رمز عملیات

آنها از این‌که منافعی از این سرزمین زرخیز به دست بیاورند، مأیوس شده بودند، اما کنجکاو بودند که بدانند ساختار به‌شدت وابسته پیشین، چگونه خواهد توانست روی پای خود بایستد و آنها را به مدد نطلبد، اما نگاه نظام به درون بود، دست روی زانوان خودش گذاشت، یاعلی(ع) گفت و پیش رفت.

دشواری‌ها بسیار بود، اما ظرفیت داخلی نظام فراتر و سترگ‌تر از همه مشکلات، می‌توانست دست‌گیر نظام باشد و از آن همه وابستگی‌های دست و پاگیر، رهایمان کند.

توطئه پشت توطئه، تحریم، جنگ، قطع‌نامه‌های مغرضانه و... همه را به مدد همان اندوخته همتمان پشت سر گذاشتیم و هرروز جلوتر رفتیم. بی‌اغراق تبدیل به قدرتی منطقه‌ای شدیم و دشمن، بر شدت عملش افزود. مگر می‌شود جنگی باشد و دست به دامان ابرقدرت‌ها نشد؟! این در مورد ایران رخ داد و پیروز میدان هم، این سو، ملتی بود که رویاروی هر دو جبهه شرق و غرب، «نه شرقی، نه غربی» گفته و جنگیده بود.

در این مدت، نظام ثبات چشمگیری یافت، دانشگاه‌هایمان رونق گرفت، صنعتمان گام‌های بلندی برای خودکفایی برداشت و... البته پیشقراول نظام در همه این موفقیت‌ها، ارتش و نیروهای مسلح بودند که به این «ساخت درونی قدرت»، یعنی ایمان، تعهد و توان داخلی باور داشتند و تحریم صددرصدی و تقابل همه‌جانبه را تحمل کرده بودند و اطمینان و دعای خیر امام و امت را بدرقه راهشان می‌دیدند.

ارتش‌ها عموما از ساختاری بیش‌فناورانه (های‌تک) برخوردارند و پیشرفته‌ترین تجهیزات دنیا در همین ساختار بیش‌فناورانه به کار گرفته می‌شود؛ از هواپیماهای مافوق صوت گرفته تا ناو و زیردریایی، تانک و بالگرد، تجهیزات ارتباطی و مخابراتی، رادار و موشک و مین و... با سرعت تغییر و به‌روزرسانی فو‌ق‌العاده سریع در این حوزه حضور و الزام به کاربست دارند. این یعنی ارتش، باید همان‌طور که وابستگی‌های پیشین در حد فناوری‌های گذشته را از خود می‌زدود، خود را همگام با تحولات جهانی این حوزه، بهینه می‌کرد و همزمان، برآیند این تلاش‌ها را در صحنه جنگ هم به کار می‌بست.

با همه اینها ساختیم و متحول شدیم و پیش آمدیم؛ آن‌قدر که دشمن بیش از گذشته هراسان شود و مستقیم به جنگمان بیاید. نبرد و رویارویی ناجوانمردانه ناوگان غرب با نیروی دریایی ارتش، مظهر و نمونه آشکار این تقابل بود، اما نتیجه‌اش، با وجود شهادت جمعی از رزمندگان ایثارگر ارتش، بی‌نظیر بود. سبلانِ مجروح این نبرد، باز هم از آب سر برآورد، جماران، با تجربه به دست آمده از همین اقدام، در خلیج‌فارس شکل گرفت و باز هم ققنوس ماندیم؛ با هیبت و قدرت والاتر و بالاتر. تانک‌ها و تجهیزات روزآمد نیروی زمینی، رادارها و موشک‌های فوق‌العاده دقیق پدافندی، صاعقه و آذرخش و قاهر و شاهر و باهر و... هرچه را که از بن‌مایه توانستن بود، سرودیم و پیروزمندانه برای دشمن رجز خواندیم؛ چون توان خودمان را باور داشتیم و از همان بهمن 1357 و حتی قبل‌تر از آن با ولایت محشور بودیم.

امروز، این همه خواستن و این همه توانستن، می‌تواند الگوی موفقی برای بخش‌های مختلف صنعت و اقتصاد کشور باشد و البته قدرت و صلابت دستگاه دیپلماسی کشور را در فضای گفتمان‌های سیاسی بهتر و بیشتر فراهم کند.

این ساخت درونی قدرت، می‌تواند حرارت صدای سیاستمدارانمان را بیشتر کند و آتش به جان رقیبانمان بریزد و البته همه اینها در پرتو رهبری و فرماندهی کارآمد محقق می‌شود؛ جایی که رهبری هوشمندانه و تدابیر دوراندیشانه فرمانده معظم کل قوا،‌ ارکان قدرت و استحکام را به‌خوبی در کنار هم سامان داده‌ و دورنمای روشن‌ترِ نظام را ترسیم و ابلاغ کرده‌اند.

سرباز و رزمنده، با افتخار به خواسته مرادش لبیک می‌گوید و گام در میدان رزم می‌گذارد. امروز همه اقشار ملت،‌ سربازان این میدان رزم هستیم؛ «اقتصاد‌ مقاومتی؛ تولید و اشتغال»

رمز عملیات تقابلمان با قدرت‌هاست. این رمز و فرمان در نوروز زیبای طبیعت، از سوی فرمانده معظم کل قوا صادر شده و اگر تمام و کمال دنبال شود، دشمن را از هرچه کارشکنی در حوزه اقتصادی برای به زانو درآوردن ملت بزرگمان مأیوس‌تر خواهد کرد. کافی است کمی بیشتر به ساخت درونی نظام و سرمایه‌های ارزشمند آن توجه شود و فرصت‌های نفوذ و تحریم و... از دشمن سلب شود.

بازهم تکرار می‌کنیم که فرمان اقتصاد مقاومتی از همه ارکان نظام می‌خواهد که اقتصاد را برای «در خدمت مقاومت قرار گرفتن» تقویت کنند. اقتصادمان را تقویت کنند، مقاومت با ما. روز ارتش و گرامیداشت حماسه‌آفرینی‌های نیروی زمینی قهرمان را به رهبر معظم انقلاب و همرزمان و همکارانمان تبریک و تهنیت می‌گوییم.

سرتیپ احمدرضا پوردستان - جانشین فرمانده کل ارتش