به گزارش جام جم آنلاین کرمان؛مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان در این مراسم با اشاره به اهمیت پاسداشت زبان فارسی و گرامیداشت روز عطار نیشابوری گفت: بیست و پنجم اردیبهشت ماه همزمان با روز گرامیداشت فردوسی قرار است آیین باشکوهی در کرمان برگزار شود.
حسین اسحاقی، با تاکید بر اهمیت موسسات فرهنگی و هنری و ادبی اظهار داشت: خوشبختانه با حمایت استاندار کرمان و همراهی ادیبان و استادان قرار است متناسب با جایگاه خواجوی کرمانی بنیادی ملی ایجاد شود.
وی با بیان اینکه قرار است نشان خواجو طراحی و اجرا و به افراد توسعه دهنده استان کرمان این نشان اعطا خواهد شد افزود: یکی دیگر از برنامه های اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان حمایت از برنامه های ملی هنری و ادبی و فرهنگی در شهرستان‌های کم برخوردار استان می باشد و فردا معاونان حقوقی و امور استان‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جهت برنامه ریزی سفر وزیر به کرمان می آیند.
سید محمدعلی گلابزاده ،عضو دانشنامه علمی فرهنگی ایران نیز در ابتدای این نشست با اشاره به جایگاه ادبی زنده یاد بهمنی از ایشان خاطره ای ذکر کرد .
حامد حسینخانی، عضو هیات علمی دانشگاه کرمان نیز در این نشست تخصصی با اشاره به زاد روز این شاعر فقید گفت:جسمم غزل است، اما روحم همه نیمایی ست / در آینهء تلفیق این چهره تماشایی ست (شعر از محمدعلی بهمنی ) این شاعر همسایه دیوار به دیوار استان کرمان (هرمزگان ) بوده و همواره ارتباط موثر و مستمری با شاعران و برنامه های کرمان داشت.
وی افزود: از سال ۱۳۰۰ به بعد ادبیات ایران تجربه هایی همچون: ایجاد کرسی ادبیات دانشگاهی و کارهایی مانند تصحیح متون ادبی و بیان دیدگاه‌های نقد ادبی و شرح و تفسیر متون قدیم و جدید را شاهد بودیم و نسل و نقد دانشگاهی ها مانند زرین کوب ها و فروزانفر ها و تا امروز شفیعی کدکنی ها هستند و حضور این استادان در پهنه ادبی رخداد مهمی در این زمینه ها بوده و هست .
وی ادامه داد: در این صد سال ادبیات داستانی مدرن بعد از هدایت و جمال زاده را تجربه کردیم و نویسندگان نامداری در این گونه ادبی داشتیم و در قلمرو شعر هم شعر نیمایی که ارائه آن با نفی و اثبات هایش ظهور و بروز داشت.
وی گفت: شعر نیمایی پذیرفته شد و اثرات خوبی بر شعر گذاشت و اینکه شعر آزاد، نیمایی و سپید جریان های خود را در ادبیات ایران شکل دادند، ولی تأثیرمهمی که نیما و شعر نیمایی به ضرورت های اجتماعی، فرامتنی ، فرهنگی و حتی سیاسی پذیرفت ما قالب شعری غزل را نیز پویا و پرشتاب و روبه رشد می‌بینیم.
حسینخانی، با بیان اینکه در همین فضا غزلسرایانی که دلبستگی های افراطی به سنت های تغزلی و زبان وبیان تقلید گونه ای از دوره و سبکهای عراقی و خراسانی و وقوع داشتند کم فروغ شدند گفت: پس از نیما برخی فاتحه غزل را خواندند، اما پس از شهریار و ابتهاج، منوچهر نیستانی شاعرانی در دهه های چهل تا شصت همچون حسین منزوی و محمدعلی بهمنی و بعد ها نوذر پرنگ و قیصر امین پور می‌بینیم که فضاهای خلاقانه نویی را در غزل ارائه کردند.
وی با اشاره به لایه های روانشناختی زنده یاد بهمنی ادامه داد: این شاعر اثر گذاری دریا و دریافت های پیرامونی آن و روح شرجی بندر در عواطفش حضور دارد و بیانی مستقیم با مخاطب دارد.
وی افزود: کارکرد حس عاطفه در شعر ، برانگیختن حس همدلی مخاطبان است و طیف بسیاری از مخاطبان بهمنی همدلانه با کتاب هایی همچون؛ گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود و کتاب شاعر شنیدنی ست ارتباط برقرار کرده اند.
وی گفت: تازگی و روانی زبان بهمنی و صلح در جهان پیرامونی او حاکم است و بهمنی ذاتا ترانه سرای خوبی است و آیندگان حتما از بهمنی بعنوان یک غزلسرای مهم یاد خواهند کرد.
علی ملازاده، منتقد ادبی نیز در این نشست گفت: جدای از ویژگی‌های مثبت و روشن اشعار بهمنی، وقتی شعرش را می‌خوانیم همه عملا در یک ایستگاه ایستاده ایم و شعر بهمنی اگر میخواهد ما را به مقصدی متفاوت برساند خیلی نزدیک است.
وی افزود: به عبارتی بعد از خواندن شعر بهمنی مخاطب همان جایی ایستاده که شاعر ایستاده است و این نگاه را خیلی در مواجهه با هنر نمیبینم و شعر بیشتر مداخله در زبان است و در شعر بهمنی همه به یک مقصد می‌رسد و این یک ضعف ادبی است .
ملازاده، گفت:مخاطب در شعر حافظ، سعدی و منزوی ها می‌تواند به سطح بالایی از ادراک متفاوت و تجربه والا برسند، اما در شعر بهمنی ما این نگاه را کمتر تجربه می کنیم و اینکه شاعر تاریخ ادبیات باشیم یا شاعر ادبیات مهم است.
وی، بخشی از اشعار بهمنی را در نقطه ساکنی دانست که مخاطب را نگه می دارد و افزود: امروز شاعر معاصر و پدید اور معاصر باید تو را به عنوان مخاطب نابود کند و نباید بعد از خوانش شعر آدم قبلی باشد.
گفتنی است در این نشست حسین شهابی، مدیر مسوول خانه ادبیات دیار کریمان برنامه های آینده این موسسه را تشریح کرد.
