راه را بر روی نظامی هایی که برای کمک به تهران می رفتند، بستیم

در روزهایی که نظام اسلامی شکل گرفت مردم آن زمان خاطراتی شنیدنی زیادی از روزهای انقلاب دارند.یکی از این خاطرات را از زبان حسین رشیدی می خوانیم:

در محله چهارصد دستگاه کرج عضو کانون مسجد خیابان قیام بودم.شب ۲۲بهمن بود که روحانی محل ما آقای جنتی اسم ۲۴نفر از بچه های محل را به من داد و گفت امشب قرار است گردانی از کرمانشاه برای کمک وتقویت به ارتش بیاید کرج و بعد هم به تهران بروند.نامه اسامی را به من داد و گفت شما ماموریت داری که پل های محمدشهر و فردیس کرج را برای جلوگیری از این گردان ببندی تا به تهران نرسد.ما حرکت کردیم و باران شدید میبارید ما سریعأ خود را به پل محمدشهر رساندیم و به کمک یک ماشین تریلی پل را بستیم و هیچ راهی برای رفتن نبود.یک ماشین  که همراهش تانکر نفت بود آمد و من گفتم توقف کن که راننده گفت امشب شب چله زمستان است و اگر این نفت ها به دست مردم نرسد سرما آن ها را میکشد به همین دلیل اجازه دادم که عبور کند.بعد از آن اتوبوسی که مسافر زن و بچه بود رسید و به من گفتند که این ماشین هم بگذارید برود چون اگر آتش سوزی شود آن ها گرفتار میشوند،من هم اجازه دادم رد شود.بعد از اینکه پل محمدشهر را بستیم به ما گفتند که هرچه زودتر خود را به پل فردیس برسانید وقتی رسیدیم با آهن،چوب و ماشین های اسقاطی راه عبور را کامل گرفتیم.گردان ۴۵کرمانشاه وقتی به پل فردیس کرج رسید و دیدند که هیچ راهی برای عبور ندارند تصمیم گرفتند به سمت کاخ شمس بروند که آن مسیر هم مردم با کندن چاله های زیاد راه عبور را مختل کرده بودند و گردان کرمانشاه متوجه شد که کاری نمیتواند کند تصمیم گرفتند که تسلیم شوند. فرمانده گردان گفت ای ملت کرج هرچه من گفتم شما تکرار کنید.فرمانده دست خود را بالا گرفت،گفت مرگ بر شاه و به ارتش تهران خبر رساند که ما در کرج گرفتار شده ایم و شما هم تسلیم شوید چون ما نمیتوانیم به کمک شما بیایم.فرمانده گردان کرمانشاه به من گفت خواسته شما چیست گفتم خلع صلاح شوید و یک ساختمان ساواک نزدیک ما است که ۲۵۰سرباز آماده تیراندازی هستند و باید تفنگ های خود را تحویل دهند.فرمانده همه درخواست ما را قبول کرد.در طول این سال ها به دنبال هیچ منفعتی نبودم جز نوکری مردم.