بانوی قهرمان

فاطمه از همان ابتدا با معلولیتش به‌خوبی کنار آمد. او از شش ماهگی تمامی کارهایش را با پاهایش انجام می‌داد، از پاهایش کمک می‌گرفت و نقاشی می‌کشید، طراحی می‌کرد، کارهای شخصی و فعالیت‌های روزمره‌اش را به تنهایی انجام می‌داد این درحالی است که باید یادآور شد او هیچ وقت توانایی فعالیت با دستانش را نداشت. در طول دوران تحصیل در مدرسه به‌سختی می‌توانست مداد به دست بگیرد با این حال به خاطر سطح توانایی‌اش در طراحی و نقاشی زبانزد بود. چند بار در مسابقات نقاشی آن دوران رتبه اول را به دست آورد و به‌تدریج بعد از سپری کردن دوران کودکی مسائل و نگاه‌های نا‌مناسب محیط اطراف ناخودآگاه دوران رنج‌آوری را برایش رقم زد. نگاه‌های غلطی که فاطمه از آنها گله دارد و از زمانی که به یاد دارد او را همراهی کرده، اما خوشبختانه هیچ‌یک از این معضلات نتوانسته مانع فتح قله موفقیت در زندگی‌اش شود. به همین دلیل اهداف بلندی که فاطمه در سر داشت به رتبه 868 کنکور سراسری دانشگاه تهران محدود نشد و او را تا کسب مدال برنز مسابقات ریاضی جهانی2012 همراهی کرد.
این روزها کشکویی با پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و دانشگاه شهید بهشتی در حوزه پژوهشی در حال همکاری است. اخیرا نیز پذیرفته شدن مقاله‌اش در ژورنال علمی که جزو بزرگ‌ترین دستاوردهایش است انگیزه‌اش را برای رسیدن به اهداف بزرگ‌تر افزایش داده است. فاطمه درباره فراز و نشیب‌های زندگی‌اش می‌گوید: به هر حال نگاه مردم، حس ترحم دیگران، مشکلات و دغدغه‌های زندگی، معضلات رفت و آمد و بی‌توجهی مسؤولان همگی دست به دست هم می‌دهند تا اراده و روحیه فرد معلول را تضعیف کنند در صورتی که اگر فرد معلول خودش را قبول داشته باشد و از طرف دیگر تحت حمایت قرار گیرد، هیچ چیز و هیچ‌کس در طول زندگی نمی‌تواند مانع پیشرفت و موفقیتش شود.