روی کین، دونگا و جواد نکو

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم،  از رونالدینیو و رونالدو بگیرید تا مسی و پویول و رائول گونزالس و دهها ستاره دیگر. سال ها سال بعد هم قطعا می‌توانیم با افتخار درباره حضور نکونام در عصر طلایی لالیگا صحبت کنیم. اگر پای مرور خاطرات باشد، قطعا چیزهایی از جواد می شنوید که شیرین و به یادماندنی است. از کار با مربیان مختلف تا القابی که در فوتبال به او داده‌اند. این بار مرور کردیم بخش کوتاهی از خاطرات او را.

تورنمنت‌های به یاد‌ماندنی

یکی از خاطرات تلخ من در فوتبال، جام ملت‌های چین است. در آن جام می‌توانستیم قهرمان شویم. سر ما را در نیمه‌نهایی بریدند و به رده‌بندی رفتیم. آن سال باید قهرمانی به ما می‌رسید.  به نظر خودم بهترین تورنمنتی که با تیم‌ملی داشتم، همان جام بود. جام ملت‌های مالزی هم برایم خوب بود. در پوسان هم که همراه با تیم امید قهرمان شدیم، همه چیز برایم خوب پیش رفت. در جام‌جهانی برزیل و جام ملت‌های استرالیا هم همه تلاشم را کردم.

لقب ماندنی

خاویار ایرانی؟ این لقبی بود که یکی از رسانه‌های اسپانیایی روی من گذاشت. می‌خواستند بگویند من مثل خاویار ایرانی ارزشمند هستم. این را گفتید یاد کاماچو افتادم. یکی از دوستانش در مادرید رستوران داشت و خاویار سرو می‌کرد. مدام از خاویار ایرانی تعریف می‌کرد.

دعوا در الکلاسیکو

دربی الکلاسیکو خیلی خاص است. به این جهت که می‌بینید گاهی بازیکنان دو تیم که خیلی با هم رفیق هستند، تو سینه هم می‌روند و ممکن است به هم ضربه‌ای بزنند. آنها با هم رفیق هستند. حالا علت این برخوردها چیست؟ بازیکن می‌داند وقتی تیمش موفق باشد جایگاه او بالاتر است. برای آنها بیرون و داخل فوتبال یک چیز مجزاست. وقتی به زمین می‌روند، یک ۹۰ دقیقه در پیش دارند با هزار اتفاق. سرشار از انگیزه‌اند تا از تیم‌شان دفاع کنند. نمی‌توانند بی‌تفاوت باشند و سرسری بگذرند. اگر دقت کرده باشید بازیکنان رئال و بارسا برای هم کم کری می‌خوانند. در ۶ سالی که من آنجا بودم، خیلی کم این اتفاق افتاد. طرفداران دو باشگاه اما واقعا کری دارند.

الگوهای جواد

دو هافبک دفاعی فوق‌العاده که در اسپانیا مقابل‌شان بازی کردم ژابی آلونسو و سرخیو بوسکتس بودند. البته به نظر من بوسکتس خشن‌تر بود ولی زمانی که من در لالیگا بودم، او بهترین هافبک دفاعی دنیا بود.

برای من باعث افتخار است که بازی مقابل این دو بازیکن را تجربه کردم . این‌که چه کسانی  در این پست الگوی من بودند، دونگا و روی کین. این دو الگوهای من بودند.

خدمت بلاژ

بلاژویچ مربی خوبی بود. او واقعا به فوتبال ایران خدمت کرد. او وقتی رفت، ما کلی بازیکن خوب در تیم‌ملی داشتیم. این به دلیل انتخاب‌های خوب او بود. به بازیکنان اعتماد به نفس داد و خیلی از بازیکنان را برای آینده تیم‌ملی ساخت. خود من مدیون او هستم. خیلی به فوتبالم کمک کرد. همین‌طور به خیلی از بازیکنان دیگر.

آقا مصطفی

مصطفی دنیزلی. او یکی از بهترین مربیان خارجی است که به فوتبال ما آمد. کار با او عالی بود. دنیزلی دیسیپلین داشت. حرف حرف خودش بود. با هیچ بازیکنی شوخی نداشت. دیر می‌آمدی جریمه می‌شدی، اصلا راه نداشت که بخواهی از زیر بار جریمه در بروی.

سعید اکبری - گروه ورزش / روزنامه جام جم