چالش فیلمنامه‌‌های جذاب

همچنان با وجود همه تلاش‌هایی که می‌شود در فیلمنامه ضعف‌های اساسی داریم و نمی‌توانیم به سمتی برویم که در جریان تالیف فیلمنامه، جریان رو به رشدی را تجربه کنیم.

در سریال‌سازی تلویزیون، عامل اول و آخر موفقیت، همین توجه به نگارش دقیق فیلمنامه است که اگر رعایت شود به ضرس قاطع می‌توان سریال‌های جذاب تولید کرد، ولی اگر رعایت نشود ما می‌مانیم و بسیار سریال متوسط و ضعیف.

وقتی سریال‌نویسان خبره داشته باشیم قاعدتا باید کارگردانان مجربی را هم به کار گیریم برای تولید. حضور مجدد کارگردان‌ها، نویسندگان و تهیه‌کنندگان با تجربه‌ای که در سال‌های قبل حضور موفقی در سریال‌سازی داشته‌اند می‌تواند به ثمر رسیدن سریال‌های تلویزیونی را به دنبال داشته باشد.

یکی از مشکلات عمده سریال‌سازی در سال‌های اخیر، کمبود تهیه‌کننده حرفه‌ای بوده است. تعدادی تهیه‌کننده در این سال‌ها وارد چرخه تولید شده‌اند که بیشتر در حکم واسطه هستند و با پولی که از تلویزیون می‌گیرند، سریال تولید می‌کنند.

این طیف از کارنابلدان، اگر دادن بودجه به تاخیر بیفتد دستمزد عوامل را نمی‌پردازند و خود من بار‌ها با این نوع تهیه‌کننده‌ها روبه‌رو شده‌ام که از پرداخت دستمزد به بهانه نگرفتن بودجه لازم سرباز می‌زنند. شکایت هم که می‌کنیم جواب می‌دهند ما با تهیه‌کننده قرارداد داریم. شما با او طرف حساب هستید و ما نمی‌توانیم کاری انجام بدهیم.

البته تهیه‌کننده حرفه‌ای کلا در ایران کم است. شاید، چون حرفه تهیه‌کنندگی را جدی نگرفته‌ایم و همین است که مثلا در برخی پلتفرم‌های شبکه خانگی دیده‌ایم افرادی تهیه‌کننده می‌شوند که هیچ ربطی به کار فرهنگی ندارند و نتیجه‌اش هم تولید سریال‌هایی مثلا تاریخی است که به خاطر کپی‌برداری، توقیف می‌شود یا تولید سریال‌هایی که پر هستند از لات و لمپن. باز در تلویزیون سازوکاری برای احراز صلاحیت تهیه‌کننده هست، ولی در پلتفرم‌ها که هر فرد از راه رسیده‌ای، چون پول دارد می‌تواند تهیه‌کننده شود.

تلویزیون از دیرباز الگویی برای سریال‌سازی بوده و باید همچنان این الگومحوری را ادامه دهد و به سمت تولید سریال‌های با متن قوی و قدرتمند و گروه تولید کاملا حرفه‌ای برود.