التماس‌های زن جوان برای فرار از طلاق

در دادگاه

شهرام و فروغ پنج سال است با هم زندگی می‌کنند. آنها وقتی ازدواج کردند، زوج عاشق پیشه‌ای بودند که هیچ‌کس تصور نمی‌کرد مشکلی باعث جدایی آنها شود. اما حالا این زوج جوان روبه‌روی قاضی عموزادی، رئیس شعبه 268 دادگاه خانواده تهران در میدان ونک نشسته‌اند تا پرونده طلاقشان بررسی شود. زن در حال اشک ریختن است و مرد خیلی مضطرب و عصبی دستانش را میان سرش گرفته و منتظر است قاضی، پرونده آنها را بررسی کند.

در این لحظه زن‌ رو به همسرش کرد و گفت: شهرام، من به خاطر تو از خیلی چیزها گذشتم، تو هم فداکاری کن و به خاطر من از طلاق منصرف شو.در این لحظه مرد فریاد زد: من دیگر نمی‌خواهم با تو زندگی کنم، دست از سرم بردار. آن زمان که داشتی اموال مرا توقیف می‌کردی، باید به این روزها هم فکر می‌کردی.

قاضی عموزادی به مرد گفت: چهار ساعت است با هم بحث می‌کنید. همسرت می‌خواهد با تو زندگی کند، تو هم آشتی کن و برو سر خانه و زندگی‌ات.

مرد گفت: آقای قاضی شما نمی‌دانید این زن چه بلاهایی سر من آورده است. اگر می‌دانستید این حرف را نمی‌زدید. پنج سال است با او زندگی می‌کنم. در این مدت او روزگار مرا سیاه کرده است. وقتی با او ازدواج کردم، دوستش داشتم، اما حالا از او متنفرم. او و خانواده‌اش با من مثل یک دشمن رفتار کردند. تو را به خدا حکم طلاق را صادر کنید تا همه چیز تمام شود. این زن دزد است.

او زمانی که داشتیم با هم زندگی می‌کردیم، همه اموالم را توقیف کرد و مهریه‌اش را هم اجرا گذاشت. او آبروی مرا پیش همه برد و زندگی‌ام را سیاه کرد. چطور می‌توانم با او زندگی کنم.

در این هنگام زن که در حال اشک ریختن بود، صحبت‌های همسرش را قطع کرد و گفت: تو اعتیاد داشتی و اعتیادت باعث شد زندگی‌ات سیاه شود. من فقط می‌خواستم کمی تنبیه‌ات کنم تا دیگر سمت اعتیاد نروی و به زندگی‌ات برسی. تو مرا نمی‌دیدی. حتی بدون این‌که به من بگویی، خانه‌مان را اجاره دادی در حالی که من هنوز آنجا زندگی می‌کردم. اما حالا هم چیزی نشده، من از تو معذرت می‌خواهم و خواهش می‌کنم به زندگی با من ادامه دهی. من از طلاق بیزارم و دوست ندارم از شوهرم جدا شوم. تو هم لجاجت را کنار بگذار و زندگیمان را خراب نکن.

مرد در حالی که همچنان عصبانی بود، فریاد می‌کشید: آقای قاضی اعتیاد من مربوط به گذشته می‌شود و من خیلی وقت است ترک کرده‌ام. لطفا هرچه زودتر حکم طلاق را صادر کنید. من نمی‌خواهم با این زن زندگی کنم. زنی که اموال شوهرش را توقیف کند و کلی شاهد برای این موضوع بیاورد، زن زندگی نیست. من دیگر نمی‌خواهم با او زندگی کنم. خواهش می‌کنم تمامش کنید.

این‌بار نوبت زن بود که برای حفظ زندگی‌اش از قاضی درخواست کند: آقای قاضی همان‌طور که گفتم، من اصلا راضی به طلاق نیستم و هر طور شده دوست دارم با همسرم زندگی کنم. من اگر اموال او را توقیف کردم و مهریه ام را به اجرا گذاشتم، به خاطر زندگی‌ام بود. شوهرم هم در حق من بدی‌های زیادی کرده، اما من او را بخشیدم. حالا وقتش است او هم مرا ببخشد و از من جدا نشود. من با همه مشکلات او ساختم، چون دوست نداشتم طلاق بگیرم. طلاق در خانواده ما رسم نیست.با وجود این صحبت‌ها باز هم مرد راضی به ادامه زندگی مشترک با همسرش نشد و همچنان بر طلاق اصرار داشت.

در نهایت تلاش‌های زن و قاضی عموزادی برای منصرف کردن مرد از طلاق بی‌نتیجه ‌ماند و حکم طلاق صادر شد. زن جوان نیز درحالی که همچنان اشک می‌ریخت، دادگاه را ترک کرد.

علاقه یا ترس

قاضی عموزادی رئیس شعبه 268 دادگاه خانواده می گوید : در این پرونده علت اصلی طلاق این زوج نبود علاقه بین آنهاست. درست است که زن به شوهرش التماس می‌کرد طلاقش ندهد، ولی این کارش به خاطر علاقه نبود و ریشه اصلی آن به‌دلیل ترس و وحشت زن از طلاق و جدایی بود.

این زن از اسم طلاق می‌ترسید و با این‌که شوهرش غرور او را شکسته بود، تا آخرین لحظه تمام تلاش خود را به کار بست تا از شوهرش جدا نشود. او تصور می‌کرد با به اجرا گذاشتن مهریه‌اش، می‌تواند شوهرش را سر عقل بیاورد. ولی این کار بی‌فایده بود. شوهرش هم کاملا مشخص بود علاقه‌ای به همسرش ندارد و به‌دنبال بهانه‌ای بود تا از او جدا شود. وقتی پرونده این زوج را بررسی کردم، متوجه شدم آنها هرچقدر هم تلاش کنند نمی‌توانند کنار هم زندگی کنند و جدایی برایشان بهتر از ادامه زندگی مشترک بود. وقتی علاقه نباشد زندگی مشترک عاقبت زیاد خوبی ندارد. اگر این زوج پیش از این با مراجعه به مشاور سعی می کردند مشکلشان را حل کنند شاید حال برای حل آن به دادگاه خانواده نمی آمدند . متاسفانه فرهنگ استفاده ا ز مشاور خانواده در جامعه ما نهادینه نشده و برخی مشکلات کوچک به بحرانی بزرگ تبدیل می شود که باعث از هم پاشیده شدن کانون خانواده خواهد شد. (ضمیمه تپش)