یک بزرگداشت متفاوت و جذاب

به‌ویژه در همین کار «آبی‌ترین وصال» ما صرفا با یک نمایش روبه‌رو نیستیم، بلکه یک برنامه ترکیبی است که البته بنا به سلیقه ما بر بستر یک کار نمایشی اتفاق می‌افتد. ما کلیت کار را نمایشی دیدیم و سعی کردیم اثری را اجرا کنیم که باوجود کنگره و بزرگداشت بودن، جذاب هم باشد و باعث خستگی تماشاگر نشود. از ابتدا هم قرار شد بنا به ضرورت‌های نیروی دریایی بخش زیادی از کار روی آب دریاچه مصنوعی شهدای خلیج‌فارس اتفاق بیفتد. اساسا هم کار روی آب سخت است و ما با محدودیت‌ها و معذوریت‌های فراوانی روبه‌رو بودیم و حتی نمی‌توانستیم سازه و پایه‌ای در آب نصب کنیم. بنابراین همه آنچه که شما روی آب می‌بینید، معلق است و دوستان گروه صحنه به زحمت اینها را مهار و کنترل کرده‌اند. برای نورپردازی این کار هم با دشواری زیادی روبه‌رو بودیم، چون نمی‌توانستیم پایه بزنیم و ناچار شدیم از یک تاورکرین بزرگ استفاده کنیم. فرصت بسیار کم 20 روزه را هم به این مشکلات بیفزایید که کار ما را دشوارتر کرد. ما همواره به جلب نظر و رضایت مخاطبان آثارمان فکر می‌کنیم و پیشتر این را با نمایش‌های ترکیبی و میدانی چون فصل شیدایی و ستاره سرخ هم نشان دادیم. عنصر جذابیت و غافلگیری همیشه برایمان مهم بوده است و تلاش می‌کنیم تماشاگر نتواند هیچ کدام از صحنه‌ها را حدس بزند تا با اثر جذابی روبه‌رو شود. مثلا در این کار تماشاگر انتظار ندارد که در میانه برنامه، یک شناور بزرگ غلتان به سمت او حرکت کند و یک هنرمند روی عرشه آن به هنرنمایی بپردازد. در مجموع 24 آیتم در دو ساعت برای مردم تدارک دیده شده است که با سرعت و فشردگی و البته جذاب اجرا می‌شود. کارهای اینچنینی خیلی با نمایش‌های معمولی متفاوت است، چون نمایش معمولی یک صحنه دارد و همه چیز آن از طریق اتاق فرمان کنترل می‌شود، اما در این نمایش‌های ترکیبی و میدانی، خیلی از موارد از دسترس ما خارج است و کنترل آن بسیار دشوار. همیشه سعی کرده‌ایم اثری بسیار فاخر به مردم عرضه کنیم و خوشبختانه مخاطبان هم چون اساسا دنبال غافلگیری و چیزهای عجیب و غریبند، با این دست کارها ارتباط خوبی برقرار می‌کنند.

سعید اسماعیلی

کارگردان