صعود به المپیک در عصر طلایی

جام جم ورزشی - البته در عصر طلایی والیبال ایران این مهم قابل پیش بینی هم بود، در اینجا ذکر چند نکته را ضروری می‌دانم؛

1ـ دیگر همه می‌دانند والیبال ایران به کجا رسیده و در این چند سال در سطح دنیا چگونه درخشیده است؛ از قهرمانی‌های پیاپی در آسیا تا درخشش در جهان و کسب عنوان چهارمی ‌در لیگ جهانی ـ که بالاترین افتخار یک تیم آسیایی است ـ این درخشش که تجارب ارزشمندی را برای تیم ما به ارمغان آورد، باعث شده بود قبل از شروع مسابقات کسی به چیزی جز کسب سهمیه المپیک فکر نکند، در حقیقت روحیه خواستن در وجود تمامی‌بازیکنان ایجاد شده بود و دیدیم این انگیزش به ثمر هم نشست.

2ـ تیم ما در رقابت های انتخابی المپیک کمترین تغییر را در ترکیب خود داشت، نکته‌ای که باعث شده بود تیم در اوج هماهنگی نسبت به دیگر حریفان در میدان حاضر شود، که در نتیجه درصد اشتباهاتمان بسیار پایین بود.

3ـ از طرفی اولویت تیم بدرستی به دریافت تغییر یافته بود و دو بازیکن دریافت‌کننده قوی را به میرزاجانپور و زرینی که در دریافت ضعیف‌تر از بقیه هستند، ترجیح داد. این کار باعث شد توپ‌ها بخوبی در اختیار پاسور تیم قرار گیرد و تنوع در حمله بخوبی ایجاد شود.

4ـ برعکس کواچ سرمربی سابق تیم ملی که اساسا شیرازه کار از دستش خارج شده بود و قدرت رهبری تیم را بویژه در تایم اوت‌ها نداشت، من لوزانو را در این دوره از مسابقات بسیار خوب دیدم. او بدرستی تغییر تاکتیک می‌داد و بموقع تایم اوت می‌گرفت و روند بازی را تحت تاثیر قرار می‌داد ، امیدوارم او در ادامه و در المپیک هم اینچنین باشد.

5 ـ برای ساختن این تیم و این نسل از بازیکنان حداقل ده سال زحمت کشیده شده است و این نسل باید قدر این فرصت تاریخی خود را بدانند و هدف بعدی خود را اثبات شایستگی والیبال ایران در المپیک بدانند. ما با همه قدرت های والیبال دنیا سابقه بازی داریم و فقط فرانسه را شکست نداده‌ایم، بنابراین می‌توانیم در المپیک هم خوب ظاهر شویم و حتی به فکر کسب مدال هم باشیم. کار خیلی سختی است اما نشدنی نیست.

مصطفی کارخانه ‌

سرمربی پیشین تیم ملی والیبال