چقدر به مقصد مانده

«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما نوشته‌شده، همان‌گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته‌شد؛ تا پرهیزگار شوید.»
گاهی داریم در جاده‌ای اشتباه می‌رویم، اینجا ایستادن و تامل‌کردن خودش پیشرفت است. همین‌که در باتلاق فرونمی‌رویم خودش پیشرفت است. ماه رمضان بهار خودسازی است وقتی از خزان‌ها و زمستان‌های مردگی و اکنون زدگی رها میشی از دیدن بهار لذت می‌بری.
ماهی که خوابش هم ثواب است، بیداری‌اش هم...
ماهی که سکوتش هم ثواب است، حرف زدنش هم...
ماهی که خودسازی در آن راحت‌تر است چون شرایط جامعه هم به نفع انسان، آرام‌تر و پاکیزه‌تر است.
انگار عالم و آدم دست به دست هم داده اند که ما به خودمان بیاییم.
انگار در شهر آیینه بسته‌اند که خودمان را ببینیم، عیوب و محاسن‌مان را، زشتی‌ها و زیبایی‌هایمان را.
ماهی که با خدا شروع می‌شود، به نیمه‌راه که می‌رسد امام‌حسن(ع) دستمان را می‌گیرد. در اواخر کار هم حضرت حیدر با فرق خونی ایستاده تا فرق انسانیت را ببینیم. این‌همه نشانه، این‌همه تابلو که دارند به ما می‌گویند: چقدر به مقصد مانده... گاهی قطب‌نماها و تابلوها هم به ما می‌گویند چقدر از راه دور افتاده‌ایم یا چقدر اشتباه رفته‌ایم، کافی‌است در رمضان بایستیم تا ببینیم کجا هستیم.
این همسفران پشت به مقصود روانند
شاید که بمانم قدمی پیشتر افتم

عبدالرضا هلالی ذاکر اهل بیت / روزنامه جام جم