با کودک‌سرکش لجبازی نکنید

کودکی که به اختلال نافرمانی دچار است و به اصطلاح به او سرکش می‌گوییم، با کودکی که در شرایط خاصی سرکشی می‌کند، یک تفاوت دارد و آن هم این است که رفتار سرکشی را در هر شرایطی انجام می‌دهد و والدین باید رویکرد مشابهی را برای مدیریت این رفتار داشته‌باشند.

نخستین قدم در برابر سرکشی فرزند، حفظ خونسردی است. شاید گفتن این جمله راحت باشد، اما عمل به آن برای شما واقعا دشوار به نظر آید. اما گریزی از آن ندارید؛ زیرا در هر شرایط و سنی کودک از شما الگوبرداری می‌کند و خونسردی شما می‌تواند از میزان سرکشی فرزند شما بکاهد.

وقتی فرزند شما لجبازی و سرکشی را قبل از دوران نوجوانی آغاز می‌کند، به این معناست که به دنبال توجه بیشتر است. در این زمان اصلا به او توجه نکنید؛ زیرا اگر به رفتار او توجه کنید او بهانه‌ای برای ادامه کارهایش پیدا می‌کند و به تقویت خودسری خود در آینده ادامه می‌دهد. اصولا وقتی نوجوانی سرکشی می‌کند، باید ریشه‌های آن را از کودکی‌اش پیدا کرد. در واقع آن‌ها یاد می‌گیرند مسئولیت کار خود را نپذیرد. وقتی از زمان کودکی به او یاد بدهید هر سرکشی و نافرمانی می‌تواند نتیجه‌ای داشته‌باشد، او این را خواهدپذیرفت. مثلا از دیدن یک کارتون محروم شود یا رفتنش به پارک به تعویق بیفتد.

برای آن‌که بتوانید سرکشی کودک را کم کنید، باید از رفتار متقابل با او جلوگیری کنید. از این که با شما مخالفت کرده، با او لجبازی نکنید. وقتی خواسته معقولی از شما دارد، آن را انجام دهید. مقابله با کودک و نوجوان بسیار اشتباه است. چون کودک از رفتار شما تقلید می‌کند و اگر مدام با او مقابله به مثل کنید، نتیجه منفی در پی خواهدداشت.

کلنجار با فرزند سرکش می‌تواند خسته‌کننده باشد و شما را دچار افسردگی کند، اما باید به این نکته توجه داشته‌باشید که پذیرش این کودکان به معنای توجیه رفتار نادرست آن‌ها نیست، بلکه اعتراف به این ماجراست که آن‌ها دنیایی متفاوت از ما را تجربه می‌کنند. گاهی در روز آن‌قدر پدر و مادر مشغول کل‌کل با کودک هستند که فراموش می‌شود خوبی‌های درون او را تشویق کنند.

روزنامه جام جم