یادمانی برای شاعر انقلاب

دراین برنامه‌که باحضورشاعران‌برجسته کشوری‌همچون علیرضا قزوه، محمود اکرامی‌فر، حسین اسرافیلی، مصطفی محدثی‌خراسانی، محمدرضا سهرابی‌نژاد، رضا اسماعیلی، ایرج قنبری، رضا عبداللهی؛ جمعی از شاعران مازندرانی، خانواده زنده‌یاد سلمان هراتی و جمع کثیری از مردم فرهنگ‌دوست تنکابن برگزار شد، علیرضا قزوه، رئیس مرکز شعر، موسیقی و سرود صداوسیما، سلمان هراتی را یکی از شاعران برجسته و کامل انقلاب اسلامی دانست که در حوزه‌های مختلف شعری، آثار قابل‌اعتنایی با موضوعات عاشقانه، عارفانه، اجتماعی و دینی داشت و از پیشروان شعر اعتراضی در دهه ۶۰ بود. قزوه با اشاره به آثار چاپ شده این شاعر انقلابی مانند: «آسمان سبز» و «دری به خانه خورشید» و... سلمان هراتی را یک شاعر نخبه دانست که در ۲۷ سالگی به تکامل و پختگی خاصی رسیده بود و می‌توانست نقش مهمی در اعتلای بیشتر شعر و ادبیات انقلاب داشته باشد، اما افسوس که ایشان را خیلی زود از دست دادیم که البته لازم است در‌خصوص معرفی بیشتر ایشان به نسل جدید گام‌های ارزنده‌تری برداریم. در این مراسم که با شعرخوانی شاعران کشوری و استانی و همچنین اجرای موسیقی محلی همراه بود، یک نمآهنگ موسیقی با صدای مجید اخشابی با شعری از سلمان هراتی و همچنین خوانش یکی از اشعار این شاعر فقید با صدای خودشان پخش شد.  
در پایان این مراسم هم ضمن ابلاغ سلام ویژه دکتر جبلی، رئیس سازمان صداوسیما به خانواده زنده‌یاد سلمان هراتی، لوح و هدیه ویژه‌ای از سوی سازمان صداوسیما تقدیم آنان شد. حضور در مزار آن مرحوم و شعرخوانی شاعران از دیگر برنامه‌های جانبی بزرگداشت شاعر فقید انقلاب اسلامی بود که به همت مرکز شعر، موسیقی و سرود صداوسیما با همکاری حوزه هنری انقلاب اسلامی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و نهاد‌های فرهنگی استان مازندران برگزار شد تا نکوداشت سی‌وهشتمین سال درگذشت زنده‌یاد سلمان هراتی به شکلی متفاوت گرامی داشته شود. سلمان هراتی متولد سال ۱۳۳۸ در مرزدشت تنکابن، از شاعران برجسته انقلاب اسلامی و دانش‌آموخته رشته هنر بود که زبان و اندیشه و دیدگاه نوینی در اشعارش جلوه‌گر بود که با تصاویر بدیع از طبیعت و حالات درونی انسان در ارتباط با خدا، ویژگی خاص و لحن مختص به خود را داشت.  این چهره ماندگار شعر انقلاب در کسوت معلمی در روستا‌های دورافتاده شهرستان لنگرود خدمت می‌کرد که در روز نهم آبان‌ماه سال ۶۵ بر اثر سانحه دلخراش رانندگی در مسیر عزیمت به لنگرود درگذشت. آرامگاه وی در حوالی شهر تنکابن واقع شده است. بر سنگ مزارش، این بیت نوشته شده است: «آه از پاییز سرد،‌ای کاش من/ از تو باغی در بهاران داشتم».