قهرمان جهان در آرامش ابدی

دیگر خبری از سه چراغ قرمز نیست. حالا همه چراغ‌ها برای این قهرمان دوست‌داشتنی وزنه‌برداری سفید است. فقط 41 سال داشت. زود بود برای رفتن. همین 14 سال پیش بود که قهرمان جهان شد و جفت پا روی سکوی قهرمانی پرید. او اولین و تنها وزنه‌بردار 77 کیلویی ایران بود که بر طلای جهان بوسه زد. رکورد دوضربش هنوز رکورد ایران است. همان وزنه‌ای که سال 2003 در رقابت‌های قهرمانی آسیا بالای سر برد. وزنه 208 کیلوگرم. آن سال رکورد جهان 210 کیلوگرم بود و فلاحتی‌نژاد تا یک قدمی آن پیش رفت. یک سال قبل از قهرمانی در جهان، برنز بازی‌های آسیایی بوسان را گرفت و قبل از آن‌که به مسابقات جهانی 2003 برود، در رقابت‌های قهرمانی آسیا روی سکوی نایب قهرمانی ایستاد. بهترین رکوردهایش را هم در همان چین زد؛ 155 کیلوگرم در یکضرب و 208 کیلوگرم در دوضرب. وزنه 208 رکورد دوضرب آسیا بود؛ رکوردی که هنوز هم رکورد دوضرب ایران است. واقعا زود بود برای رفتن. بعد از 50 سال راه جعفر سلماسی را رفت.

سلماسی حدفاصل سال‌های 1952 تا 1960 سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری عراق بود و در سال 1957 نیز همراه با این تیم برای حضور در اولین دوره مسابقات قهرمانی آسیا به تهران آمد. نیم قرن بعد محمدعلی فلاحتی‌نژاد هدایت تیم ملی وزنه‌برداری عراق را برعهده گرفت و طی سال‌های 2010 و 2011 میلادی سکان هدایت این تیم را در رقابت‌های المپیک اعراب، رقابت‌های قهرمانی بزرگسالان آسیا، رقابت‌های نوجوانان جهان و همین‌طور رقابت‌های کسب سهمیه المپیک 2012 لندن به‌عهده داشت. این سال‌های آخر البته سال‌هایی نبود که فلاحتی‌نژاد از آنها لذت ببرد. برای یک قهرمان سخت بود تا در مغازه‌ای کوچک در دل کوچه‌ای خلوت بنشیند و دور از وزنه‌برداری باشد. با این حال واقعا زود بود برای رفتن. تسلیت به جامعه ورزش و خانواده وزنه‌برداری که یکی از بامعرفت‌ترین اعضایش را از دست داد.