قرار ما در جشنواره تئاتر فجر

سعید دشتی، رضا رباط جزی، سارا عباسپور، حمیدرضا معدنکن و بازیگر خردسال پارسا قره‌داغی بازیگران آن هستند. این نمایش هر چند نمی‌تواند همه صندلی‌های سالن را پر کند، اما مخاطبان خود را جذب کرده است. این اثر ارزشمند قرار است در جشنواره تئاتر فجر هم روی صحنه برود. با مهرداد کورش‌نیا کارگردان «قرار» درباره حال و هوای این کار و جای خالی چهره‌ها در تئاترش گفت‌وگویی انجام دادیم.

نمایش قرار با کارگردانی شما این روزها در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است. از داستان نمایش این‌طور به نظر می‌رسد که به نوعی بازخوانی داستان حضرت یعقوب و حضرت یوسف است. آیا این‌طور است؟

بله. داستان نمایش به اتفاقاتی مربوط است که قرار یک پدر و پسر را به هم زده و 29 سال آن را به تاخیر می‌اندازد.

با همه مشکلاتی که برای حضور مخاطب در ایرانشهر داشته‌اید، مخاطبان قرار را دوست داشته‌اند؟

بله. هم مردم و هم برخی اهالی تئاتر و سینما که به تماشای کار آمدند آن را دوست داشتند و متاسف بودند از این که مخاطبان برای تماشای این کار نمی‌آیند.

هر چند کسانی که نمایش را دیده‌اند معتقدند اثر ارزشمندی است، اما بازیگران آن هیچ یک چهره نیستند. طی سال‌های گذشته هم ایرانشهر به نوعی پاتوق چهره‌ها بوده و مردم در آن به تماشای تئاترهایی با حضور چهره‌ها می‌رفته‌اند. این موضوع کار شما را با چالش روبه‌رو نکرده است؟

قطعا این موضوع ما را با مشکلاتی مواجه کرده است. اما من تمرکزم روی تئاتر است و کاری با اقتصاد و بیزینس تئاتر ندارم. ما تقریبا 16 سال است تئاتر کار می‌کنیم و همیشه هم با همین گروه ثابت کار کرده‌ام.

هرگز چهره‌ای برای بازی در کارتان دعوت نکرده‌اید؟

نه، ترجیح می‌دهم حتی اگر قرار است بازیگری دعوت کنم، جوان باشد که برای تمرین‌ها حوصله بیشتری داشته باشد.

نمی‌خواهید تسلیم شوید و پای چهره‌ها را به گروهتان باز کنید؟

متاسفانه مناسبات تئاتر در سال‌های اخیر تغییر کرده و ایرانشهر و سالن‌های بزرگ نیازمند حضور چهره‌های شناخته شده است تا صندلی‌هایشان پر شود. در واقع حضور چهره‌ها و تبلیغات خوب می‌تواند سالن را پر کند و‌گرنه صندلی‌ها خالی می‌ماند. دوست ندارم تسلیم این شرایط شوم و پوستم کلفت شده است. چون این نوع تئاتر برای من فاقد جذابیت بوده و فضایی برای تجربه، آموزش و یادگیری ندارد.

یعنی به این تن می‌دهید که بخشی از صندلی‌ها خالی بماند؟

راستش در این اجرا به این نتیجه رسیدم که به کوه نمی‌شود لگد زد! سالن‌هایی را که بیش از صد نفر ظرفیت دارد با دیدگاهی که من به تئاتر دارم نمی‌توان پر کرد. چون ذائقه مخاطب قابل عوض کردن نیست، باید پذیرفت با تغییراتی در مخاطبان تئاتر روبه‌رو هستیم.

این احتمال وجود ندارد که به شرایط قبل تئاتر برگردیم و نگاه‌های تجاری دوباره کمرنگ شود؟

به نظرم هر چه جلوتر می‌رویم این شرایط بدتر هم می‌شود که بهتر نمی‌شود. در این شرایط هم می‌بینیم باید بازیگر چهره وارد تئاتر کرد، تبلیغات خوب داشت و خبرسازی‌های خوب و بموقع انجام داد تا صندلی‌ها پر شود. حالا فکر می‌کنید شرایط بهتر شود؟

در جشنواره تئاتر فجر هم اجرایی دارید؟

بله. روز دوم جشنواره یعنی دوم بهمن در تالار سایه تئاتر شهر اجرایی را روی صحنه می‌بریم.

زینب مرتضایی‌فرد