روی دیگر سانسور | ماجرای دشمنی مدعیان آزادی رسانه با فضای مجازی

به گزارش جام جم آنلاین، سیدمجتبی جلال‌زاده: در تازه‌ترین نمونه از سانسور رسانه ها در کشورهای مدعی آزادی و عدم محدودیت استفاده از پلتفورم‌های مجازی، دولت انگلیس همانند کانادا، اتحادیه اروپا و آمریکا استفاده از برنامه تیک‌ تاک در دستگاه‌ها و برنامه‌های رسمی دولتی را ممنوع کرد.

لندن در بیانیه‌ای اعلام کرده که مقام‌های انگلیس از این برنامه استفاده نمی‌کنند و این اقدام نشان‌دهنده نگرانی‌ها از ارتباط تیک‌ تاک با دولت چین است.

جالب است که بریتانیا پیش از این از طریق رسانه‌های فارسی‌زبان مستقر در لندن، تهران را متهم می‌کرد که نگاه امنیتی به فضای مجازی داشته و از طریق ممنوعیت پلتفورم‌های خارجی، آزادی رسانه‌ ها را نقض می‌کند.

حالا دولت انگلیس، خود به مسدود کردن یک پلتفورم فضای مجازی تنها به دلیل ارتباط با دولت چین رای داده و به این ترتیب ریاکاری در ادعاهای آزادیخواهانه‌اش را اثبات کرده است.

بریتانیا، آمریکا کانادا و اتحادیه اروپا، جملگی در زمره کشورهایی هستند که آزادی رسانه را تا جایی ارج می‌نهند که منافع آنها را تهدید نکند. روشن است اگر یک بستر ارتباطی کوچکترین تهدیدی برای ارزش‌های سیاسی یا فرهنگی این جوامع ایجاد کند، دولتهای مدعی عضویت در جهان آزاد، تردیدی در انسداد آن نمی‌کنند.

با این همه، ابزارهای تبلیغاتی همین دولت‌های سانسورگر، وقتی با مساله مدیریت فضای مجازی در کشوری چون ایران روبرو می‌شوند، ناگهان خود را مدعی آزادی فضای مجازی نشان داده و ه گونه مدیریت این فضا را مترادف با محدودیت رسانه‌ها ارزیابی می‌کنند.

پیش‌تر پلتفورم‌هایی مانند اینستاگرام، توئیتر و فیسبوک نیز با سانسور محتواهای انتقادی علیه دولت‌های غربی نشان داده بودند که ادعای آزادی رسانه‌ها چقدر توخالی و پوشالی بوده و هیچ نسبتی با واقعیت‌های سیاسی در جوامع غربی ندارد.

افکارعمومی با تماشای این تناقض‌های رفتاری درمی‌یابد که دولتهای غربی در هیچ زمینه‌ای صداقت نداشته و نمی‌توان بر مبنای شعار آنها به واقعیت عمل سیاسی این دولتها پی بُرد.