راهکارهای مراقبت از دانش‌آموز مبتلا به صرع

دلایل ابتلا به صرع

دو عامل در ابتلا به صرع نقش دارد: ارثی (صرع اولیه) و شرایط زندگی (صرع ثانویه)

از شرایط ثانویه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

آسیب مغزی هنگام تولد به دلیل زایمان مشکل

ضربه شدید مغزی

سکته مغزی که جلوی رسیدن اکسیژن به مغز را بگیرد.

ناهنجاری شیمیایی خون مانند کمبود کلسیم، منیزیم یا گلوکز

عفونت مغزی مانند مننژیت

در موارد بسیار نادر، وجود تومور مغزی

تمام تشنج‌های ناشی از صرع، در دو گروه دسته‌بندی می‌شوند: تشنج‌های کلی که کل مغز را دربر می‌گیرد یا تشنج‌های جزئی که فقط یک ناحیه از مغز را درگیر می‌کند.

انواع صرع

صرع غایب کودکی که بیشتر مواقع در کودکان شایع است.

صرع تونیک ـ کلونیک یا گراندمال که در این نوع صرع، فرد هوشیار است، اما در دید اشکال پیدا می‌کند.

صرع رولاندیک خوش‌خیم که فقط یک ناحیه از مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد و فرد بی‌هوش یا هوشیار خواهد بود.

صرع جزئی پیچیده که در این حالت فرد کاملا بیهوش یا دچار گیجی می‌شود یا ممکن است به نقطه‌ای خیره بماند و به حرف‌های دیگران واکنشی نشان ندهد.

صرع اتونیک که در آن فرد به طور ناگهانی توان و قدرت عضلانی خود را از دست می‌دهد و به زمین می‌خورد.

صرع میوکلونیک، با حرکات لرزشی، تند و سریع عضله یا گروه عضلانی همراه است.

صرع پایدار که بیش از پنج دقیقه طول می‌کشد یا بیش از یک حمله در طول پنج دقیقه اتفاق می‌افتد، بدون این که شخص بین هر یک از این حالت‌ها به وضعیت طبیعی برگردد.

محرک‌های صرع

فراموش کردن داروی مصرفی یا تجویز غلط دارو

بیماری/ تب

عدم خواب یا غذای کافی

اضطراب

هیجان/خستگی

تابش نور زیاد (بندرت، در حد 3 تا 5 درصد موارد)

تغییر در سطح هورمون‌ها

مصرف مواد مخدر و الکل

مراقبت از کودک مبتلا به صرع در مدرسه

در هر مدرسه‌، برنامه فردی برای کودکان مبتلا به صرع لازم است.

باید افرادی در مدرسه، مسئول داروهای کودکان مبتلا به صرع باشند.

مدیر مدرسه با کمک والدین، باید گزارش صحیحی از وضعیت کودکان مبتلا به صرع داشته باشد.

کوچک‌ترین تغییرات در وضعیت خانه و مدرسه کودک مبتلا، باید درنظرگرفته شود.

مسئولان مدرسه باید تمام شرایط بیماری کودک مبتلا را ـ با حفظ
رازداری ـ بدانند.

عوامل خطر و شرایط تحریک‌کننده تشنج در هر کودک مبتلا به صرع باید کاملا شناسایی شود.

ابزارهای مورد نیاز کودک باید در مکانی امن باشند تا در صورت تشنج ناگهانی کودک صدمه نبیند.

هنگام زنگ تفریح، یک ناظر بزرگسال باید مراقب کودک باشد.

معلمان باید با دیگر کودکان مدرسه، جلسات دوستانه برگزار کرده، حس همیاری در آنها را نسبت به کودک مبتلا تحریک کنند.

کودک با درنظر گرفتن موارد ایمنی می‌تواند در کلاس‌های ورزشی شرکت کند.

توصیه‌های ویژه

کودک نباید دچار خستگی یا بی‌خوابی شود. بنابراین او را نباید مجبور به انجام تکالیف زیاد یا سخت کرد.

کودک مبتلا به صرع نباید به مدت طولانی جلوی نمایشگر رایانه قرار بگیرد. نور زیاد حملات تشنجی را افزایش می‌دهد. بهتر است در کلاس درس در سایه باشد و زمانی‌که در حیاط مدرسه است، عینک آفتابی به چشم بزند.

باید مراقب تعداد حملات و مدت زمان آنها در کودک بود.

کودک مبتلا به صرع ممکن است در یادگیری، تمرکز حواس، حافظه، رفتار مناسب، عزت‌نفس، مهارت‌های ارتباطی یا زبان و فعالیت‌های حرکتی، ضعف داشته باشد. باید تمام این موارد را درنظر گرفت و به او فشار زیاد وارد نکرد.

منبع: Case of sick children

مترجم: نادیا زکالوند

جام‌جم