نغمه آتش و دود

به گزارش جام جم آنلاین ، بتلفیلد 1، کتاب تاریخ نیست، اما سوز و گداز جنگ را بخوبی به نمایش می‌گذارد. بخش داستانی‌اش سفری است به یاد ماندنی که رعشه خوشایندش تا مدت‌ها با بخش آنلاین همراه بازیکن خواهد بود.

همان‌طور که می‌دانید این قسمت از سری بتلفیلد سنت‌شکنی کرده و در دوران جنگ جهانی اول رخ می‌دهد. مراحل داستانی بازی حالتی خطی ندارد و به هم متصل نیست. ازاین‌رو می‌توانید آنها را به هر ترتیبی که دوست دارید تجربه کنید. وقایع در نقاط مختلف رخ داده و هرکدام یک گروه خاص را به تصویر می‌کشد. از حیث سینمایی و حماسی بودن سازندگان سنگ‌تمام گذاشته‌ و در عین لذتبخش کردن تجربه این عنوان، توانسته‌اند زشتی‌های جنگ را به تصویر بکشند.

قطعا نمی‌توان حجم تسلیحات موجود در آن دوران را با امروز مقایسه کرد. سازندگان با عنایت به این امر، خلاقیت خود را به طراحی تسلیحات تزریق کرده‌اند. البته این اندک دستکاری در تاریخ که حتی در سری «کیش آدمکش» هم بیداد می‌کند، در مقابل سنگ تمام سازندگان برای بازسازی کوبنده تسلیحات آن زمان رنگ می‌بازد. شاید واقعگرایی هدف اصلی این بازی نبوده باشد، اما کمال‌گرایی، چرا.

تخریب در سری بتلفیلد همیشه پررنگ بوده، اما هیچ‌گاه تا این حد دیدنی کار نشده است. سازه‌ها به تسلیحات مختلف به شکلی خاص واکنش نشان داده و با انواع متریال انفجاری تخریب می‌شوند. گاهی پیش می‌آید از یک ساختمان، چیزی جز چند سنگ‌پاره باقی نمی‌ماند و همین امر به تقویت دوچندان حس نبرد حقیقی منجر شده است.

نیمه پر لیوان

سلاح‌های جنگ جهانی اول در قیاس با سلاح‌های امروزی، ضعف‌های بسیاری دارند و همین ضعف‌هاست که این قسمت را خاص و جذاب کرده است. هر سلاح، قوت و ضعف خاص خود را دارد. برای مثال، تک‌تیراندازها خودکار نیستند. هر تیرشان یک دشمن را ناکار می‌کند‌؛ اما یک تیر خطا، به معنی از دست رفتن چند ثانیه برای بارگذاری گلوله بعدی است.

صداپردازی این قسمت نیز مثل کارهای دیگر DICE عالی از آب درآمده و حس نبرد را بخوبی منتقل می‌کند. بتلفیلد از معدود گیم‌هایی است که با اتکا به صداپردازی کم‌نظیرش، می‌توان واکنش نشان داد و استراتژی نبرد بهتری پیاده کرد و این قسمت نیز مستثنا نیست.

تسلیحات موجود، هرکدام خصایص خود را دارند که با توجه به آنها و سبک بازی خود، باید در انتخابشان دقت به خرج دهید. با توجه به کلاسی که انتخاب می‌کنید، تجهیزاتی مانند بسته پزشکی و سرنگ احیا یا مواد منفجره ضدخودرو یا انواع تجهیزات میدانی را همراه خواهید داشت.

سبک و سیاق حضور خودروها در میدان نبرد – که مانند همیشه بزرگ و پهناور است – نیز فرق کرده است. این بار اسب هم در زمره خودروهای انتخابی است. جدا از آن، رانندگان قادرند خودرویشان را از داخل تعمیر کنند. مهارت راننده‌ای که تانک را هدایت می‌کند، نقشی سرنوشت‌ساز در پیروزی بر دشمن دارد.

گیم‌پلی ممتاز در کنار نقشه‌های عالی

مدهای متعددی برای این قسمت ساخته شده که در همه، به یمن نقشه‌های خوب و گیم‌پلی ممتاز، با یک تجربه عالی طرف هستیم. یکی از مدها، نبردی رقم می‌زند که گاهی تا یک ساعت طول می‌کشد و مد دیگری با ظواهر capture the flag، کبوتر نامه‌رسانی را به‌عنوان پرچم در نقشه قرار می‌دهد که تیم دارنده آن، باید بسرعت نامه‌ای برای ارسال نوشته و کبوتر را طوری عازم کند که از تیررس دشمن در امان باشد. البته گفتنی است بعضی از نقشه‌ها مانند کانال سوئز تا حد زیادی جمع و جور و بسته است و به نظر برای عنوانی که 64 بازیکن در آن با هم رقابت می‌کنند، محدودیت قابل توجهی ایجاد می‌کند. البته یکی از مدهای جدید بازی به نام Operations بسیاری از خلأها را جبران کرده است. این همان مد طولانی و وقت‌گیر است که گفتیم و ترکیبی از چند نقشه بازی را ارائه می‌کند. نیروهای مهاجم باید برای آزادی بخش‌های مختلف اقدام کنند. هر بار که در آزادسازی یک نقطه مغلوب شوند، یکی از سه ژتون خود را می‌بازند. اما دفعه بعد که به میدان می‌آیند، براساس نقشه‌ای که در آن هستند، یک خودروی بزرگ و مخرب آنها را همراهی می‌کند.

ده نقشه بازی، هر کدام چالش‌ها و ویژگی‌های خاص خود را دارند. تنوع موجود در نقشه‌ها و در عین حال ضوابطی که در هر مُد خاص بازی باید رعایت شود، به پیچیدگی این نقشه‌ها افزوده و حالا حالاها از کهنه شدنشان جلوگیری می‌کند. در حالت آنلاین، بازیکنان می‌توانند به عنوان نیروهای بریتانیایی، آلمان، اتریشی - مجاری، ایتالیایی، عثمانی و آمریکایی بازی کنند. فقدان حضور نیروهای روس و فرانسوی حس می‌شود. البته نیروهای فرانسوی بعد در قالب بسته الحاقی اضافه خواهند شد. اما باز هم تصمیمی خاص به نظر می‌آید.

تنوعی دلچسب

جز Conquest و Rush که مدهای اصلی بازی است، مدهای دیگری از جمله War Pigeons (همان مد کبوتربازی جنگی که گفته شد)، Team Deathmatch Domination هم برای تجربه وجود دارد. البته آنهایی که با این سری آشنایی دارند، خوب می‌دانند بهترین حالت بتلفیلد، زمانی است که اهدافی خاص دنبال می‌شود و از این رو، Team Deathmatch آن طور که باید دندان‌گیر ظاهر نمی‌شود. جنگ جهانی اول خیلی‌ها را به شک انداخت، اما معلوم شد بهترین تصمیم ممکن برای این قسمت بوده است. با یکی از بهترین عناوین بتلفیلد طرف هستیم که شاید تحولی عظیم در آن رخ نداده باشد، اما تنوعی دلچسب و دلپذیر، چه در گرافیک و عناصر گیم‌پلی، چه در ماهیت کلی و محتوای این قسمت را شاهد هستیم.

سیاوش شهبازی - ضمیمه کلیک