کار نئوپلنت چیست؟

نئوپلنت می‌خواست راهی برای تصفیه هوا بدون استفاده از برق داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که محصول آنها به انرژی از سوخت‌های فسیلی نیاز ندارد و می‌تواند آلاینده‌ها را به‌طور دائم بازیافت کند. توجه عمومی به کیفیت هوا در سال‌های اخیر به اوج خود رسیده است. پاتریک توربی، زیست‌شناس مولکولی و مدیر ارشد فنی نئوپلنت، می‌گوید: یکی از عوارض جانبی همه‌گیری این است که مردم بیشتر از آنچه در هوایی استنشاق می‌کنند، آگاه هستند. ناگفته نماند، بدتر شدن آتش‌سوزی‌های جنگلی ناشی از خشکسالی ناشی از تغییرات آب و هوا و افزایش دما، کیفیت هوای داخل خانه را به اولویت میلیون‌ها نفری که در سراسر جهان تحت تأثیر قرار گرفته‌اند تبدیل کرده است. اکنون با ارائه فیلتر هوای سبز و بدون برق، نئوپلنت امیدوار است که خانه شما را از شر آلاینده‌ها و استرس خلاص کند. به گفته تیم نئوپلنت، مشخص شده است که گیاهان برای انجام کار فقط به کمی اصلاح متابولیک نیاز دارند. لیونل مورا، یکی از بنیانگذاران و مدیر اجرایی استارت‌آپ می‌گوید: ما با یکی از محبوب‌ترین گیاهان آپارتمانی در آمریکای‌شمالی شروع کردیم، تاک پوتوس، که به پیچک شیطان نیز معروف است. برای برنامه‌ریزی تاک پوتوس برای تمیز کردن هوا، تیم باید به‌جایی می‌رفت که قبلا هیچ آزمایشگاهی نرفته بود. بیشتر مهندسان زیستی با یک ارگانیسم مدل دوستدار آزمایشگاه، مانند Arabidopsis thaliana یا Nicotiana benthamiana، که ژنوم‌های آن به شش طریق نقشه‌برداری و حاشیه‌نویسی می‌شود، شروع می‌کنند اما تیم نئوپلنت مجبور شد خود کل ژنوم پوتوس را نقشه‌برداری کند و سپس تعیین کند که کدام ژن‌ها را برای حداکثر فیلتراسیون مورد هدف قرار دهد. توربی می‌گوید: این مانند تلاش برای ساختن یک هواپیما در حین پرواز است.
این فرآیند چهار سال طول کشید اما در نهایت مهندسان موفق به ایجاد کارخانه‌ای شدند که می‌تواند چهار آلاینده اصلی هوای داخل خانه، از‌جمله فرمالدئید و تولوئن را متابولیزه کند. فلور سفارشی شده حتی می‌تواند بنزن سرطان‌زا را که در دود آتش‌سوزی وجود دارد، جذب کند. اما پیشرفت واقعی از اصلاح میکروارگانیسم‌های ساکن در ریشه گیاه حاصل شد. این تیم ژن‌های باکتری‌های اکستروموفیل را که در محیط‌های نامناسب با خوردن مواد شیمیایی سمی رشد می‌کنند، در این میکروب‌های همزیست وارد کردند و برای اطمینان از مطابقت آنها با استانداردهای سازمان غذا و داروی آمریکا، مهندسان مراقب بودند که از بخش‌هایی از ژنوم که می‌تواند بقای گیاه را در طبیعت افزایش دهد، اجتناب کنند.