کودک سرگرم، سراغ فضای مجازی نمی‌رود

دو سال کرونا و برگزاری کلاس‌های آنلاین پای بچه‌ها را به دنیای مجازی پیش از گذشته باز کرد. دنیایی بی‌در و پیکر که می‌توان هر اطلاعاتی را در آن پیدا کرد. رها کردن کودکان بدون نظارت در فضای مجازی به‌شدت آسیب‌زاست و می‌تواند کودکان ما را تا مرز نابودی پیش ببرد.

از سوی دیگر تجربه ثابت کرده که امر و نهی و دور از دسترس کردن کودکان از فضای مجازی، نمی‌تواند راهکار درست برای هدایت کودکان در این فضا باشد. حل این معضل در مرحله اول به‌عهده مدرسه است که با کمک خانواده‌ها، کودک را آگاهانه با سود و زیان این فضا آشنا کند.
باید کودک آن‌قدر با این فضا آشنا باشد که اگر زمانی هیچ نظارتی روی او وجود نداشت، به انتخاب خودش سراغ برخی سایت‌ها و اطلاعات نرود.
یکی از دلایلی که سبب می‌شود کودک به فضای مجازی سوق پیدا کند، نداشتن سرگرمی است. وقتی در انجام کار‌ها مدام از کودک کمک بخواهیم و به او حس ارزشمندی بدهیم، کمتر برای پرکردن وقت خود به سمت فضای مجازی می‌رود به همین دلیل پر کردن فضای کودک با یک تفریح و بازی ساده، بردن او برای خرید یا کمک گرفتن از کودک در انجام کار‌های خانه از عواملی است که می‌تواند حضور کودک را در فضای مجازی کمرنگ‌تر کنید.
اما در این میان باز هم نباید کودک را در این فضا رها کرد، خانواده باید با نظارت صحیح از ایمن بودن فضای آنلاین فرزندان خود، مطمئن شوند که آن‌ها شادی‌ها و فرصت‌های دنیای آنلاین را تجربه و از خطرات آن اجتناب می‌کنند.
در دنیای مجازی، هوشیاری خانواده اولین گام برای آگاه شدن کودکان است. خانواده باید تلاش کند به‌طور فعال در زندگی دیجیتال و روزمره فرزندان خود مشارکت داشته باشد و آشکارا با دنیایی که آن‌ها در آن سیر می‌کنند، ارتباط برقرار کند تا خودش هم در این میان جا نماند و با اطلاعات روز بتواند کودک را راهنمایی کند. در این میان از تجربیات و دانش مشاوره روان‌شناسی در این زمینه نیز نباید غافل شد.