آقای غریبشاهی برای اولین بار، میبایست پیشاپیش روز پدر را به شما تبریک بگوییم. به نظر میرسد ۱۴۰۲، سال خوب شماست؛ قهرمانی جهان، آسیا و مهمتر از همه تولد اولین فرزند.
خیلی ممنونم. همانطور که اشاره کردید سالی ویژه، همراه با تجربههایی شیرین است. تولد اولین فرزند، اتفاق بینظیری برای من و همسرم بود. همایون، یکی از ارزشمندترین هدیههای زندگی ماست و خدا را شکر میکنیم.
ظاهرا زمان تولد فرزندتان در هانگژو بودید.
بله من در آن دوران نتوانستم همراه خانوادهام باشم. تمرینات و اردوهای طولانی مدت و بعد هم اعزام. همایون ۲۹ مهر در شیراز به دنیا آمد و من ششم آبان روی صحنه هانگژو وزنه زدم.
در آن روزها و پشت صحنه مسابقه چقدر به او فکر میکردید؟
تقریبا تمام لحظات به او و فاصلهای که داشتیم فکر میکردم. من بعد از قهرمانی جهان در دبی آسیب دیدم و ۲۰ روز پیش از مسابقات هانگژو بیمار شدم. اما یکی از بزرگترین انگیزههای من تولد همایون بود. آن روزها، در هر فرصتی، به عکسهایی که بعد از تولدش میفرستادند نگاه میکردم. مدام گوشه ذهنم بود، نه فقط در دهکده، تمرینات یا پشت صحنه روز مسابقه، حتی
روی صحنه هم.
روی صحنه چه اتفاقی افتاد؟
کار گره خورد. حرکت اول وزنه ۲۴۳کیلویی را مهار کردم. وزنه ۲۴۷پذیرفته نشد وکار مدال طلا کشید به حرکت سوم. استرس داشتم. وقتی برای حرکت آخر روی صحنه رفتم، به خودم گفتم من فقط به طلای این بازیها نیاز دارم. از خدا خواستم شرمنده مردم و پسرم نشوم. دوست داشتم بعد از نقره جاکارتا و یک نقره و دو قهرمانی جهان، در آینده به پسرم طلای هانگژو را نشان بدهم. به لطف خدا وزنه ۲۵۱ کیلوگرمی مهار و رکورد بازیهای پارآسیایی به نام ایران ثبت شد.
دوست دارید پسرتان راه پدر را ادامه دهد و وزنهبردار شود؟
بله دوست دارم در مسیر ورزش قدم بردارد. (با خنده) گاهی در گوشش زمزمه میکنم پسرم وزنهبردار میشود. اما در نهایت انتخاب و علاقه او مهم است و من نقش حامی را دارم.
چه کسانی زندگی و ورزش حرفهای شما نقش پررنگتری داشتهاند؟
خانوادهام و زندهیاد بهمن گلبارنژاد و حسین توکلی. گلبارنژاد اولین مربیام بود و در روزهایی که کسی مرا باور نمیکرد، میگفت: «از حالا روزی را میبینم که قهرمان جهان میشوی». روحش شاد گرچه قهرمانیام را ندید اما من همیشه به یادش هستم. حضور آقای توکلی به عنوان سرمربی تیمملی هم از نظر روانی و تکنیکی برایم بسیار تأثیرگذار بود.
فراز و نشیبهای بسیاری را پشت سر گذاشتید، از حادثه و معلولیت تا ورود به ورزش قهرمانی و تحمل مصائب آن... حالا تصورت از احوال پدر و نقش او چیست؟
نقش پدر در زندگی غیرقابل انکار است. من امروز بهتر درک میکنم که مرحوم پدرم چه رنجی را تحمل کرده است. در یکی از مسابقات قهرمانی کشور، پدرم از طریق پخش زنده تلویزیونی رقابتم را دنبال میکرد و بهقدری هیجان و نگرانی داشت که حتی سکته خفیف کرد و راهی بیمارستان شد.
شما در اردوهای ریو و توکیو حضور داشتید و با وجود نقره جاکارتا و نایب قهرمانی ۲۰۱۹ جهان، از فهرست پارالمپیک توکیو حذف شدید. حالا در مسیر کسب سهمیه پاریس ۲۰۲۴ و اولین تجربه پارالمپیکی. در پایان از برنامههای پیشرو و آرزوهایت بگو.
بله من در گذشته به دلایل مختلف فرصت حضور در پارالمپیک را از دست دادم. اما هیچ گاه امیدم را به قهرمانی و رکوردشکنی از دست ندادم. حالا هدفم ادامه موفقیت در پاریس است. یک هفته بعد از هانگژو، تمریناتم را منظم دنبال کردهام و آرزویم کسب طلا و رکوردشکنی در اولین پارالمپیکی است که در آن وزنه میزنم.
افتخارات
مدال نقره رقابتهای قهرمانی آسیا و اقیانوسیه
مدال نقره بازیهای پاراآسیایی-جاکارتا ۲۰۱۸
مدال نقره رقابتهای قهرمانی جهان - ۲۰۱۹ نورسلطان
مدال طلای رقابتهای قهرمانی جهان - ۲۰۲۱ تفلیس و شکستن رکورد جهانی
دو مدال طلا و دو مدال برنز رقابتهای آزاد آسیا، اقیانوسیه - ۲۰۲۲ کرهجنوبی (دو کیلوگرم ارتقای رکورد جهان)
مدال طلای رقابتهای قهرمانی جهان ۲۰۲۳ دبی
مدال طلای بازیهای پاراآسیایی- هانگژو ۲۰۲۲ (ارتقای رکورد بازیها)