سوارکار مشهور 78ساله: به زودی به رقابت ها بر می گردم

جام جم ورزشی ، 78 سال دارد و از هفت سالگی بر روی زین اسب نشسته است. علی رضایی مرد سپیدموی سوارکاری ایران اما در 78 سالگی هنوز حضوری فعال و بسیار پررنگ در این عرصه دارد. در واقع هر جا نامی از سوارکاری و رقابت های پرش با اسب و اسبدوانی باشد علی رضایی آنجا حضور دارد. این عشق بی پایان است. آنقدر زیاد که صریحا می گوید می خواهد در مانژ اسب جان خود را از دست بدهد!

آخرین بار علی رضایی را در رقابت های بین المللی پرش با اسب باشگاه بام دیدیم، همان جایی که رییس فدراسیون جهانی هم حضور داشت و همان جایی که از پیشکسوتان نامدار عرصه سوارکاری مثل رضایی تجلیل به عمل آمد.

گفت و گو با مرد با سابق سوارکاری را در ادامه می خوانید:

رکورد امتیازی سوارکار 78 ساله

علی رضایی سابقه ای بسیار طولانی در حضور در تمامی رقابت های مربوط به سوارکاری دارد. او می گوید: «71 سال است که روی اسب هستم. تمامی رشته های مربوط به سوارکاری را تجربه کرده ام. بعضی ها از آنها به مرحله 100 رسید و برخی از آنها نه. می دانید منظورم از 100 و اصلا این اعداد چیست؟ مثلا می گویند فلانی در رشته پرش با اسب به 100 رسیده است یعنی اینکه دیگر به انتهای آن رسیده و دیگر رقابت یا چیزی نبوده که در آن شرکت نکرده باشد.

کورس را هم از 11 سالگی شروع کردم. با تمام سوارکاران ترکمن تا 37 سالگی کورس سوارکاری داشتم. آن را هم به 100 رساندم. همه کسانی که در تهران اسب کورس دارند این موضوع را می دانند. بعد از کورس هم به سراغ پرش رفتم. البته قبل از اینکه به سراغ کورس بروم در پرش با اسب هم فعال بودم. اکنون هم در 78 سالگی هنوز پرامتیازترین سوارکار پرش با اسب هستم و هنوز هیچکس نتوانسته رکورد من را بزند.

چوگان من هم تقریبا به 90 رسید اما به 100 نرساندم.چون هندی کاپ من در این عرصه به سه رسید و بودند کسانی که از من امتیاز و البته تجربه بالاتری داشتند.

در درساژ هم فعال بودم. البته در این رشته به 60 رسیدم چون درساژ را زیاد دوست نداشتم. درساژ خیلی رشته خوبی است اما در تمام دنیا خانم هایی که در این عرصه فعالیت می کنند از آقایان جلوتر هستند. درساژ خیلی ظریف است و رشته ای به شمار می رود که حوصله زیادی می طلبد. ما هم که حوصله این کارها را نداشتیم. فقط دلم می خواستم با اسب بدوم تا بی نهایت. »

یک کار شگفت انگیز

علی رضایی در سوارکاری ریسک کم نکرده است. کارهایی انجام داده که شاید هیچکس جرات انجام دادن آن را نداشته باشد. کافی است به یکی از خاطرات او گوش کنید

«وقتی جوان بودم با دو اسب می پریدم. ایستاده روی دو اسب می رفتم و از روی موانع می پریدم. این دو اسب را به طور همزمان از موانع 70 ، 80 سانتی متری می پراندم. می خواستم برنامه ای را در همین زمینه اجرا کنم که نشد. این را هم یادم رفت بگویم. در راهپیمایی هم به 100 رسیدم برای اینکه دور جزیره قشم را حدود صد کیلومتر با اسب پیمودیم. تیم ما در راهپیمایی اسب به مقام اول رسید. می خواهم بگویم کلیه کارهایی که با اسب انجام می شد را من انجام دادم.

نمی دانم سوارکار از من با تجربه تر در ایران هست یا خیر. باید از دیگران پرس و جو کنید. چون فدراسیون قبلی در یک دوره رقابت های پرش با اسب یک بنر بزرگ برای تجلیل از من درست کردند و پای آن نوشتند : «سلطان سوارکاری ایران». »

حضوری ثابت در رقابت های سوارکاری

این پیشکسوت سوارکاری هنوز در رقابت ها شرکت می کند. وی در اینباره هم می گوید: «آخرین مسابقه ای که شرکت کردم سال گذشته بود. رقابت های پرش با اسب جام پدیده سازان در رده مالکین. الان دیگر شرایط سنی ام به گونه ای است که دیگر نمی توانم با قهرمانان جوان این رشته رقابت کنم بنابراین اگر بخواهم مسابقه ای شرکت کنم به رده مالکین می روم. البته من این اجازه را دارم در هر مسابقه ای که بخواهم شرکت کنم. من در رده پیشکسوتان هم بارها شرکت کرده ام و هر بار شرکت کرده ام اول شده ام.

بیشتر در رقابت های مالکین شرکت می کنم. البته رده مالکین هم سوارکارانی قوی دارد و در این رقابت ها یک بار سوم شدم و یک بار دوم. یک بار هم اسبم مریض شده بود و با یک اسب مبتدی مسابقه دادم اما در جریان مسابقه وقتی که مانع هشتم را رد کردم با یک پیچ ناغافل به زمین خوردم و کشاله رانم صدمه دید. یک ماه طول معالجه داشتم اما به زودی با پشت سر گذاشتن این مصدومیت دوباره در رقابت ها شرکت می کنم. »

عشق بدون ترس

ترس برای علی رضایی معنایی دارد؟ نمی ترسد در 78 سالگی از روی اسب بیفتد و دچار شکستگی شود؟ خودش اینگونه توضیح می دهد: «آدم یک بار به دنیا می آید و یک دفعه هم می میرد. هیچ اشکالی ندارد که در جریان مسابقه مصدوم شوم. 29 جای بدن در تمام این سال ها و در جریان رقابت های مختلف شکسته است. بیشتر این شکستگی ها در کورس و چوگان بوده. پرش با اسب البته خطر چندانی تا امروز برای من نداشته است. خیلی دوست دارم در مانژ اسب جانم را از دست بدهم! دوست دارم در مانژ سوارکاری به پایان زندگی برسم.چرا که بهترین روزهای عمرم را
در این میادین، صرف کرده ام و خاطرات قهرمانی های من و دوستانم اینجا به ثبت رسیده است.من این حیوان را دوست دارم. عشق من سوارکاری است و وقتی خودم نمی توانم بپرم فقط دوست دارم دیگر سوارکاران را نگاه کنم که با اسب می پرند. من هیچ هدفی در سوارکاری دیگر ندارم. فقط هم رو به جلو می روم. اصلا هم دوست ندارم دور بزنم و به گذشته برگردم. فقط پیش رو مهم است. »

رضایت رضایی و دیگران از فدراسیون

این پیشکسوت سوارکاری در پایان می گوید: «سوارکاری در ایران خیلی خوب شده است. از یک سو فدراسیون هم خیلی خوب برنامه ریزی می کند. الان سوارکاران ما با کمک فدراسیون به رقابت های بین المللی می روند. فدراسیون رقابت های خیلی خوبی برگزار می کند و اوضاع خیلی بهتر شده است. ما همه راضی هستیم. »

هیلدا حسینی خواه/جام جم آنلاین