سرزده وارد نشوید ...

انتشار عکس‌های شخصی و بعضا خصوصی برخی هنرمندان و چهره‌های هنری در فضاهای مجازی با واکنش‌هایی مواجه شده و برخی از این اظهار نظرها هم وارد مرز خصوصی و زندگی شخصی شده است. به نظر شما برای پرهیز از چنین واکنش‌هایی چه باید کرد؟

به نظر من هدف از ایجاد شبکه‌های مجازی برقراری ارتباط بی‌واسطه، بدون فیلتر و مستقیم انسان‌ها با همدیگر است همان طور که انسان‌ها در فضای اجتماعی جامعه ارتباط شفاهی، سینه به سینه و گویشی را با همدیگر برقرار می‌کنند. این یک گستره و نظام خاص خود را می‌طلبد.

حالا در کشوری مثل ایران که قواعد خاصی هم دارد و بویژه این‌که آدم‌هایی که در هر زمینه علمی، ورزشی، هنری و ... به عنوان یک چهره مطرح می‌شوند، معمولا زندگی حقیقی و خصوصی‌شان اندکی فرق می‌کند.

معمولا مخاطبانی که در دسته مخاطبان آزاد قرار می‌گیرند و امکان دسترسی به صفحات اجتماعی دارند، نگاه مختلفی به صفحات این چهره‌ها دارند. مثلا بازیگری در تلویزیون که با حجاب چادر در فیلمی نقش‌آفرینی می‌کند، ممکن است عکسی را با حجاب کمتری در فضاهای مجازی بگذارد که این عکس در اختیار بسیاری از مخاطبان قرار می‌گیردو ممکن است با واکنش‌های منفی مواجه شود.

برای این‌که مخاطبان با شخصیت‌های حقوقی در جامعه سروکار دارند. بنابراین صفحات ما باید با شخصیت‌های حقوقی ما مرتبط باشد و باید در چارچوب همان شخصیت حقوقی حرکت کنیم. تصور می‌کنم برخی از دوستان که عکس‌های خیلی خصوصی خود را درچنین فضاهایی منتشر می‌کنند، حریم و امنیت شخصی خود را به خطر می‌اندازند.

ممکن است من در حریم خصوصی لباس راحتی بپوشم اما طبیعی است پوشش من زمانی که برای انجام کار یا خرید کالایی به بیرون منزل می‌روم متفاوت است. بنابراین وقتی دوست ندارم در محیط‌های اجتماعی مردم مرا با لباس‌های راحتی منزل ببینند، ترجیح می‌دهم عکس‌های خصوصی با پوشش راحت را در فضای مجازی انتشار ندهم.

البته بعضی وقتها برخی شیطنت‌ها وجود دارد که در یک مهمانی خصوصی و در فضای دوستانه ممکن است عکس گرفته و در فضای مجازی انتشار داده شود که البته داستان آن جداست اما وقتی من با لباس راحتی به فضای عمومی وارد نمی‌شوم، طبعا این حریم را برای خودم در فضای مجازی قائل هستم که از انتشار چنین عکس‌هایی خودداری کنم. مخاطبان ما آدم‌های محترمی هستند و من دوست دارم همان گونه که ما را در قاب شیشه‌ای تلویزیون می‌بینند ما هم همان مرز را رعایت کنیم.

گاهی وقت‌ها با همسرم به یک نقطه دیدنی سفر می‌کنیم و یک عکس خصوصی می‌گیریم که احساس قشنگی در آن هست و دوست داریم با مخاطبان خود به اشتراک بگذاریم. انتشار چنین عکس‌هایی با رعایت جوانب آن شاید اشکالی نداشته باشد اما از آن طرف مخاطبان ما هم باید برخی حریم‌ها را رعایت کنند.

من در کمپین حفاظت از محیط زیست مجازی عضویت دارم. آنجا چندبار عرض کردم که باید پذیرفت آدم‌ها تفکرات و سلیقه‌های مختلف دارند.

درس اول دموکراسی چه در مذهب وچه در جامعه این است که به عقاید و سلایق هم احترام بگذاریم. اگر پوشش من مورد علاقه کسی نیست می‌تواند بگوید این لباس را من دوست ندارم اما برای بیان این موضوع نمی‌تواند از الفاظ توهین‌آمیز استفاده کند.

معتقد نیستم همه باید همدیگر را تائید کنیم. گاهی اتفاق افتاده شخصی به من پیام داده آقای زندگانی این پوشش یا مدل لباس چهره شما را خراب کرده است.

من هم خیلی از این پیام تشکر کردم و شاید 20 کامنت بوده که از آن نوع پوشش تعریف کردند اما پاسخی به آنها ندادم اما چون آن فرد با ادبیاتی محترمانه نظر مخالف خود را اعلام کرده من از او تشکر کردم.

برخی واکنش‌ها نسبت به انتشار عکس‌ها، ادبیاتی توهین‌آمیز و رکیک دارد. شما هم با چنین برخوردی مواجه بوده‌اید؟

متاسفانه الفاظ به کار رفته در فرهنگ کلامی و شفاهی برخی افراد جامعه مرزهای ادب را نادیده گرفته است. چراکه جسارت کلامی دارند. این جسارت کلامی در بیان برخی چهره‌های سیاسی و فرهنگی ما هم بروز پیدا کرده و این مساله باعث شده است خطوطی شکسته شود.

نسل جوان ما هم نگاهشان به رسانه،مجله و مطبوعات است و وقتی چنین کلامی را در ادبیات برخی از این رسانه‌ها از زبان این چهره‌ها می‌شنوند قبح استفاده از کلمات غیرمحترمانه از بین می‌رود و ممکن است به خود اجازه دهند در فضاهای مجازی هم از چنین کلماتی استفاده کنند.

آیا ورود برخی افراد با هویت‌های مجازی و دنبال کردن صفحات هنرمندان با این هویت کاذب باعث تشدید فضای توهین نمی‌شود؟

بله. چنین افرادی با این هویت‌های کاذب به خود اجازه می‌دهند پشت یک نقاب هر نظری را با هر ادبیاتی انتقال دهند. این مساله البته برای نسل‌های امروزی که فردا قرار است به عنوان پدر و مادر در اجتماع نقش‌آفرینی کند، بحران ایجاد می‌کند.

این افراد از لحاظ روانی به خود اجازه می‌دهند هر جایی دیده نشوند و هویت آنها مجهول بماند و دست به هر نوع تخلف و قانون‌شکنی بزنند.

شما هم با چنین مشکلی با توجه به سوءاستفاده‌هایی که از این فضا می‌شود مواجه بوده‌اید؟

من عکس‌های متنوعی را در صفحه مجازی خود می‌گذارم. من عکسی را که در کنار حرم حضرت عباس(ع) گرفتم به اشتراک گذاشتم که متاسفانه با واکنش منفی برخی مخاطبان مواجه شدم و در کنار آن عکسی هم در شمال از خودم گرفتم و آن را هم به اشتراک گذاشتم که آنجا هم مخاطبانی بودند که پیام‌های منفی برایم می‌فرستادند. متاسفانه برخی افراد سلاح‌هایی به سوی دیگران می‌کشند که الان زخم‌های آن دیده نمی‌شود.

یکی از مخاطبان که کارش پیگیری و دنبال کردن صفحات هنرمندان بود و بعد از فالو، در پیام‌های خود حرف بیمارگونه جنسی می‌زد و اتهاماتی را متوجه آقایان و خانم‌های هنرمند می‌کرد. به محض این که ما عکس او را در فضای حفاظت از محیط‌زیست مجازی گذاشتیم شروع به شکایت کرد که چرا بدون اجازه عکس‌های مردم را در فضاهای مجازی می‌گذارید.

من در پاسخ گفتم شما در ده‌ها صفحه زشت‌ترین حرف‌ها را در مورد هنرمندان زدید و اگر ادامه بدهید ما از شما شکایت می‌کنیم. افرادی با هویت مجازی وقتی ابزار قانون بالای سرشان قرار می‌گیرد هویت واقعی خودرا نشان می‌دهند. معقتدم اگر حریم خصوصی در فضاهای مجازی محترم شمرده نشود مثل اتومبیل پر از بمبی است که در یک خیابان شلوغ و بدون توجه به قانون در حال حرکت است و اگر جلوی آن گرفته نشود ممکن است به فاجعه‌ای تبدیل شود.

فتاح غلامی

دین و زندگی