پادزهر

شاید الان خودت را کنار بکشی و بگویی من که مسؤولیتی روی دوشم نیست. ولی اتفاقا تو هم در حد و اندازه خودت - که من معتقدم کم هم نیست- وظیفه داری. حسابش را بکن. راه را اگر از بیانات بالاترین مقام کشور بخواهی بگیری، سه عنوان را مهم‌ترین ابعاد فعالیت‌های امروز جامعه معرفی کرده‌اند. علم، اقتصاد و در نهایت فرهنگ. اگر بپذیریم که ممکن است تعداد زیادی از نوجوان‌ها هنوز پا به عرصه‌های جدی اقتصادی نگذاشته‌اند؛ لااقل در مورد علم و فرهنگ، می‌توانند نقش بسیار مهمی بازی کنند. تکلیف علم‌آموزی که مشخص است. چون همه در دوران علم‌آموزی هستیم. فقط کافی است آن را جدی بگیریم. گرچه ممکن است مشیر زندگی‌برخی کسب علم نباشد و بروند سراغ مهارت.اما در مورد فرهنگ مساله خیلی همه‌گیرتر است. چرا که حتی اگر تولیدکننده نباشی، حداقل مصرف کننده انواع و اقسام محصولات فرهنگی هستیم. مثلا می‌توانیم به جای موسیقی‌های غرب و شرق، موسیقی‌های داخلی را در سبد مصرفی‌مان قرار دهیم. یا کتاب بخوانیم. آن هم کتاب‌های اصیل و با محتواهای غنی. اما از همه اینها که گفتیم یک مسیر مهم‌تر هم وجود دارد که همه ما می‌توانیم در حد خودمان انجامش دهیم. شاید ما در هیچ کدام از حوزه‌های علمی، اقتصادی یا فرهنگی، خودمان نقش جدی نداشته باشیم؛ اما حتما می‌توانیم در نشر و بیان اتفاقات بزرگی که در این زمینه‌ها در جامعه ما صورت می‌گیرد موثر باشیم. این یعنی جهاد تبیین. این‌که خودباوری و امید را در میان افراد مختلف جامعه رواج دهیم؛ آن هم از طریق بیان نقاط مثبت، فعالیت‌های ارزشمند و پیشرفت‌های چشمگیر داخل کشورمان. چرا که همین کار پادزهری است در برابر سم هایی که شبانه‌روز توسط دشمن در ذهن مردم به ویژه هم سن‌و سال‌هایتان تزریق می‌کند.