آسیب به عنوان «بین‌المللی»

جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان سالهاست باعث شکلگیری این رسم و سنت نیکو شده و به یکی از نیازهای اساسی کودکان و نوجوانان این سرزمین درزمینه سینما پاسخ میدهد اما اگر هیاهو و زرق و برق این ضیافت شیرین را کنار بزنیم و بخواهیم فنیتر و تحلیلیتر به ماجرا نگاه کنیم، چندان خبرهای خوشی نداریم، از افت کیفی جشنواره نسبت به گذشته که حتی مرور اجمالی آن نشان میدهد از چه فیلمها و فیلمسازان بزرگ و نام آشنایی به وضعیت گمنامی اکنون رسیدهایم تا وجود بخش بیثمر و رفع تکلیفی بینالملل در این رویداد. باز هم در این زمینه میتوان به گذشته و سالهای دور ارجاع داد و با مرور فیلمها و اسامی شاخص مهمانان و داوران غبطه خورد. در فراخوان منتشر شده سی و پنجمین جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان، از عنوان بینالمللی استفاده شده اما در خود بندهای جشنواره بهصراحت و با جزئیات از فیلمهای مرتبط در این زمینه سخنی به میان نیامده و فقط در بخش ب (جنبی) (جشنواره جشنوارهها) و ۲ (مرور آثار برجسته ایرانی یا خارجی) اشارهای کلی شده است.اوضاع در کاتالوگ (فیلمشناخت) جشنواره کمی بهتر است و میتوان رد و نشانی از فیلمهای بخش بینالملل یافت، از شناسنامه اعضای ستاد در بخش بینالملل که به سمتهایی چون مسئول تامین فیلمهای خارجی، پشتیبانی بینالملل، مترجم کارگاههای آموزشی بینالملل، مسئول داوران کودک و نوجوان بینالملل، مترجم عربی نشریه روزانه، مسئول داوران بخش فیلمهای بلند و کوتاه بینالملل، مسئول تامین مواد تبلیغاتی فیلمهای خارجی و داوران سیفژ تا دیدن اسامی چند فیلم و داور خارجی. اما همه این هیاهو، کم و بیش فقط روی کاغذ به چشم میخورد و در عمل و در اجرا و در زمان برگزاری، نشان چندانی از جهانی و بینالمللی بودن آن نیست، چه در سالنهای نمایش فیلم، چه در سایت جشنواره(که در روز دوم یک خبر پیرامون بخش بین الملل منتشر کرد)، چه در اخبار و نشریه روزانه، چه در جدول نمایش فیلم و اگر هم چیزی بهسختی باشد و یافت شود، قابل عرض نیست و هیچ وزن و اعتباری ندارد. یعنی جشنوارهای با قدمت ۳۵ساله با اعتبار بینالمللی، هیچ طرح و برنامهریزی و نقشه راهی برای جهانی شدن ندارد و همه اظهارات مدیریتی و رسانهای آن دراین خصوص، هیاهوی بسیار برای هیچ به نظر میرسد، بماند که در بخش ملی و داخلی هم اوضاع این جشنواره چندان روبهراه و مساعد نیست، جشنواره هنوز جدول اجرایی ندارد و روز به روز فیلمهای جشنواره اعلام و پخش میشوند.بنیاد سینمایی فارابی بهعنوان بازوی اجرایی سازمان سینمایی در امور بینالملل که در این چند وقت اخیر در میدان جهانی و جشنوارههای معتبر عرصه را به رقبا واگذار کرده است، حالا بهعنوان متولی جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان هم بهخوبی عمل نکرده و در رعایت بدیهیات و برگزاری یک جشنواره تراز جهانی در حوزه کودک و نوجوان هم عملکرد ناموفقی دارد. سی و پنجمین دوره برگزاری هرجشنوارهای با عنوان بینالمللی باید نشان از رشد و تثبیت جایگاه آن داشته باشد و باید به جز موفقیت و تاثیرگذاری داخلی در سطح منطقهای و جهانی هم از اعتبار برخوردار باشد. آیا جز مدیران جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان و فارابی، شخص دیگری موافق حصول نتایج و دستاوردهای مثبت در این دو بخش است؟