سر راهت مانع بگذار

این گروه که یک خیریه ثبت‌شده است از سه سال پیش به دنبال جلب توجه سازمان‌های دولتی و مردم محلی است. آنها علاوه بر تخلیه پلاستیک‌های رهاشده در رودخانه‌ها، این زباله‌ها را تفکیک و بازیابی هم می‌کنند. همچنین در این مدت، روی بعضی نقاط رودها موانعی هم نصب کرده‌اند تا زباله‌ها را نگه‌دارد و درآوردن آنها برای نیروهایشان راحت‌تر باشد. اسم نیروهایشان را هم گذاشته‌‌اند جنگجویان رودخانه. در حال حاضر سونگای واچ به دنبال جمع‌آوری بودجه برای نصب 1000 مانع دیگر روی مسیرهای آبی هستند. 

اولین چیزی که نظرم را به این خبر جلب کرد ویدیویی بود که در اینستاگرام گذاشته بودند. یک رودخانه پر از آشغال‌های پلاستیکی که چند نفر تندتند جمع‌آوری‌شان می‌کردند. بعد در گونی‌های بزرگ می‌ریختند و گوشه رود گذاشتند. در این بین رود انگار که نفس می‌کشد از حالت ظاهراً راکد درآمد و به جریان افتاد. بعد پاکسازی کامل تازه معلوم شد چه رود خروشان و زیبایی است. شاهکار بود. ایده، حرکت، تلاش، پیشرفت همه بی‌نظیر بود. به جای اینکه غصه پلاستیک‌های روبه فزونی اقیانوس‌ها را بخورند، سعی کردند جلوی زباله‌های ورودی را بگیرند. از یک رود شروع کردند و به 200 رود رسیدند. از خروجی بالا آمدند، برعکس مسیر به سمت ورودی‌ها بالا رفتند. در طول مسیر هم از موانعی استفاده می‌کنند تا سرعت ورود زباله‌ها کم شود.

فکر کردم در نقاط مختلف ایران هم می‌شود ایده به این زیبایی و انسجام را اجرا کرد. مخصوصا مناطق پر رود شمالی که متاسفانه یکی از بزرگترین مشکلاتش نبود مراکز دفع و بازیافت زباله است. مهم‌ترین بخش این ایده این بود که سه بنیانگذار این خیریه، منتظر دولت نشدند. در قدم اول سازمان مردم‌نهادشان را راه انداختند. از وضعیت ادارات و کارهای دولتی در اندونزی خبر ندارم. ولی بعید است گرفتن مجوز و ثبت هر نوع شرکتی کار هلو بیا برو تو گلویی باشد! حتما آنجا هم سختی‌هایی داشتند. ولی به خاطر آرمانشان که حفظ زمین و پاکسازی آب‌ها بود این سختی‌ها را به جان خریدند.  

حتی اگر بخواهیم از این ایده و کار برداشتی اخلاقی بکنیم می‌توانیم به این فکر کنیم که برای پاکسازی زندگی‌مان از هر مشکلی باید خلاف مسیر مشکل پیش برویم تا به سرچشمه برسیم و گیر و گرفت را از اول کار رفع کنم. برگشتن و خلاف رفتن معمولا سخت است ولی نتیجه خوبی دارد. تمیز می‌شویم و سرحال و نو!