بی‌توجهی به خانه‌نشینی هنرمندان

ما اخیرا نمایش «خانه خراب» را در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه برده بودیم و دو اجرای این نمایش تحت‌تاثیر ناآرامی‌هایی قرار گرفت که در کشور روی داد. یادم نمی‌رود که این عوامل ناآرامی در حین اجرای نمایش داخل سالن آمدند و چه کار‌هایی کردند و با اقدامات خود باعث ترس عوامل گروه شدند و کار‌هایی که کردند، باید در تاریخ تئاتر کشور نوشته شود و گفتن آن‌ها در اینجا دیگر نیاز نیست. به همین دلیل دو شب مانده به پایان اجرا‌های این نمایش در سالنی خصوصی که هرشب ۱۱‌میلیون تومان هزینه اجاره سالن آن است، ترجیح دادیم نمایش خانه خراب را اجرا نکنیم. این را هم باید در نظر داشت که معمولا در ایران همه چیز دقیقه نودی است و مهمانان ویژه، دوستان محترم، دوستان خاص و عام معمولا ترجیح می‌دهند در روز‌های آخر اجرا به دیدن نمایش به سالن‌های تئاتر بروند و ما در این شرایط حداقل از دو اجرا محروم شدیم.

بحثی که این روز‌ها مطرح است این که چگونه می‌توان زیان نمایش‌هایی را که از این شرایط متضرر شده‌اند، جبران کرد که باید با شرمندگی گفت هیچ راهکاری وجود ندارد چرا که ما قبلا شرایط بیکاری را شبیه به این و البته نه به این شدت و حدت، در دوران کرونا تجربه کردیم البته موضوع اصلی در این دو مسأله با هم متفاوت است، در آن شرایط مسأله، مسأله بیماری بود و در این شرایط، مسأله از جنس دیگری است. ما اکنون مانند دوران کرونا خانه‌نشین شده‌ایم. حدود سه هفته است که هنرمندان خانه‌نشین شده‌اند حتی من در سریالی بازی داشتم که آن سریال هم به دلیل حفظ سلامت عوامل متوقف شده است. در دو سالی که ما کرونا گرفتیم یا بهتر بگویم کرونا ما را گرفت، هیچ حمایتی برای ما صورت نگرفت تنها یک یا دو بار مبلغی حدود یک‌ونیم میلیون تومان، تکرار می‌کنم یک‌ونیم میلیون تومان از طریق صندوق بیمه هنرمندان به هنرمندان داده شد، تو گویی صدقه‌ای بود که از آن شرایط رد شویم. الان دوستان محترم دولتی از طرق مختلف درباره موضعگیری هنرمندان راهکار ارائه می‌دهند، ولی من از مسئولان محترم سوالی دارم و آن این‌که آیا شما موقعی که ما بیکار و بی‌نانیم و سفره‌مان خالی است، دست ما را می‌گیرید؟ می‌گویید شما چند ماه است بیکارید؟ بیایید درخواست وام بلاعوض یا با سود پایین بدهید؟ من از این اتفاقاتی که رقم می‌خورد و در نهایت منجر به خانه‌نشینی هنرمندان می‌شود، گله‌مندم ضمن این‌که از لحاظ روحی و روانی این مورد اصلا قابل مقایسه با بحران کرونا نیست چرا که الان بحث رویارویی است و این مسأله برای من بسیار دردآور و رنج‌آور است.