چنار امامزاده صالح

چنانکه " دیولافوا" ی فرانسوی در سفرنامه اش در ایران به سال ۱۸۸۱ میلادی دربارۀ این درخت می نویسد: «در مسجد (بقعۀ امامزاده صالح) تجریش چنار عجیب و غریبی است که کمتر نظیر آن در دنیا پیدا می شود.

قطر فوق العاده آن را نمی توان دقیقا با رقم معین کرد. تقریبا محیط آن به پانزده متــر می رسد. هریک از شاخه های آن مانند تنه درخت کهنسالی در بالای بنای مسجد و سایر اطراف سر به آسمان کشیده است . این درخت عده کثیری را در سایه خود پناه می دهد. مومنین در زیر آن نماز می خوانند.. مکتبدار اطفال را در آنجا جمع کرده درس می دهد. قهوه چی سماور و استکان و لوازم خود را در درون آن قرار داده است. سقا هم کوزه های پر آب خود را در گوشه ای از تنه گذارده است.»

تنه این درخت به میزانی بوده است که پاره دوزی در آن دکه داشته،این چنارعظیم تا سالیانی پیش نیز در حیاط امامزاده به چشم می خورد ولی به علتهای مختلف چه طبیعی و چه تخریب انسانی از آن چیزی باقی نمانده است.