پوسیده‌ترین شیوه‌های تربیتی

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از شیعه نیوز ، مردم ما بیشتر از این که سوال داشته باشند، جواب دارند؛ این جمله را استاد "جلال ستاری" گفتند و من هیچ‌وقت فراموشش نمی‌کنم و نیاز به اثبات آن‌چنانی هم ندارد.

در یک نشست با چند نفر دیگر خودتان متوجه می‌شوید. بعد از سلام و احوال‌پرسی، بدون این که سوالی ردوبدل شود، همه جواب‌هایشان را رو می‌کنند و می‌پردازند به کارشناسی و تحلیل و بررسی شرایط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، ورزشی و...

مثالی را بررسی کنیم. کودکی از مادرش می‌پرسد: مامان بارون چه‌جوری می‌آد؟

مادر در پاسخ می‌گوید: بارون از سر قبر بابای من می‌آد. من چه‌ می‌دونم چه‌جوری می‌آد؟ اصلا به تو چه؟ به من چه؟ برای چی انقدر سوال می‌پرسی؟ خسته‌ام کردی آخه. دیوونه شدم از دستت.

کودک دیگری همان سوال را از مادرش می‌پرسد و مادر علاوه بر این که پاسخی در حد فهم و درک کودک به او می‌دهد، در اولین فرصتی که باران بیاید، دست فرزندش را گرفته و با هم به زیر باران می‌روند و کنار هم لمس می‌کنند طراوت قطره‌های آب را، صدای باران را، تلالو نور را از پس ابر ها و... .

مادرِ اول، حس کنجکاوی کودکش را سرکوب کرد، ولی مادر دوم به آن حس پر و بال داد.

کودک به ‌طور طبیعی کنجکاو و پرسش‌گر است. زیرا هر چیزی در این دنیا برایش تازه و جالب است و دوست دارد درباره‌اش بداند. سرکوب کردن حس پرسش‌گری کودکان تبعات بسیاری در پی دارد.

به چند نمونه از آن‌ها اشاره می‌کنیم،

• تخریب شخصیت
• گریبان‌گیری عقده‌ی نفهمیدن و ترس
• از دست دادن شجاعت آزمون و خطا و خلاقیت
• تبدیل ‌شدن به دنباله‌رویی مطیع
• از دست‌ دادن حس کنجکاوی

کسی که ذهن پرسش‌گر ندارد، شبیه ربات عمل خواهد کرد.

• از دست دادن منطق و استدلال

زین ‌پس اگر پدر یا مادری را دیدید که می‌گویند: این بچه کلافه‌ام کرد از بس سوال پرسید، مغزم رو خورد با این فضولی‌هاش و...
محکم و بی‌تعارف به‌شان بگویید: تو فقط مسئول تولید بچه نیستی، مسئول رشد او نیز تویی.
اگر نمی‌توانی به سوال‌های فرزندت پاسخ دهی خیلی اشتباه می‌کنی که او را به دنیا می‌آوری.