گل طلایی یا تیر دروازه؟

آنونس منتشر شده، باوجود این‌كه كنجكاوی تماشای مست عشق را افزایش داد، در عین حال اما و اگرها و تردیدهایی برای خروجی نهایی هم دارد. میزان اكشن این آنونس حدودا دو دقیقه‌ای، بالا است و مجالی برای تأمل روی دو شخصیت شمس و مولانا باقی نمی‌گذارد. انگار خبر چندانی از آن فضای عرفانی و آرامش‌بخش موردنظر نیست. البته از روی آنونس چندان نمی‌توان درباره كلیت یك فیلم اظهارنظر كرد و ممكن است این اكشن و این ضرباهنگ تند و زرق و برق، برای جذب مخاطبان طراحی شده باشد و خود فیلم، اینقدر روایت پرشتاب و پرزد و خوردی نداشته باشد. هرچند از منظر دیگر، اگر مست عشق فیلمی با همین میزان ماجراجویی، ضرب‌آهنگ و حاوی صحنه‌های نبرد باشد هم خرده‌ای نمی‌توان به آن گرفت، باید به این خوانش فیلمساز احترام گذاشت و به آن به‌ عنوان شیوه‌ای برای جذب طیف‌های بیشتری از مخاطبان به قصه و مفاهیم نگاه كرد. هرچند كه این مسیر پر هیاهو، چندان به مذاق شیفتگان شمس و مولانا خوش نیاید و فیلم، از فضای مورد توقع آنها دور باشد.

با وجود برخی استانداردها و جذابیت‌های تصویری، رنگ‌ و ‌لعاب، شیوه فیلمبرداری و شاید فضای تاریخی كار تاحدودی تداعی‌كننده سریال‌های تركیه در چنین فضایی است. آثاری كه برخی مخاطبان ایرانی آن را در شبكه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان دیده‌اند. طبیعتا فیلمبرداری فیلم در كشور تركیه و حضور برخی بازیگران سرشناس این كشور، به این شباهت و تداعی، دامن می‌زند. به‌ویژه بازی بازیگرانی چون هالیت ارگنچ و سلما ارگچ (بازیگران سریال حریم سلطان). از این نظر شاید این اشتراكات بازیگری و تصویری و آن عقبه ذهنی از شبكه‌ای شهره به آثار پرهیاهو و پرمخاطب، اما به لحاظ فنی، ساختاری و بعضا بازیگری نازل؛ چندان به كار مست عشق نیاید و چه‌ بسا با اهداف، وجهه فرهنگی و ایرانی فیلم و اعتبار كارگردان خوبی چون حسن فتحی و شأن و مقام شمس و مولانا مغایرت داشته باشد. هر چند همین تداعی‌های شكلی و حضور بازیگران نام‌آشنای تركیه‌ای، اتفاقا با همان پیشینه ذهنی مخاطبان، نقش مهمی در احتمال موفقیت فیلم مست عشق در اكران كشورهای ایران و تركیه خواهد داشت.

یكی دیگر از تردیدهای پیش رو، چهره‌پردازی دو شخصیت اصلی و محوری فیلم است. این شك و شبهه، حتی از اولین تصاویر رونمایی‌شده شهاب حسینی و پارسا پیروزفر در دو سال قبل به‌ وجود آمد و صورت‌های هنوز جوان و شاداب این دو بازیگر، زیر آن گریم‌های سنگین و انبوه ریش و مو، طبیعی و باورپذیر به نظر نمی‌رسید.

گرچه سهم سینماگران ایرانی در بخش‌های اصلی و مهم همچون تهیه‌كنندگی، نویسندگی و كارگردانی، باید تا حد زیادی خیال ما را از روایت درست شمس و مولانا راحت كند و حتی امتیاز حضور دو بازیگر ایرانی در این دو نقش اصلی هم این خاطرجمعی را باید تشدید كند، اما نمی‌دانیم چرا هنوز ته دلمان قرص نیست. البته امیدواریم این نگرانی، با دیدن فیلم از بین برود و مست عشق، یك حركت فرهنگی و هنری جدی در مقابله با مصادره مولانا از سوی كشور همسایه باشد.