از آزمایشگاه تا میدان ایثار

سلیمانی از همان سال‌های تحصیل،علاقه‌ای جدی به علوم پایه و فناوری‌های پیشرفته داشت. همکارانش او را فردی دقیق، آرام و پیگیر می‌دانستند؛ کسی که باور داشت پیشرفت پایدار کشور، بدون اتکا به دانش بومی و نیروی انسانی متخصص ممکن نیست. فعالیت‌های او در حوزه هسته‌ای، در چارچوب علمی و پژوهشی تعریف می‌شد و همواره بر استفاده صلح‌آمیز از دانش، ارتقای زیرساخت‌های فناورانه و تربیت نسل جوان دانشمند تأکید داشت.
با آغاز درگیری‌ها در جنگ ۱۲ روزه، شهید سلیمانی مانند بسیاری از نخبگان متعهد، میدان خدمت را ترک نکرد. او با وجود آگاهی از خطرات، بر مسئولیت خود پافشاری کرد و سرانجام در همین مسیر به شهادت رسید. شهادت او یادآور این حقیقت است که دفاع از کشور، فقط در میدان نظامی خلاصه نمی‌شود بلکه دانشمندان هم در خط مقدم صیانت از استقلال، امنیت و آینده یک ملت قرار دارند.
نام و یاد شهید سلیمان سلیمانی، نمادی از پیوند علم و ایثار است؛ الگویی برای جوانانی که می‌خواهند علم را در خدمت انسان، وطن و کرامت ملی به‌کار گیرند.