منتقد کارهایم هستم

جمشیدی در این اثر نقش مجد را بازی می‌کند که در گلخانه مشغول کار است. تکیه‌کلام‌ها و شوخی‌های مجد، این شخصیت را برای مخاطبان تلویزیون تماشایی کرده، حتی این کاراکتر متفاوت از دیگر کارهای قبلی جمشیدی است. بازی در این سریال بهانه‌ای شد برای گفت‌وگو با جمشیدی که می‌خوانید.

شخصیت مجد در مجموعه مرز خوشبختی متفاوت از دیگر کارهای کمدی شماست. رسیدن به این شخصیت زاییده ذهن شماست یا راهنمایی کارگردان که شما را در این مسیر قرار داد؟

مسلما در شکل گیری یک شخصیت هم بازیگر دخیل است و هم راهنمایی‌های کارگردان. برای رسیدن به نقش مجد هم من و کارگردان مرتب با هم صحبت می‌کردیم و تصویری که بینندگان از مجد شاهد هستند، نتیجه توافقات دو طرفه بین من به عنوان بازیگر و کارگردان است. یکی از عادت‌های من این است که قبل از شروع کار درباره کاراکتر فکر می‌کنم و برایش تکیه کلام‌هایی در نظر می‌گیرم. مجد هم با تخیل خودم، راهنمایی کارگردان و نکاتی که در فیلمنامه ذکر شده بود، شکل گرفت.

البته زمانی که من برای بازی در این مجموعه قرارداد بستم، فیلمنامه‌ای وجود نداشت و فقط سیناپس بود. به همین دلیل تعریف کامل و روشنی از نقش مجد وجود نداشت و به مرور شکل گرفت و بعد از توافقات لازم با کارگردان این شخصیت را اجرا کرده ام.

کارگردان تا چه میزان دست شما را برای خلق این شخصیت باز گذاشته است؟

من از آقای سهیلی‌زاده ممنونم که برای اجرای این شخصیت به من اعتماد کرد و دست من را کاملا باز گذاشت. سعی کرده‌ام در چارچوب کار هر آنچه به ذهن می‌رسد به کارگردان پیشنهاد بدهم.

شما اشاره کردید که با سیناپس قرارداد بستید و شخصیت مجد خیلی روشن نبود. این مساله شما را برای خلق کاراکتر با مشکل روبه‌رو نکرد؟

طبیعی است وقتی بازیگر فیلمنامه کامل در دست داشته باشد، راحت‌تر و با ذهنی آزاد شخصیت را تحلیل کرده و آن را خلق می‌کند، اما گاهی این اتفاق نمی‌افتد و این مساله هم در کارهای دیگر پیش می‌آید. صفر تا صد شخصیت‌ها در فیلمنامه کامل مشخص است.

در مجموع با توجه به این‌که من شناخت خوبی از ساخته‌های قبلی آقای سهیلی‌زاده کارگردان و مهران رسام تهیه‌کننده داشته‌ام، می‌دانستم که اتفاق بدی نخواهد افتاد.

با توجه به این مسائل وقتی خروجی کار را روی آنتن می‌بینید، راضی هستید؟

واقعیت این است که رضایت بستگی دارد به کلیت کار و این‌که در چه شرایطی کار انجام شده است. اگر بخواهیم رضایت صد در صد از کارهایمان داشته باشیم که دیگر رشدی نخواهیم داشت. من هم مثل مخاطبان در زمان پخش، بیننده مجموعه مرز خوشبختی هستم.

در زمان بازی، ارتباط سکانس‌ها مشخص نبود، اما هنگام پخش مثل بقیه شاهد روایت یک قصه هستم. مسلما اگر فیلمنامه از ابتدا نوشته شده بود، شخصیت مجد هم در اجرا شکل دیگری به خودش پیدا می‌کرد. به هر حال ما در طول کار و به مرور به شخصیت مجد رسیدیم، چون هنگام اجرا بخش‌هایی از کار تغییر کرد.

ضمن این‌که شخصیت مجد از ابتدا پررنگ نبود و حتی تاثیر در روند قصه نداشت، اما بعد از صحبت با کارگردان در طول کار این شخصیت پررنگ‌تر شد. بنابراین نمی‌توانم بگویم رضایتم صد در صد بود، اما ناراضی هم نیستم. در مجموع نظر مردم اهمیت دارد، چون قضاوت اصلی با آنهاست و باید بگویند که آیا من در خلق نقش مجد موفق بوده‌ام یا نه. من تمام تلاشم را برای حفظ راکوردهایم کرده‌ام تا نقش مجد در کل کار یکنواخت باشد.

آیا ما به ازای واقعی برای ایفای نقش مجد داشتید؟

نه، ما به ازایی نداشتم. گرچه برای دیگر نقش‌هایی که قبلا بازی کرده‌ام، ما به ازا داشته‌ام؛ ولی برای مجد این طور نبود و کاملا ساخته ذهن خودم است.

شخصیت مجد شیرینی‌های خودش را دارد، بویژه این‌که حساسیتش روی فرشته صاحب گلخانه زیاد است. این پیشنهاد خودتان بود یا در فیلمنامه به آن اشاره شد؟

پیشنهاد خودم بود. همان طور که تاکید کرده ام این نقش در فیلمنامه پررنگ نبود و هنگام اجرا آن را با کمک کارگردان به سمتی هدایت کردیم که پررنگ شود، حتی موقعیت‌های جذاب برای او طراحی کردیم تا به شیرین شدن این نقش کمک بیشتری کند.

مجد در موقعیت‌های مختلف کمیک قرار داشت. کدام یک از موقعیت‌ها برایتان چالش‌برانگیز بود و آن را دوست دارید؟

معمولا سعی می‌کنم خودم در ابتدا با موقعیت‌ها ارتباط برقرار کنم و بعد بر آن اساس پیشنهادهایم را می‌دهم. در مجموع مظلومیت مجد را دوست دارم و شناسنامه این فرد برایم جذاب است. در بخش‌هایی از قصه که مجد با دایی اش صحبت می‌کند به شناسنامه مجد اشاره می‌شود که این فرد از کجا آمده و چرا به اینجا رسیده است کمبودهای زندگی‌اش چه بوده و نظرش درباره خانواده و پدر و مادرش چیست واقعا این سکانس‌ها را دوست دارم. سکانس‌های حسی و عاطفی هستند.

موقعیت‌های مجد در قصه مرز خوشبختی برای بینندگان هم جذاب است، چون سروش جمشیدی را در چنین موقعیت‌هایی ندیده بودند. شخصیت مجد متفاوت از دیگر کارهای قبلی‌ام است. در مجموع این موقعیت‌ها برایم جذاب و چالش‌برانگیز بود، اما اجرای آن به هیچ وجه سخت نبود.

با توجه به این‌که شخصیت مجد متفاوت از دیگر کارهایتان است، فکر می‌کنید چه جایگاهی در کارنامه بازیگری شما دارد؟

شخصیت مجد برای من یک تجربه تازه است. وقتی نقشی را خلق می‌کنیم، انگار یک تولد تازه برای آدمی دیگر است و ما با خلق نقش‌های متفاوت، تولدهای تازه را شاهد خواهیم بود. من مجد را دوست دارم. او از ته دل انعطاف‌پذیر است و این تجربه تازه برایم ارزش دارد، چون خیلی یاد گرفته‌ام؛ ضمن این‌که من جزو کسانی نیستم که فقط از کارهایی که انجام می‌دهم، تعریف کنم. واقعا به عنوان یک بیننده کارم را هنگام پخش می‌بینم تا هم با وجوه دیگری از خودم آشنا شوم و هم این‌که ضعف‌ها را می‌بینم.

چقدر منتقد کارهایتان هستید؟

خودم را خیلی نقد می‌کنم. دلم می‌خواهد مخاطب از تماشای کارهایم لذت ببرد و راضی باشد، اما این دلیل نمی‌شود که منتقد کارهایم نباشم. توقعم از خودم بالاست و معتقدم با وجود همه تلاش‌هایی که برای کارهایم می‌کنم باز هم جای کار دارد و بهتر از این هم می‌شود.

اصلا این اخلاق را ندارم که بگویم کارم درجه یک است و مو لای درزش نمی‌رود. خودم ضعف‌ها را می‌پذیرم و در کارهای بعدی‌ام سعی می‌کنم آنها را برطرف کنم. البته جلب رضایت مخاطب میلیونی تلویزیون کار راحتی نیست، چون با سلایق بسیار متفاوت روبه‌رو هستیم. شاید بعضی‌ها مجد را بیشتر از شخصیت قیمت در برنامه دورهمی دوست داشته باشند یا برعکس. من هم به نظرات و سلایق مردم احترام می‌گذارم. به همین دلیل خودم اولین منتقد کارهایم هستم.

به نظرم باید به این مساله توجه کرد که هر کاری با چه شرایطی ساخته می‌شود و آن وقت نقد کنیم. از سوی دیگر نباید کارها را با هم مقایسه کرد، چون مضمون و هدف از ساخت هر مجموعه متفاوت است. بازی در مجموعه مرز خوشبختی هم برایم تجارب مختلف به همراه داشت.

سعی می‌کنم این بار کاری را بپذیرم که فیلمنامه آن کامل باشد. در مجموع ساخت یک سریال کاری گروهی است نه فردی و عوامل مجموعه مرز خوشبختی همه تلاششان را برای انجام یک کار خوب کرده‌اند. امیدوارم منتقدان نقدهای منصفانه داشته باشند و کارها را با هم مقایسه نکنند و هر اثری را در جایگاه خودش مورد ارزیابی قرار بدهند.

فاطمه عودباشی