با علی علیزاده بازیکن تیم استقلال تهران حالا همه اوت انداز شده اند!

هر فوتبالیستی را در جهان به توانایی هایش می شناسند. رونالدینیو را به خاطر دریبل ها و حرکات منحصر به فردش ، دیوید بکام را به خاطر سانترها

کد خبر: ۱۵۴۵۸۱

و روبرتو کارلوس را به خاطر شوت های پای چپش و در ایران ، علی علیزاده را به خاطر توانایی منحصر به فردش در اوت دستی می شناسند؛ اما وقتی علی علیزاده سال گذشته در دیدار برگشت مقابل سایپا حدود 30 دقیقه بازی کرد و دو سه فرصت تک به تک عالی را از دست داد، بشدت مورد تهاجم مطبوعات و هواداران استقلال قرار گرفت تا حدی که حتی خودش را برای جدایی از استقلال آماده کرده بود که با اعلام نیاز ناصر حجازی ، ترجیح داد تا پایان زمان قرارداد 2ساله اش در استقلال بماند.
علیزاده در بازی با مقاومت سپاسی (که گل هم زد) ، در برخورد با محسن نیسانی ، مدافع حریف بشدت مصدوم شد و نزدیک به 6هفته باید دور از میدان ها باشد.
گفتگوی ما را با اوت اندازی که فعلا دستش در گچ است ، بخوانید :

چطور شد مصدوم شدی؛
پس از این که در بازی با مقاومت سپاسی گل زدم ، در یک صحنه آمدم سر بزنم که اگر آن سر را می زدم ، برهانی با گلر حریف تک به تک می شد ولی محسن نیسانی ، مدافع حریف زودتر از من بلند شد. من هم در حال بلند شدن بودم که زانوی او به ساعد من خورد و همان جا صدای شکستن استخوان دستم را شنیدم و پس از آن صحنه ، از مربیان خواستم مرا تعویض کنند.

پس از مسابقه برای مداوای آن اقدام کردی؛
بله. باید 40روز دستم در گچ باشد، البته دکتر گفته است 6 هفته باید از میدان ها دور باشم ؛ ولی من که نمی گذارم 6هفته در گچ باشد و پس از 20روز گچ آن را باز می کنم.

این مصدومیت خیلی برایت ناراحت کننده بود؛ چون پس از مدت ها ثابت بازی می کردی؛
بله ؛ ولی به هر حال مصدومیت هم جزیی از فوتبال است. من هم مجبورم که تحمل کنم ؛ البته خدا را شکر می کنم که بدتر از این نشد.

از بازی جلوی مقاومت سپاسی بگو...
بازی مقابل مقاومت سپاسی واقعا بازی خوب و درگیرانه ای بود و اگر بخواهیم حق را بگوییم ما نباید برنده مسابقه می بودیم ؛ یعنی مساوی ، عادلانه ترین نتیجه بود.

برخورد تماشاچی های شیراز با تو چطور بود؛
عالی. من هیچ بدی از شیرازی ها ندیدم و پیشرفت و شهرتم را مدیون شیراز و مقاومت سپاسی هستم.

این فصل زیاد بازی نکردی ، علت خاصی داشت؛
بازی کردن من یا هر بازیکن دیگری به نظر مربی برمی گردد و باید به نظر وی احترام گذاشت. هر وقت مربی تیم به من بازی داده ، با جان و دل برای استقلال بازی کرده ام.

چه عاملی باعث شد اول فصل از استقلال جدا نشوی؛
حقیقت این است که من می خواستم جدا شوم ؛ ولی اولا با استقلال قرارداد داشتم و در صحبتی که با مسوولان تیم داشتم ، گفتند به شما احتیاج داریم.

بعد پشیمان نشدی؛
نه. اصلا پشیمان نیستم. یک بازیکن خوب می تواند در جمع چند بازیکن ممتاز خودش را نشان بدهد. این بازیکن باید از فرصت هایش بخوبی استفاده و ثابت کند که چندمرده حلاج است. می خواستم ثابت کنم که بازیکن بدی نیستم.

چطور است که استقلال بدون مربی توانست 2بازی پشت سر هم را در لیگ برتر ببرد؛
این طوری هم نیست ، استقلال با مربی آن بازی ها را برد.

پس چه کسی تیم را ارنج می کند؛
تصورم این است ، ناصرخان این طور استنباط می کند که وقتی روی نیمکت می نشیند ، بازیکنان دچار استرس می شوند.

استرس بابت چه؛
ما حتی در زمان تمرین استرس داریم ؛ البته نه این که خیال کنید ناصر حجازی در تمرین ها خیلی ترشرو و عصبانی است. حجازی اغلب با روی خوش و محبت آمیز با ما برخورد می کند ولی استرسی وجود دارد که روی بچه ها تاثیر گذاشته است. خدا را شکر که فعلا نتیجه گرفته ایم !

وقتی صحبت از استرس می شود ، قدر مسلم یک عامل هراس وجود دارد. درست نمی گویم؛
نه. هراس وجود ندارد. نمی دانم چطور توضیح بدهم ؛ شاید یک نوع رودربایستی یا خجالت در ما وجود دارد که نکند کاری بکنیم که مربی از دست ما ناراحت و عصبانی شود؛ ترسی در کار نیست. در استقلال ، کسی از دیگری نمی ترسد و موضوع احترام است.

بازیکنان استقلال در مقایسه با اول فصل چقدر توانسته اند به هماهنگی برسند؛
اگر توجه کرده باشید از اول فصل تا به حال در هر بازی ، به دلایل مختلف ، ترکیب تیم تغییر می کرد. ما ترکیب ثابت آنچنانی نداشتیم و با این شرایط ، ایجاد هماهنگی کامل واقعا سخت است.

اگر الان جای محسن بیاتی نیا بودی ، چه احساسی داشتی؛
خب معلوم است ، خیلی ناراحت می شوم. من به محسن دلداری دادم و به او گفتم از این مصدومیت ها در فوتبال برای همه پیش می آید. خدا کند که این گونه مصدومیت های طولانی مدت برای هیچ کس اتفاق نیفتد. امیدوارم محسن هم هرچه زودتر به بازی و تمرین برگردد.

چرا بعضی ها اعتقاد دارند که در بازی با پا ضعف داری؛
شاید چون دوست دارم تک ضرب کار کنم ، این حرف زده می شود؛ البته نمی گویم که من بازیکن تکنیکی هستم. ضعف تکنیکی ام را انکار نمی کنم. اصولا بیشتر در ضربات سر و بازی تک ضرب توانایی دارم ولی چون شما اصرار دارید ، از این به بعد توپ را بیشتر نگه می دارم و با توپ بیشتر بازی می کنم تا بگویند فلانی تکنیکی است (می خندد!)

البته شاید این موضوع به آن دو موقعیت تک به تکی مربوط باشد که فصل قبل در بازی با سایپا از دست دادی...
با آن وضعیتی که تماشاگرها راه انداخته بودند و بد و بیراه هایی که می گفتند، اگر رونالدو هم بود روحیه ای برای گل کردن آن توپ ها برایش باقی نمی ماند. من فصل قبل پانزده - شانزده امتیاز برای استقلال کسب کردم و آن برخوردی که با من شد، واقعا انصاف نبود.

می گویند استقلال مشکل ضعف بدنی و جسمانی دارد؛
نه. اگر مشکل هم داشته باشد، قابل حل است. ما پیش از بازی با مقاومت سپاسی ، حدود 2جلسه تمرین های پرفشار را سپری کردیم که حتی کمر خودم و بچه ها درد گرفت. قول می دهم تیم ما روزبه روز بهتر می شود. در این موضوع شک نکنید.

چرا تیم های لیگ برتر به پرتاب بلند رو آورده اند؛
واقعا خنده دار است. سال قبل که ما از پرتاب بلند به گل می رسیدیم ، همه می گفتند اینها تاکتیک ندارند و فقط اوت دستی بلدند و از این حرف ها. آقای بوناچیچ که تیمش با اوت دستی های من باخته بود، می گفت ما فوتبال بازی نمی کنیم و این راگبی است ! حالا خودش می آید و با اوت دستی در لیگ قهرمانان آسیا گلزنی می کند! پس اوت دستی چیز بدی نیست. انتقاد از اوت دستی ، انتقادی مخرب و منفی است. اگر کسی انتقاد سازنده بکند، ما هم پذیرای آن خواهیم بود. الان مقاومت سپاسی توسط فرهاد طباطبایی ، اوت های خوبی می اندازد و حتی از این راه به ما گل زدند. به هر حال با رواج اوت دستی در فوتبال ایران ، بار گران انتقاد از این موضوع ، از روی دوش من برداشته شد.

البته هنوز که کسی در زمینه پرتاب اوت به گرد پای شما نمی رسد!
این نظر لطف شماست ؛ ولی دست بالای دست زیاد است و هیچ وقت هم مغرور نخواهم شد.

استقلال می تواند مدعی قهرمانی باشد؛
هیچ چیز دور از دسترس نیست. ما الان در 2 جام حضور داریم. شک نکنید که حتما باید یکی از این دو جام را بگیریم ؛ چون با این همه خرید بازیکن و تدارکات و... اگر نتوانیم سال بعد در لیگ قهرمانان آسیا حاضر باشیم ، واقعا شرمنده مردم می شویم.

پرسپولیس این فصل را چطور می بینی؛
پرسپولیس واقعا خوش شانس است البته خیلی خوب بازی می کند و فکر می کنم یکی از دلایل نتیجه گیری آنها این است که تا دقیقه 90 می جنگند و می خواهند به گل برسند. واقعا نکته مثبتی است که عطش گلزنی تا دقیقه آخر در وجود آنها دیده می شود.

البته شما هم فصل قبل خوش شانس بودید!
قبول دارم ولی باید پذیرفت که پرسپولیس امسال خیلی روی دور شانس است و مزد تلاششان را هم می گیرند.