عنوان مرد سال فقط سزاوار من و هموطنم ابوطریقاست‌

شما تا 10 سال پیش مشغول بازی در تیمی به نام منصورا در لیگ دسته دوم مصر بودید. آیا هرگز تصور می‌کردید روزی در بالاترین دسته لیگ انگلیس ظاهر شوید؟

راستش را بخواهید، در آن زمان لباس‌ها و عکس‌های ستاره‌های فوتبال اروپا را، همان‌هایی که امروز مستقیما در میدان‌ها روبه‌روی‌شان می‌ایستم، جمع می‌کردم و پای تلویزیون بازی‌هایشان را می‌دیدم و هورا می‌کشیدم. بنابراین با چنان مقدمه‌ای پیشرفت زیادی داشته‌ام. شاید ندانید که قبل از منصورا، در تیم دسته سومی المریخ در مصر توپ می‌زدم و وقتی فقط 16 سال داشتم، برای این تیم به میدان آمدم.

اولین تیم دسته اولی مصر که در آن بازی کردم انپی بود. با این حساب باید بابت صعود از آن درجات پایین تا درجات فعلی بسیار شاکر و راضی باشم و آن را موفقیتی چشمگیر بدانم. این‌که فقط 26 سال دارم، باعث می‌شود به آینده خود و ارتقای بیشتر در این ورزش امیدوارتر شوم.

اشاره‌ای به عضویت خود در تیم لکوموتیو مسکو روسیه نکردید.

باید اعتراف کنم از آن تجربه احساس غرور و رضایت نمی‌‌کنم. در سال 2006 که جام ملت‌های آفریقا را بردیم، تیم انپی مرا در معرض فروش گذاشت و در آن زمان جز در روسیه مهلت نقل و انتقال‌ها در دیگر کشورهای اروپا تمام شده بود. لکوموتیو پیشنهاد خوبی داد و به آنجا رفتم اما فقط 3 ماه ماندم و حتی یک بازی هم نکردم و بیشتر به این دلیل که مصدوم بودم و هوای سرد آنجا هم داشت مرا می‌کشت(!) و دلم برای زادگاهم تنگ شده بود.

ولی شما بر دشواری‌های تقریبا مشابه در ویگان به بهترین نحو فایق آمده‌اید.

این بار قضیه فرق می‌کند؛ زیرا از آغاز بازی در لیگ انگلیس را بر روسیه بسیار ترجیح می‌دادم و می‌دانستم چه چیزهایی انتظار مرا می‌کشند. حمایت در اینجا از من بسیار بیشتر از چیزی است که در روسیه بود. در ویگان هر کاری می‌کنند تا من احساس راحتی کنم و بتوانم بهترین بازی‌هایم را ارائه کنم. به هواداران ویگان نیز بسیار بدهکارم؛ زیرا از من بشدت حمایت کرده‌اند.

اگر به باشگاهی بزرگ‌تر در لیگ انگلیس می‌پیوستید، اثر مثبت بزرگ‌تری را بر جای نمی‌گذاشتید؟

شاید ویگان از شهری کوچک بیاید اما قدر مسلم این که تیمی کوچک و ناتوان نیست و برعکس در این فصل بازی‌های بسیار خوبی را ارائه کرده‌ایم و امثال امیل هسکی و آنتونیو والنسیا را در اختیار داریم. حتی در مسابقاتی که امسال به حریفان خود واگذار کرده‌ایم، بدتر از آنها نمایش نداده‌ایم.

اما شایعه شده است که در زمان نقل و انتقال‌های میان فصل (دیماه)‌ جذب یکی از تیم‌های بزرگ‌تر لیگ انگلیس خواهید شد.

تنها چیزی که اینک به آن فکر می‌کنم، کمک‌رسانی به ویگان و پیروز کردن این تیم است و این کوچک‌ترین کاری است که می‌توانم برای این تیم و مربی‌اش (استیو بروس)‌ صورت دهم. با این که مذاکرات مربوط به الحاق من به ویگان بسیار طولانی شد، اما بروس آنقدر بر سر تحقق چنین کاری پافشاری کرد که بالاخره صورت پذیرفت. او همیشه به من اعتقاد داشته و بنابراین من نیز باید با ادامه درخشش در مسابقات ویگان جواب لطف او را بدهم.

مصر از سال 1990 به بعد به دور پایانی جام‌های جهانی راه نیافته است. با این اوصاف، آیا فکر می‌کنید. به جام‌جهانی بعدی (2010)‌ صعود خواهید کرد؟

از آنجا که هر دو دوره آخر جام ملت‌های آفریقا را برده‌ایم، فکر کردن به موضوع فوق با بدبینی و امید نداشتن در این زمینه، نوعی دیوانگی خواهد بود. تصور می‌کنم در حال حاضر تیمی بهتر از ما در قاره آفریقا وجود نداشته باشد و ما نفرات و روحیاتی را که برای حضور در جام‌جهانی به آنها نیاز است، در اختیار داریم. البته قبول دارم که مرحله پایانی انتخابی جام‌جهانی در قاره آفریقا که اخیرا قرعه‌کشی شد و بزودی شروع می‌شود، بسیار سخت‌تر از مراحل قبلی خواهد بود؛ زیرا فقط تیم‌های برتر قاره در این مرحله حضور می‌یابند. تجربه و سوابق اخیر نشان می‌دهد ما در این زمینه ضعفی نداشته‌ایم و از قضا در برابر تیم‌های بزرگ خوب کار کرده‌ایم. شاید به خصلت آخر نیاز نداشته باشیم؛ زیرا این بار ما در مرحله پایانی انتخابی جام‌جهانی، آنقدرها هم با تیم‌های بزرگ همگروه نشده‌ایم.

بجز خودتان شانس کدام تیم‌های آفریقایی را برای راهیابی به جام‌جهانی بیشتر می‌دانید؟

خود ما با رواندا، الجزایر و زامبیا که هیچ یک اینک از قدرت‌های درجه اول در آفریقا نیستند، همگروه شده‌ایم. اما اگر کنار نامدارترها نیز قرار می‌گرفتیم، امید جدی صعودی داشتیم. کلا معتقدم که 8 تا 10 تیم آفریقایی در حال حاضر صلاحیت و توان صعود به جام‌جهانی را دارند و تشخیص دقیق سیمای صعود‌کننده‌ها قدری دشوار است.

مصر سال بعد در جام کنفدراسیون‌ها هم شرکت دارد. بختتان را در آن میدان چقدر می‌دانید؟

من فقط می‌توانم به شما بگویم که بازی کردن با بزرگانی مثل برزیل، ایتالیا و اسپانیا در چارچوب این رقابت‌ها بسیار جذاب و مفید خواهد بود. با این وجود انتظار آفریقایی‌ها از ما این است که چون به عنوان قهرمان قاره‌شان در این پیکارها حضور می‌یابیم، حتما در پی پیروزی باشیم و ما نیز ناچاریم که همین را هدف بگیریم.

اهداف بزرگ بعدی شما چیست؟

اولین هدفم تصاحب عنوان مرد سال آفریقا در انتخابات پیش روست و البته این کار از اختیار من خارج و وابسته به نظر رای‌دهندگان است. 25 سال است که هیچ فوتبالیست مصری‌ای عنوان مرد سال فوتبال آفریقا را نبرده و این اسباب تاسف است و اهمیت پیروزی احتمالی مرا در انتخابات پیش رو بیشتر می‌کند.

این درست نیست که CAF (کنفدراسیون فوتبال آفریقا)‌ این جایزه را به یک غیرمصری بدهد؛ زیرا ما برای دومین بار متوالی جام ملت‌های قاره را تصاحب کردیم و با این حساب باید این جایزه را به من یا هموطنم ابوطریقا که دیگر نامزد این عنوان است، بدهند و هر چیزی بجز این یک اجحاف خواهد بود. البته این به آن معنا نیست که من برای نامزدهای غیرمصری این عنوان (دروگبا، کیتا و کانوته)‌ احترام قائل نباشم؛ اما نمی‌دانم با کدام معیار عقلایی می‌توان این عنوان را به من یا ابوطریقا نسپرد؟

منبع: Mirror 
29 اکتبر 2008