قوانین آپارتمان‌نشینی در مورد آسانسور

اما گاهی این وسیله مشکلاتی را ایجاد می‌کند و موجب اختلاف نظرهایی در میان ساکنان آپارتمان‌ می‌شود. این مشکلات شامل اجازه نصب آسانسور، پرداخت هزینه‌های نصب و تعمیر آن، تأثیر بالا و پایین بودن طبقات بر آسانسور و تأثیر خالی یا دارای سکنه بودن یک واحد برای پرداخت شارژ مربوط به آسانسور می‌شود. برای شما هم شاید این سؤال پیش آمده باشد که آیا ساکنان طبقه همکف یا طبقه اول می‌توانند از پرداخت هزینه‌های آسانسور مانند هزینه نصب و تعبیه آن و پرداخت شارژ و هزینه‌های تعمیر و بازرسی خودداری کنند؟ طبق ماده۲۳ قانون تملک آپارتمان‌ها در مورد قوانین استفاده از آسانسور، اعتراض ساکنان طبقات همکف یا اول مبنی بر عدم پرداخت هزینه‌های مربوط به آسانسور به علت استفاده نکردن از آن، قابل پذیرش‌نیست.
طبق ماده۲۳ قانون تملک آپارتمان‌ها در مورد قوانین استفاده از آسانسور، اعتراض ساکنان طبقات همکف یا اول مبنی بر عدم پرداخت هزینه‌های مربوط به آسانسور به علت استفاده نکردن از آن، قابل پذیرش نیست. به عنوان مثال، اگر در ساختمانی سه یا چهار طبقه، مالکان طبقه سوم و دوم (و چهارم در مورد ساختمان چهار طبقه)، قصد نصب آسانسور داشته باشند و مکانی هم برای تعبیه شدن آسانسور از پیش تعیین شده است، در صورت مخالفت ساکنان طبقه اول و طبقه همکف، می‌توانند برای نصب آسانسور اقدام‌کنند. طبق ماده 4قانون تملک آپارتمان‌ها، اگر مجموع مساحت طبقات بالایی یعنی طبقات سوم و دوم (و چهارم) از مساحت واحد طبقه اول و همکف بیشتر باشد، سایر مالکان می‌توانند به‌صورت قانونی حق‌السهم نصب آسانسور را به همراه خسارات احتمالی از مالکان معترض دریافت‌کنند.
ممکن است واحدی مسکونی یا تجاری به دلایل مختلفی مانند مسافرت، عدم حضور ساکنان در آن واحد و به اجاره نرفتن واحد، خالی بماند. در این هنگام ساکنان آپارتمان در رابطه با پرداخت شارژ ساختمان با مشکلات و ابهاماتی مواجه می‌شوند.
طبق ماده4 قانون تملک آپارتمان‌ها و قوانین آسانسور، پرداخت حق شارژ ساختمان‌ها به‌صورت ماهانه الزامی است و استفاده و عدم استفاده از آن تأثیری بر نحوه پرداخت یا عدم پرداخت حق شارژ آپارتمان ندارد. حق‌شارژ ساختمان ربطی به حضور ساکنان در ساختمان ندارد و همه موظف به پرداخت هزینه‌های قسمت‌‌های مشترک هستند. حق شارژ وظیفه‌ای بر گردن تمام اهالی‌ساختمان است.

منبع: ضمیمه چاردیواری روزنامه جام‌جم