به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، این گروه تحقیقاتی نشان داد که تومور‌های کلانژیوکارسینوما شامل یک شبکه متراکم از سلول‌های غیر سرطانی هستند و در عین حال به ایجاد محیطی مناسب برای رشد و گسترش سرطان کمک می‌کنند. این سلول‌ها که TAM (ماکروفاژ‌های مرتبط با تومور) نامیده می‌شوند، نقش مهمی در سرطان پانکراس دارند.
سلول‌های TAM یک سد التهابی در اطراف سلول‌های سرطانی ایجاد می‌کنند که مانع از بین بردن سرطان‌ها از سوی مبارزان طبیعی بیماری (مانند سلول‌های تی) می‌شود.
محقق اول تحقیق، دکتر لوئیس روفولو، جراح در دانشگاه روچستر آمریکا گفت: بیماران مبتلا به کلانژیوکارسینوما که تومور‌های آن‌ها با TAM نفوذ کرده‌اند، پیش آگهی بدتری دارند.
محققان همچنین روش‌های آزمایشگاهی جدیدی را برای پیشبرد تحقیقات توسعه داده‌اند که توسط دیوید لینهان، مدیر عملیات بالینی در مرکز ویلموت و پروفسور سیمور شوارتز، رئیس جراحی در مرکز پزشکی دانشگاه روچستر رهبری می‌شود.
لینهان و همکاران وی سال‌هاست که در مورد سلول‌های TAM تحقیق و روی ترکیبی از درمان‌ها کار می‌کنند که می‌تواند نیروی مخرب مقاومت را از بین ببرد.
جدیدترین مقاله این گروه، نحوه جذب سلول‌های TAM در محل تومور را بیان می‌کند. همچنین نشان می‌دهد که در موش‌ها، مسدود کردن مسیر‌های جذب، سلول‌های TAM را از بین می‌برد و به سلول‌های تی اجازه می‌دهد تا در برابر کلانژیوکارسینوم فعال شوند.
کلانژیوکارسینوم درون کبدی در مجاری صفراوی داخل کبد ایجاد می‌شود و به‌طور معمول در بزرگسالان ۵۰ تا ۷۰ سال رخ می‌دهد. این سرطان بخشی از گروهی از سرطان‌های مجاری صفراوی (مثل کیسه صفرا) است و اغلب با شیمی درمانی درمان می‌شود.
به‌تازگی، دانشمندان کشف کرده‌اند که کلانژیوکارسینوم یک بیماری ژنومی متنوع است و دارای گزینه‌های جدید و هدفمند ایمنی درمانی است.
نتایج این تحقیق در مجله Gut منتشر شده است.
