بوم‌رنگ

جشنواره فیلم فجر به‌عنوان مهم‌ترین رویداد سینمایی ایران، هرساله میزبان بخش اعظم تولیدات یک سال سینمای ماست و بیشتر فیلم‌های ساخته شده برای حضور در آن ثبت‌نام و اعلام آمادگی می‌کنند. البته طبیعی است به‌دلیل معذوریت‌ها و قوانین جشنواره فقط تعدادی از آثار امکان حضور در بخش مسابقه سینمای ایران را پیدا می‌کنند اما آنچه اهمیت دارد، اکران عمومی فیلم‌هاست و تهیه‌کننده‌ها، کارگردان‌ها، بازیگران و همه عوامل یک فیلم دوست دارند حاصل زحماتشان هرچه زودتر اکران شود، اما مناسبات و سازوکار سینمای ایران به گونه‌ای است که گاهی فیلم‌ها یک سال و حتی بیشتر از این زمان پشت نوبت اکران می‌مانند و این یعنی تضعیف سرمایه و به اصطلاح بیات شدن فیلم. راما قویدل، فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما و تلویزیون ایران یکی از فیلمسازانی است که فیلم «چاقی» او با وجود بهره‌گیری از سوژه‌ای جذاب و بازیگران مطرحی چون علی مصفا، مهسا کرامتی، لادن مستوفی و حمید فرخ نژاد حدود یک سال چشم انتظار اکران است، اما هنوز راهی به پرده سینما پیدا نکرده است.

راما قویدل: اکران نشدن فیلم چاقی آن هم پس از حدود یک سال از نخستین نمایش آن در جشنواره فیلم فجر به ناتوانی مدیر پخش آن برمی‌گردد. تا جایی که می‌دانم ماهیت فیلم نقش چندانی در این ماجرا ندارد و بیشتر توانایی پخش کننده فیلم است که می‌تواند برای یک اثر اکران بگیرد. متاسفانه حکایت این فیلم چنین است و من به شخصه هیچ روزنه امیدی نمی‌بینم و خیلی هم در جریان فعالیت‌های این مدیرپخش ـ سیروس تسلیمی، مدیرپخش امیدفیلم ـ نیستم. فقط ناچارم چیزی که از ایشان می‌شنوم عینا نقل کنم که هرهفته به من می‌گویند هفته آینده وضعیت اکران فیلم مشخص می‌شود! هفته آینده‌ای که هرگز نمی‌آید.

راستش من دیگر جز توکل به خدا دیگر کاری از دستم برنمی‌آید. متاسفانه در ایران آخرین کاری که یک فیلمساز می‌کند، فیلمسازی است و بیشتر مشغول دفع ضرباتی است که به او و فیلمش از مرحله ساخت تا اکران وارد می‌شود. با این حال امیدوارم فیلم چاقی قربانی نشود و به زودی اکران شود.

سیروس تسلیمی: فیلم مثل دختری است که باید به خواستگاری او بیایند. البته فیلم چاقی را همه اهل سینما در زمان جشنواره فیلم فجر دیدند و خیلی از تماشاگران هم آن را دوست داشتند. اتفاقا قرارداد این فیلم هم دست گروه سینمایی ماندانا و آقای محمدقاصد اشرفی است. ولی وقتی مرتب تماس می‌گیرم که پس چرا این قرارداد را امضا نمی‌کنید تا فیلم زودتر اکران شود، او مدام به من می‌گوید فکر کن قرارداد امضا شده در جیبت است! من هم به او می‌گویم: پس چه زمانی؟ فیلم ما بعد از کدام فیلم اکران می‌شود؟

اگر هم بخواهیم با یک گروه سینمایی دیگر برای اکران صحبت کنیم، ناگهان این گروه قبلی که با آن برای اکران فیلم صحبت کرده ایم، می‌گوید ما فلان فیلم را به خاطر فیلم شما از برنامه گروه خود حذف کردیم و از این حرفذها. ما به‌عنوان پخش کننده با چنین مشکلاتی هم مواجه هستیم.

من به راما قویدل که خیلی دوستش دارم هم حق می‌دهم که نگران اکران فیلمش باشد، اما خیلی چیزها در سینمای ایران از دست پخش‌کننده فیلم خارج است و هیچ سازوکار مناسبی برای اکران فیلم‌ها وجود ندارد و آدم نمی‌داند باید در چنین وضعیتی چه کار کند. وگرنه همه چیز فیلم ما حاضر است و همین هفته آینده هم می‌توانیم آن را اکران کنیم، ولی این که چرا این اتفاق نمی‌افتد تجزیه و تحلیل آن خیلی مشکل است. این مشکل البته فقط مربوط به فیلم چاقی نیست و بسیاری از فیلم‌های ایران به خاطر وضعیت نامناسب موجود و تعداد کم سالن‌های سینما مدت‌ها پشت نوبت اکران می‌مانند.