندی شده‌ای که تحت برنامه "قانون آزادی اطلاعات آمریکا" در اختیار بی.بی.سی قرار گرفته است و بخشی از آن هم چنان طبقه بندی شده است داستانی سیاه‌تر را فاش می‌کند که مورد تایید افرادی که در پاکسازی حاضر بودند و یا به اطلاعات دسترسی داشته‌اند است.

این اسناد روشن می‌سازد که بازرسان که ظرف هفته های پس از حادثه قطعات را کنار هم قرار دادند متوجه شدند که در این قطعات فقط می‌توان سه سلاح را یافت.

حتی تا پایان ژانویه یکی از این اسناد از بخشی سیاه شده در یخ‌ها گزارش می داد که مجددا یخ زده بود و دارای خطوط ناشی از فرود سلاح با چتر بر روی آن بود.

در این سند آمده است: چیز خاصی نظیر گداخت اولی یا دومی در یخ فرو رفته است که اولی یا دومی به قطعات سلاح اشاره می‌کند. در ماه آوریل تصمیم گرفته شد یک زیردریایی از نوع "استار" به پایگاه ارسال شود تا بمب گم شده را جست‌وجو کند که شماره سریال آن 78252 (جست و جوی زیر دریایی مشابه آن در سواحل اسپانیا که دو سال قبل از این حادثه رخ داد به یافتن یک سلاح گم شده دیگر کمک کرد) بود.

اما هدف اصلی این جست‌وجو این بود که عمدا به دور از چشم مقامات دانمارکی انجام شود.

در سندی که متعلق به ماه ژوئیه است آمده است: این واقعیت که این عملیات شامل جست‌وجوی قطعات گم شده سلاح است باید باید به عنوان NOFORN محرمانه نگه داشته شود. واژه NOFORN به معنای آن است که نباید برای هیچ کشور خارجی فاش شود.

این سند می‌افزاید: در مذاکرات با دانمارکی‌ها باید به این عملیات به عنوان تحقیقات تکراری تحقیق در سطح زیرین نقطه ضربت اشاره شود.

این سند وضعیت هولناکی را که در حال به وقوع پیوستن بود این طور شرح می دهد؛ اما تحقیقات در زیر دریا با مشکلات فنی روبرو شد و با توجه به این که زمستان نزدیک می‌شد یخ‌ها مجددا یخ می‌بستند.

اجزای طبقه بندی شده طرح کلاهک هسته‌ای نشان می‌دهد که این قطعات رها شده تسلیحات علاوه بر این واقعیت که حاوی اورانیوم و پلوتونیوم بودند به دلیل روش طراحی، شکل و میزان اورانیوم به کار رفته در آن دارای حساسیت بسیار بالایی هستند.

اما در نهایت این جست‌وجو رها شد. نمودارها و یادداشت‌هایی که در اسناد طبقه بندی شده وجود دارد نشان می‌دهد که جست‌وجوی کل منطقه‌ای که قطعات در آن پراکنده شده بودند ممکن نبوده است.

بی بی سی ادامه داد: ما به دنبال برخی از مقاماتی رفتیم که در پی‌گیری‌های پس از وقوع این حادثه دخیل بوده‌اند. یکی از آنها ویلیام چمبرز طراح سابق تسلیحات هسته‌ای در آزمایشگاه هسته‌ای" لوس آلاموس" بود که در آن زمان مدیریت تیم‌های حوادث را از جمله در حادثه "تول" به عهده داشت.

وی به بی.بی.سی در توضیح منطق تصمیم به رها کردن این تحقیقات گفت: امیدی به آنچه ممکن است آن را شکست در باز گرداندن قطعات بنامید وجود نداشت.

چمبرز افزود: برای هر کس دیگری یافتن قطعات طبقه بندی شده در صورتی که ما این کار را انجام نمی‌دادیم بسیار مشکل بود. این دیدگاه وجود داشت که هیچ کس دیگری قادر نیست به طور پنهانی به این قطعات حساس دست یابد و مواد رادیو اکتیو در چنین بستر بزرگی از آب فرو خواهند رفت و ضرری نخواهند داشت.

دیگر مقاماتی که پرونده‌های طبقه بندی شده را مشاهده کرده‌اند رها کردن یک سلاح هسته‌ای در این منطقه را تایید کردند.

پنتاگون از اظهارنظر در خصوص این تحقیقات خودداری و فقط به مطالعات رسمی سابق در خصوص این حادثه اشاره کرد.

اما این حادثه پاکسازی و راز بمب گمشده هم چنان آنهایی را که در آن زمان در این مساله دخیل بودند و آنهایی را که در این منطقه زندگی می‌کنند و با نگرانی‌هایی که در خصوص تاثیرات زیست محیطی و بهداشتی وقایع آن روز در 1968 وجود دارد هم چنان آزار می دهد.