1. اختلال وسواسی می تواند منجر به اضطراب شود 
اگر مبتلا به اختلال وسواسی باشید، ممکن است اضطراب شدید را به عنوان نتیجه افکار وسواسی تجربه کنید. اغلب اوقات اجبار برای کاهش اضطراب ناشی از وسواس های رفتاری مورد استفاده قرار می گیرند. این رفتارها شامل موارد زیر می شوند: 
مرتبا چک می کند تا مطمئن شود که درها قفل شده اند. شمارش اشیا، حروف یا کلمات. دوباره سامان دادن اشیا برای کسب اطمینان از یک نظم یا تقارن خاص. انجام دادن چند کار مانند روشن و خاموش کردن چراغ پنج بار به این دلیل که پنج عدد "خوب" است. 
اختلال وسواسی، توسط وسواس های مشخص می شود، اما نشانه هااز شخصی به شخص دیگرمتفاوت است. اگر مبتلا به اختلال وسواسی باشید، ممکن است تیک و حرکات تکرار مانند پلک زدن و یا تیک صورت را داشته باشید. چندین زیرمجموعه از اختلال وسواسی از جمله یک وسواس به تمیزی، یک وسواس با تقارن و نظم و جمع آوری، وجود دارد. 
2. بسیاری از افراد مبتلا به OCD، بصیرت به علایم خود دارند
اگر OCD دارید، ممکن است غیرعادی بودن یا بیش از حد وسواس را تشخیص دهید. این می تواند یکی از جنبه های خسته کننده اختلال باشد.

3. OCD در حدود 2.5 درصد از عمر آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد 
هیچ تفاوتی در میزان اختلال وسواس میان مردان و زنان وجود ندارد. مردم همه فرهنگ ها و قومیت تحت تاثیر قرار می گیرند، اما چندین عامل ریسک وجود دارد که می تواند احتمال توسعه این اختلال را افزایش دهد، از جمله: 

سن:شما در خطر توسعه اختلال وسواسی در اواخر دوران نوجوانی قرار دارید. هنگامی که به بزرگسالی می رسید، خطر گسترش اختلال وسواسی رخ می دهد. 
جنسیت:مردان و زنان به همان اندازه به طور مساوی مبتلا به اختلال وسواس در پی بلوغ هستند، اما مردان بیشتر به احتمال بیشتری مبتلا به اختلال وسواس در طول دوران کودکی هستند. 

ژنتیک:داشتن اعضای خانواده مبتلا به اختلال وسواس به طور قابل توجهی ریسک را افزایش می دهد. هرچه فرد نزدیک تر به خانواده شما باشد، خطر بیشتری وجود دارد، به خصوص اگر اختلال آن ها از کودکی یا نوجوانی شروع شود. 

رویدادهای مربوط به زندگی ضربه روحی:رویدادهای آسیب زا، مانند سو استفاده جنسی یا مرگ یک فرد محبوب، ریسک را افزایش می دهد. 

ساختار مغز:اگرچه تحقیقات کاملا مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که بین علایم و اختلالات مغز یک رابطه وجود دارد. 

4. نشانه های اختلال وسواس معمولا درنوجوانی و اوایل بزرگسالی شروع می شوند 
با این حال، کودکان زیر 4 سال می توانند تحت تاثیر قرار بگیرند. اگر چه نادر است اختلال می تواند در اواخر بزرگسالی شروع شود. به طور معمول، اغلب افراد در سن 19 سالگی تشخیص داده می شوند. 
5. ژن مبتلا به اختلال وسواس شناسایی نشده 
توسعه اختلال وسواس نتیجه تعامل پیچیده بین تجربه زندگی و عوامل خطر ژنتیکی است. در حالی که هیچ ژن واحدی شناسایی نشده است، محققان می دانند که پیوند ژنتیکی از مطالعات دوقلوها وجود دارد، که نشان می دهد زمانی که یکی از دوقلوها مبتلا به اختلال وسواس باشد، دیگری بیشتر احتمال دارد که مبتلا شود. 
6. "OCD" نمی تواند با تست خون یا - xری تشخیص داده شود 
اگر فکر می کنید که مبتلا به اختلال وسواس هستید، باید یک متخصص بهداشت ذهنی آموزش دیده، مانند روان پزشک یا روان شناس را ببینید تا تشخیص دهید. علایم اختلال شبیه به بیماری های دیگر هستند، پس مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید.
7. درمان های موثر موجود هستند 
اینها شامل داروهایی نظیر پروزاک(فلوکستین)، زولوفت (سرترالین )، پاکسیل (پاروکستین) هستند که بر سطوح سروتونین و همچنین داروهای روان گردان شامل درمان شناختی - رفتاری تاثیر می گذارند. داروهای روان درمانی می تواند به همان اندازه موثر باشد. محققان همچنین به درمان های دیگر نظیر تحریک عمقی مغز برای افرادی که مبتلا به اختلال وسواس مقاوم در برابر درمان هستند، نگاه می کنند.
8. استرس می تواند نشانه های اختلال را بدتر کند 
میزان استرس را کنترل کنید تا به سمت کاهش شدت و دفعات علائم حرکت کنید.
9- OCD، بیماری مزمن ذهنی است 
تمرکز باید بر روی مدیریت روزمره نشانه ها باشد، به جای اینکه وضعیت را درمان کنید.
10. این امکان وجود دارد که زندگی کامل و سازنده ای با اختلال وسواس داشته باشید 
با مکانیسم های مقابله خوب و درمان در محل، می توانید زندگی شاد و سازنده ای داشته باشید.

راه های مقابله با اختلال وسواس فکری: 

1. OCD بسیار مزمن است 
به این معنی است که مبتلا به آسم یا دیابت است. می توانید آن را تحت کنترل بگیرید و بهبود پیدا کنید، اما در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد. این یک پتانسیل است که همیشه در پس زمینه وجود داشته باشد، حتی اگر بر زندگی تاثیر نگذارد.
تفکر فعلی این است که احتمالا در اصل ژنتیکی است، و درمانی در دسترس نیست تا در آن سطح درمان شود. کارهایی باید انجام دهید تا آن را واقعا کنترل کنید، و اگر نمی خواهید به طور موثر از آن ها در طول زندگی خود استفاده کنید، خطر بازگشت به آن را خواهید داشت. این به این معنی است که اگر از ابزار ارائه شده در درمان / یا رفتاری استفاده نکنید و یا اگر از مصرف دارو دست بردارید (در اغلب موارد) به زودی خود را در محاصره علائم قرار خواهید داد. 
2. دو مورد از ویژگی های اصلی اختلال ، شک و احساس گناه است 
در حالیکه هنوز درک نشده است که چرا این گونه است، اینها نشانه های این اختلال تلقی می شوند. در قرن نوزدهم، اختلال وسواس به عنوان "بیماری شک" شناخته شد، که می تواند حتی چیزها را در مورد خود، دیگران، یا دنیایی که در آن زندگی می کنند، مورد تردید قرار دهد.
بیمارانی را دیده ایم که در رابطه جنسی شان، سلامت ، درک، این که آیا آن ها مسئول امنیت کامل غریبه ها هستند، یا نه، احتمال اینکه آن ها قاتل شوند یا نه بیماران در مورد اینکه آیا آن ها واقعا زنده هستند یا نه، شک دارند. شک یکی از ویژگی های اختلال وسواس می باشد. این شک در بالاترین قدرت قرار دارد. این چیزی است که باعث می شود افراد صدها بار مسائل را بررسی کنند، یا سوالات بی شماری از خود و یا دیگران بپرسند. 
3. اگر چه می توانید در برابر انجام یک وسواس مقاومت کنید، نمی توانید از فکر کردن به یک تفکر وسواسی خودداری کنید 
وسواس ها رویدادهای ذهنی تولید شده را ایجاد می کنند که به نظر می رسد شبیه افکار واقعی یک فرد هستند، اما اینطور نیستند. به عنوان رویدادهای بیوشیمیایی، آن ها نمی توانند به سادگی آن را قطع کنند. مطالعات در مورد سرکوب فکر نشان داده اند هر چه بیشتر تلاش کنید به چیزی فکر نکنید، بیشتر به آن فکر خواهید کرد.
ترفند اصلی برای مقابله با وسواس های رفتاری این است:" اگر می خواهید کم تر به آن فکر کنید، بیشتر به آن فکر کنید. ترس نیز از ذهن سرچشمه می گیرد و برای بازیابی، مهم است که قبول کنیم که هیچ راه فراری وجود ندارد. ترس باید با آن ها روبرو شود. افرادی که مبتلا به اختلال نیستند، با چیزهایی که از مدت ها قبل می ترسند، می مانند - یعنی این که ترس آن ها ناموجه است و به هر حال اضطراب بدون اجبار و یا خنثی کردن فعالیت از بین می رود. 
4. تشخیص و درمان رفتاری بهترین نوع درمان برای اختلال وسواس می باشد 
درمان رفتاری - بهترین نوع درمان برای اختلال وسواس می باشد. وسواسی ها باور دارند که یک مساله مبتنی بر ژنتیک با مولفه های رفتاری است و منشا روانی ندارد. بنابراین صحبت در مورد درمان معمولی چندان کمکی نخواهد بود. مرور رویدادهای گذشته در زندگی تان، یا تلاش برای مشخص کردن جایی که پدر و مادر شما در بزرگ کردن شما اشتباه کرده اند، هرگز به شما در روند بهبود علائم کمک نخواهد کرد. 
5. در حالی که دارو کمک کننده است، به خودی خود درمانی کامل نیست
 این طبیعت انسان است که همیشه راه حل های سریع، آسان و ساده می خواهند. در حالی که همه مبتلایان دوست دارند که دارو برای رفع بیماری وجود دااشته باشد، در این زمان واقعا چنین چیزی وجود ندارد. داروها درمان کاملی نیستند، با این حال آن ها درمانی "خوب" هستند. به طور کلی، اگر بتوانید علائم را 60 تا 70 درصد کاهش دهید، نتیجه خوبی در نظر گرفته می شود. 
اتکای صرف به دارو به احتمال زیاد به این معنی است که تمام علائم کاملا از بین نمی رود و اگر آن ها را قطع کنید، همیشه در برابر بازگشت اساسی آسیب پذیر خواهید بود. داروها درمان نیستند، بلکه کنترل گر هستند. حتی در جایی که خوب کار می کنند، وقتی دست از مصرف آن ها بردارید، معمولا در عرض چند هفته به حالت ناسالم پیشین خود باز می گردید. 
6. نمی توانید و نباید به کمک دیگران برای مدیریت اضطراب خود و یا خوب بودن وابسته باشید 
اگر برای مدیریت اضطراب خود به دیگران وابسته هستید، به سوالات پاسخ دهید، به سوالات خود پاسخ دهید، چه کار خواهید کرد؟ حدس من این است که احتمالا ساکت و ناتوان خواهید بود. این درست است هیچ کس نمی تواند بیش از تو به تو کمک کند.
اگر انگیزه شما آنقدر ضعیف است که نمی توانید به تنهایی به کار خود ادامه دهید . همان طور که در ابتدا ذکر شد، از آنجا که بیماری مزمن است، باید یاد بگیرید که آن را در طول زندگی خود مدیریت کنید. همیشه باید کاملا مستقل از مدیریت آن باشید. 
7. هدف هر درمان خوب، آموزش دادن به خودتان برای تبدیل شدن به مشاور خودتان است 
در راستای آخرین نکته، رفتار درمانی خوب شناختی و رفتاری باید به شما ابزار لازم برای مدیریت موثر علائم خود را بدهد. با پیشرفت درمان، مسئولیت هدایت درمان باید به تدریج از مشاور به خودتان تغییر کند. در حالی که مشاور ممکن است با دادن تکالیف به شما برای کمک به شما و غلبه بر ترس های خود، شروع کند، باید در نهایت وضعیت های دشوار را در مورد خودتان تشخیص دهید و تکلیف خود را به چالش بکشید.
 8. نمی توانید به حدس خودتان در تصمیم گیری درباره چگونگی مقابله با اختلال وسواس تکیه کنید 
9. بهبودی به زمان نیاز دارد 
10."بازگشت" خطری بالقوه است که باید از آن محافظت کرد

نکاتی برای موفقیت در درمان اختلال وسواس فکری: 

1. همیشه انتظار غیر منتظره ترین چیزها را داشته باشید :
می توانید هر زمان و مکانی فکر وسواسی داشته باشید. تعجب نکنید که قدیم و یا حتی جدیدا رخ داده باشد . اجازه ندهید که شما را متحیر کند. آمادگی استفاده از ابزارهای درمانی را داشته باشید همچنین، اگر افکار جدیدی ظاهر شود، مطمئن شوید و به درمانگر خود بگویید.
 2. مایل به پذیرش ریسک باشید:
خطر بخش جدایی ناپذیر از زندگی است و به همین ترتیب نمی توان از آن خلاص شد .
3. هرگز از خود یا دیگران اطمینان حاصل نکنید:
در عوض، به خودت بگو که بدترین اتفاق می افتد یا اتفاق افتاده است. اطمینان از اثرات هر نوع تکالیف درمانی که از آن استفاده می کنید را لغو و از بهبود جلوگیری می کند. اطمینان به دنبال یک محرک است، مهم نیست چطور ممکن است سعی کنید آن را توجیه کنید. 
4. همیشه سعی کنید با افکار وسواسی موافق باشید:
هرگز آنها را تجزیه و تحلیل نکنید، سؤال یا با آنها بحث نکنید. سوالاتی که مطرح می شوند، سوالات واقعی نیستند و پاسخی واقعی برای آنها وجود ندارد. سعی کنید در هنگام موافقت با جزئیات دقیق نباشد.
 5. زمان را تلف نکنید تا مانع از فکر کردن شوید:
این فقط اثر متضاد و منجر به تفکر افکار بیشتر خواهد شد. مطالعات نشان داده اند که نمی توانید به طور موثر افکار خاصی را متوقف کنید. 
6.به خاطر داشته باشید که مقابله با علائم مسئولیت خودتان است:
دیگران را در انجام تکالیف درمانی خود در نظر نگیرید یا انتظار داشته باشید که آنها به شما انگیزه دهند. آنها همیشه وقتی به آنها نیاز دارند آنجا نخواهند بود، اما خودتان همیشه برای خودتان وجود دارید.
 7.در پیشرفت خود بیش از حد بی حوصله نشوید:
یا خودتان را نسبت به شخص دیگری مقایسه نکنید. هر کسی با سرعت خود پیش می رود در عوض سعی کنید به سادگی تمرکز بر انجام تکالیف درمانی روزانه، یک روز در یک زمان داشته باشید . 
8. وقتی با دو گزینه ممکن مواجه شدید، ممکن است سخت تر را انتخاب کنید 
9. روزمرۀ تکالیف درمانی خود را بررسی کنید، حتی اگر فکر می کنید همه آنها را می دانید:
آسان است که به راحتی آنها را نادیده بگیرید - مخصوصا کسانی که به دنبال انجام آن نیستید. 
10.در ابتدای هر روز، تکالیف را بخوانید فرض نکنید همه آنها را می شناسید و آنها را فراموش نخواهید کرد
اختلال وسواس فکری اینگونه درمان می شود
درمان های خانگی برای درمان اختلال وسواس فکری: 
(اختلال وسواس فکری) اختلال روانی است که بر میلیون ها نفر از مردم در سراسر جهان تأثیر می گذارد، اما راه هایی برای درمان این بیماری وجود دارد از جمله کاهش مصرف کافئین ، مدیتیشن ، ماساژ و ورزش منظم. 
درمان های خانگی برای (اختلال وسواس فکری) 

مصرف کافئین را کاهش دهید
بسیاری از عوامل مرتبط با استرس وجود دارد که می تواند اختلالات را تشدید کند، بنابراین کاهش دادن مواد شیمیایی ناشی از استرس مثل کافئین و ...ایده بسیار خوبی است. هنگامی که افزایش مصنوعی کافئین از بین می رود پس با خماری، و کمبود انرژی باقی می مانید. 

به طور منظم غذا بخورید

بدن هنگامی که تنش را تجربه می کند، عکس العمل منفی نشان می دهد و زمانی که ما گرسنه یا کمبود مواد مغذی داریم، می تواند منجر به یک افکار خطرناک یا غم انگیز شود. کاهش قند خون باعث ایجاد استرس در بدن می شود که می تواند علائم و روندی را ایجاد کند.

خوردن عجله و خوردن غذا نیز برای بدن بد است، بنابراین اطمینان حاصل کنید که سه وعده غذای منظم در روز دارید، به طور مرتب بجوید، زیرا این می تواند منجر به اختلال وسواس مجدد شود. 

به طور منظم ورزش کنید

ترشح سالم اندورفین در بدن برای سلامتی و متابولیسم کلی بسیار مهم است. ورزش یکی از بهترین و ساده ترین راه برای تقویت این مواد شیمیایی در بدن است، بنابراین 3-5 بار در هفته انجام دهید تا میزان خون بالا بیاید.
با نگه داشتن بدن خود به شکل خوب و استفاده از انرژی اضافی که ذخیره کرده اید، احتمال بیشتری برای اجتناب از رفتارهای وسواسی دارید. ورزش همچنین برای سلامت روان و وضوح و همچنین تنش طبیعی استرس مفید است. 

الگوهای خواب منظم داشته باشید

کمبود نظم در خواب می تواند به طور جدی با وضوح ذهنی و احساس آرامش ارتباط داشته باشد . اگر زمان مشخصی برای خوابیدن و بیدار شدن بگذارید و سعی کنید انجام دهید روز پر انرژی تری خواهید داشت و کمتر احساس خستگی یا افسردگی می کنید.

 ترک کردن سیگار 

ماهیت محرک سیگار می تواند برای افراد مبتلا اختلال به بسیار مضر باشد، زیرا نیکوتین و ماهیت اعتیادآور بودن سیگار هر دو به یک وضعیت خطرناک برای افرادی که در حال حاضر سعی در رفتار وسواسی دارند، ترکیب می شوند.

احتیاط:ارتباط بین ، افسردگی و خطر بالاتری از خودکشی وجود دارد. اگر علائم را دارید، مهم است که با شخصی صحبت کنید، چه یک درمانگر، یک عضو خانواده، یک دوست یا یک پزشک باشد. بسیاری از علائم را می توان درمان کرد، اما مهم است که شما تنها با اختلال مقابله نکنید، زیرا این اختلال مرموز و خطرناک است که نیاز به مراقبت مناسب دارد.

هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.