طرح‌های کاغذی برای افزایش آمار ازدواج

این نگاه نادرست، ظاهرا هنوز هم طرفدارانی دارد؛ افرادی که گمان می‌کنند طرح‌های تئوری که در اتاق‌های فکر تصویب می‌شود، به خودی خود کارساز است و می‌تواند تحول بزرگی در افزایش آمار ازدواج در جامعه برجا بگذارد.

اما از نگاه جوانان، آمار ازدواج صرفا با نوشتن طرح‌ها و آیین‌نامه‌ها افزایش پیدا نمی‌کند. مهم نیست چه دستورالعمل و ابلاغیه‌ای تصویب بشود، همین که جوانان احساس کنند توانایی مالی و آمادگی روانی برای تشکیل یک خانواده را دارند، خیلی‌هایشان با کمال میل ازدواج می‌کنند؛ حتی اگر هیچ طرح دولتی هم برای افزایش آمار ازدواج وجود نداشته باشد.

نکته مهم بعدی این است که حتی در طرح‌های ابلاغ شده برای افزایش آمار ازدواج هم نگاه عملیاتی و اجرایی جدی وجود ندارد و خیلی از طرح‌های دولتی برای افزایش آمار ازدواج روی کاغذ باقی می‌ماند.

یعنی با وجود این‌که احتمال دارد مفاد خیلی از طرح‌های تصویب شده برای افزایش آمار ازدواج جوانان، محتوایی بسیار مفید و مثبت داشته باشد، اما مشکل اینجاست که این طرح‌ها در مقام اجرا لنگ می‌زنند و وقتی کار به مرحله اجرایی می‌رسد، طرح‌ها فقط در حد طرح باقی می‌مانند.

به طور مثال، روز گذشته مدیرکل دفتر ازدواج و تعالی وزارت ورزش و جوانان از اجرای طرح ازدواج کارمندان خبر داد. بهمن بهمنی به مهر توضیح داده که در مرحله کارشناسی طرحی هستیم تا کارمندان مجرد بخش دولتی و غیردولتی تشویق به ازدواج شوند.

همان طور که می‌بینید در نگاه نخست، این طرح هم کاملا منطقی و موثر به نظر می‌رسد، اما با توجه به تجربه نه‌چندان موفق طرح‌های دولتی افزایش میزان ازدواج، خیلی دور از ذهن نیست که این طرح هم به بایگانی دیگر طرح‌های ازدواج ملحق شود.

نوشتن طرح بدون ضمانت اجرایی و بدون نگاه به پشتوانه مالی اجرای آن و همچنین نبود اراده جدی برای حمایت از زوج‌های جوان، پاشنه‌آشیل طرح‌های ازدواج جوانان است که تا این مشکل حل نشود، هر برنامه تئوری برای افزایش واقعی ازدواج در جامعه با شکست روبه‌رو خواهد شد.

امین جلالوند - گروه جامعه