نوبخت: کشور را با کمتر از 40 میلیارد دلار درآمد اداره می‌کنیم

به گزارش ایرنا، محمدباقر نوبخت دیروز در همایش ملی بهره‌وری ایران افزود: هر چند اقتصاد ایران در سال‌های گذشته با درآمدهای نفتی 55 تا 60 میلیارد دلار اداره می‌شد، اما شوک نفتی و قیمت فعلی نفت خام در بازارهای جهانی شوکی را به اقتصاد کشور وارد کرده است.وی تصریح کرد: حال این شوک به اقتصاد ایران وارد شده، اما با اقتصاد مقاومتی می‌توان کشور را اداره کرد.

معاون رئیس‌جمهور اضافه کرد: در همین راستا 24 سیاست به فراخور محتوا برای دستگاه‌های اجرایی برنامه‌ریزی شده تا بتوانیم به اهداف سیاست‌های کلی دست یابیم.

نوبخت ادامه داد: هر چند نفت از سال 1289 وارد اقتصاد ایران شد و تاکنون نقش تعیین‌کننده‌ای را ایفا کرده، اما نباید نسبت به تاثیر آن در رشد اقتصادی قدرناشناس باشیم، بنابراین هم‌اکنون بحث این نیست که نفت را از اقتصاد ایران جدا کنیم، اما اقتصاد ایران باید با برنامه بهتر از این درآمدها استفاده کند.

وی با بیان این‌که کاهش قیمت نفت سرمایه‌گذاری را محدود می‌کند، گفت: برای دستیابی به اهداف سند چشم‌انداز رشد اقتصادی 8 درصدی ناکافی است و به همین دلیل براساس مطالعات انجام شده ایران باید در برنامه‌های ششم و هفتم برای دستیابی به جایگاه مورد نظر در سند چشم‌انداز به رشد اقتصادی 12 درصدی دست یابد. رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی تاکید کرد: هرچند ایران نیاز به رشد اقتصادی 12 درصدی دارد، اما این امر با محدودیت در سرمایه‌گذاری همراه است و برای جبران این مساله باید بهره‌وری را در ایران ارتقا دهیم.

احیای سازمان مدیریت با ماموریت‌های جدید

نوبخت همچنین با بیان آن‌که سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور در کمتر از دو هفته گذشته با ماموریت‌های جدید احیا شد، اظهار کرد: تحولی بنیادین در راهبرد توسعه، طراحی زیرساخت‌های پایدار و متوازن و همچنین رصد مستمر توسعه از ماموریت‌های جدید سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی ایجاد شده است.وی با بیان این‌که سازمان در حال نوسازی و تحول در ساختار پیشین است، ادامه داد: براساس برنامه‌ها قرار است در آینده نزدیک توسعه‌ای متوازن و پایدار را ایجاد کنیم.

نوبخت با اشاره به اهداف سند چشم‌انداز بیست ساله که همان دستیابی به جایگاه نخست اقتصادی و علم و فناوری در منطقه است، گفت: برنامه‌های پنجساله چهارم و پنجم را پشت سر گذاشتیم البته هرچند یک سال از برنامه پنجم باقی مانده است، ولی این برنامه با بودجه 94 به پایان رسید و هم‌اکنون باید به فکر تدوین برنامه‌های ششم و هفتم باشیم.

وی تصریح کرد: در برنامه‌های چهارم و پنجم به رشد اقتصادی که محصول رشد سرمایه‌گذاری و بهره‌وری بود، دست نیافتیم به نحوی که رشد سرمایه در برنامه پنجم معادل 12.2 درصد پیش‌بینی شده بود که تنها 5.5 درصد انجام شد.

این مقام مسئول ادامه داد: در برنامه پنجم جز سال نخست که رشد 3 درصدی را شاهد بودیم، رقم در دو سال بعدی رشد منفی 6 و منفی 1.9 درصد را داشتیم و به همین دلیل رشد 3 تا 4 درصدی امسال نمی‌تواند عقب‌ماندگی‌های چهار سال قبل و برنامه چهارم را جبران کند.

وی با بیان این‌که همه نگاه‌ها به برنامه ششم است، گفت: در برنامه چهارم توسعه که کشور درآمد 700 میلیارد دلاری داشت، به رشد اقتصادی پیش‌بینی شده دست نیافتیم ضمن آن‌که برنامه پنجم نیز همراه با تحریم‌ها شد که کشور را در تنگنای بیشتری قرار داد.

نظام جامع آماری لازمه رشد اقتصادی

عادل‌آذر، رئیس مرکز آمار ایران نیز در این همایش با تاکید بر این‌که برای رسیدن به رشد اقتصادی 8‌درصدی باید نظام جامع آماری مناسب داشت، گفت: توسعه بدون دستیابی به نظام جامع آماری محقق نمی‌شود، هرچند مرکز آمار ایران مسئولیت تهیه آمار برای همه دستگاه‌ها را برعهده دارد.

رئیس مرکز آمار ایران با اشاره به این‌که بدون تعریف شاخص‌ها و نهادهای آماری نمی‌توان کاری را پیش برد و ضروری است به سمت اندازه‌گیری حرکت کرد، گفت: ماموریت نظام حرفه‌ای آمار، اندازه‌گیری است و برای اندازه‌گیری باید شاخص‌سازی کنیم. وی با تاکید بر این‌که شاخص ملی بهره‌وری در حیطه آمارهای رسمی اس ت، افزود: تعدادی از شاخص‌ها اندازه‌گیری شده و هم‌اکنون به مرحله شناسنامه رسیده است.

رئیس مرکز آمار ایران تصریح کرد: ایجاد زیرساختی لازم برای اندازه‌گیری شاخص‌های بهره‌وری کشور و مشخص کردن سهم بهره‌وری در رشد اقتصادی کشور، برنامه‌ریزی جامع برای تولید آمارهای مورد نیاز از مهم‌ترین برنامه‌های مرکز آمار برای کمک به بهره‌وری است.

وی چالش جدی در استفاده شاخص‌ها برای محاسبه بهره‌وری را سال پایه و سری زمانی دانست و گفت: از همین رو در مرکز آمار دنبال یکسان‌سازی سری‌های زمانی و سال پایه هستیم.

آذر با تاکید بر این‌که مرکز آمار باید آمار هر دستگاه حاکمیتی را که نیازمند اطلاعات است تولید کند، افزود: بدون نظام جامع آماری اندازه‌گیری اتفاق نمی‌افتد، شاید یکی از آسیب‌های جدی در طول 40 سال این است که شاخص‌هایی را نداشتیم که به آنها استناد کنیم و این موضوع شاید به نوعی خودزنی باشد، اما می‌توان این را جبران کرد.