مقصر ماییم یا چینی‌ها؟

اگر این گونه است چرا محصولات چینی با سرعتی سرسام‌آور در تمام دنیا در حال گسترش بوده و اقتصاد چین را به دومین اقتصاد بزرگ دنیا پس از آمریکا تبدیل کرده است.

اغلب شرکت‌های بزرگ دنیا از خودروسازی گرفته تا لوازم خانگی و محصولات صوتی، تصویری و الکترونیکی با دایر کردن تاسیسات تولیدی خود در چین، از همین کشور، محصولات خود را روانه بازارهای دنیا می‌کنند بدون آن که ایرادی به کیفیت این محصولات وارد باشد.

پس مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست که بسیاری از واردکنندگان محصولات چینی در ایران از بی‌اطلاعی مردم سوء‌استفاده کرده و دقیقا روی ارزان‌ترین و بی‌کیفیت‌ترین محصولات چینی دست گذاشته و آن را با چند برابر قیمت اولیه به مصرف‌کننده ایرانی تحمیل می‌کنند.

متاسفانه این سوءاستفاده در چند سال اخیر به اوج خود رسیده و در نتیجه آن سلیقه مصرف‌کننده ایرانی نیز به سمت همین کالاهای بی‌کیفیت متمایل شده است.

اکنون در بسیاری از بازارهای کالایی کشور دیگر اثری از محصولات با کیفیت داخلی، خارجی یا حتی چینی نیست. همه این تولیدکنندگان قربانی سودجویی واردکنندگان فرصت‌طلبی شده‌اند که تولید داخلی، کیفیت و رفاه مصرف‌کنندگان را قربانی جیب خود کرده‌اند.

انعطاف‌پذیری بسیار بالای تولیدکنندگان چینی در کنترل هزینه‌های تولید باعث شده است تا آنها بتوانند هر کالایی را متناسب با کیفیت و قیمت دلخواه مشتری خود تولید کنند.

در اینجا طبیعتا این مشتری است که کیفیت کالای تولیدی را تعیین خواهد کرد. در مورد بخشی از کالاهای چینی وارداتی به کشور نیز همین مساله صدق می‌کند. بسیاری از تولیدکنندگان چینی، کالا را با سفارش واردکننده ایرانی تولید می‌کنند و از آنجا که این مشتری ایرانی، حاضر نیست مبلغ بالایی برای این کالا پرداخت کند، طبیعتا محصول مورد نظر را نیز با کمترین کیفیت دریافت می‌کند البته هدف از طرح این مساله، مبرا کردن چینی‌ها از محصولات ضعیف و بی‌کیفیتی که به مصرف‌کننده ایرانی عرضه می‌کنند نیست اما به هر حال باید قصور خودمان در این زمینه را نیز بپذیریم و به قول معروف بد نیست اول یک سوزن به خودمان بزنیم و بعد یک جوالدوز به چینی‌ها.

حمید اسدی - جام‌جم