«ماه عسل» میان هنرمندان و سینماگران طرفداران پر و پا قرصی دارد و در گفتوگو با برخی از آنها به این نتیجه رسیدیم که داستانهای میهمانان این برنامه برایشان جالب توجه است. برای همین از برخی از آنها پرسیدیم که داستانهای مهمانان «ماه عسل» چقدر میتواند به سینما و تلویزیون کمک کند و جرقهای برای فیلمنامهنویسان باشد که در این باره پاسخهای جالبی گرفتیم.
هرچند امسال از طرف اغلب رسانهها ماه عسل در رمضان 93با انتقاد مواجه شد اما هنرمندان نظر دیگری داشتند. نظرات برخی از آنها که در گفتوگو با «فارس» مطرح شد را در ادامه میخوانید:
شریفی: هرکسی نمیتواند مانند علیخانی برخورد روانشناسانه داشته باشد
امیرحسین شریفی؛ تهیه کننده با سابقه تلویزیون و سینما، برنامه «ماه عسل» را مطابق با حال و هوای ماه رمضان می داند و میگوید: در این برنامه سرنوشت آدمهای مختلف به نوعی بررسی میشود که مردم میتوانند با آنها همذات پنداری کنند. شیوه بیان حرف خیلی مهم است و شیوه بیان در «ماه عسل» آموزنده و بازدارنده است و از ویژگیهایی که آن را جذاب کرده، این است که اشخاص عامی و بسیاری از مردم عادی میتوانند اینجا به راحتی حرف بزنند. مثلا گاهی شما میبینید که یک بنا در قاب تلویزیون با مردم درد دل میکند که این موضوع به خاطر تسلطی است که احسان علیخانی به کارش دارد.
شریفی ادامه میدهد: ماه عسل توانسته است برخی خط قرمزهای سازمان صدا و سیما را در این سالها بازتر کند و من به عنوان یک بیننده نظر مثبتی نسبت به این برنامه دارم.
او در پاسخ به این سوال که تا چه حد میتوان داستانهایی که در این برنامه مطرح میشود را در سینما به تصویر کشید، میگوید: اتفاقات و سوژههایی در این برنامه روی آنتن میرود که میتوان در ابعاد بیشتری در سینما به آن پرداخت، در واقع فیلم و سریال میتواند بیشتر به این داستانها بپردازند.
این هنرمند سوژههایی در مورد وفادار بودن زن به همسرش در شرایط سخت یا مردی که بر خلاف از بین رفتن زیبایی ظاهری به همسرش وفادار است را بسیار با ارزش میداند و معتقد است بیان این اتفاقات میتواند مردم را درباره عشق واقعی انسانها به هم و عشق مجازی به فکر بیاندازد.
شریفی همچنین اجرای احسان علیخانی را مناسب این برنامه می داند و توضیح می دهد:آدم ها در مقابل روی باز او می توانند به راحتی حرفهایشان را بزنند، به نظرم هر کسی نمیتواند مانند او برخوردی روانشاسانه با موضع داشته باشد، او کارش را بلد است و مثل یک دوست با کسانی که در برنامه حاضر میشوند گفتوگو میکند.
مهران مهام: علیخانی جای مناسبی قرار گرفته مثل عادل فردوسیپور
مهران مهام میگوید چون هم به شبکه سه عِرق خاصی دارد و هم با تهیه کننده و مجری «ماه عسل» دوستی صمیمانهای دارد، این برنامه را به طور منظم نگاه میکند.
او معتقد است، «ماه عسل» یک گام به مردم نزدیکتر شده و توانسته برنامهای باشد که در آن سوژه اصلی هنرمندان و ورزشکاران و چهرهها نیستند که مردم بارها و بارها حرفهایشان را شنیدهاند بلکه این بار سوژه خود مردمند و این یعنی یک قدم دیگر به سمت مردم رفتن.
او درباره فضای کلی این برنامه می گوید: ماه عسل بی پرواتر به مسائل می پردازد، در قسمتی از آن به خاطر دارم که مجری از زن می پرسید، تو می دانستی شوهرت دزدی می کند و او به راحتی پاسخ می دهد بله اما من همسرم را دوست داشتم!.
مهام میگوید خلاف بی انصافی برخی از افراد معتقد است ماه عسل اصلا تکراری نشده و اضافه می کند: برنامه هایی هستند مثل «نود» که ممکن است در طی سالهایی که اجرا می شوند یک فرمت ثابت داشته باشند اما ماهیت آن ها به آدم ها و اتفاقات نو و تازه ای است که هر روز در آن حضور دارند، در واقع ماه عسل هم به تعداد آدم هایی که به آن می آیند قصه برای گفتن دارد.
او می گوید در جریان ساخت سریال نرگس نویسنده پیشنهاد داد برای مرگ پوپک گلدره داستانی بنویسیم، اما من خواستم تا با مردم صادق باشیم و جواب آن را هم گرفتم. فکر می کنم هر جا با مردم صادق تر بودیم، موفق تریم، ماه عسل هم به همین دلیل موفق است. او همچنین درباره احسان علیخانی این طور اظهار نظر کرد: علیخانی دچار هیجان نمی شود و خیلی نرم با موضعات برخورد می کند، او توانسته اعتماد مردم را جلب کند و محرم راز آن ها باشد، شاید رفتن او از این برنامه باعث شود تا مدت ها این اعتماد دوباره به وجود نیاید، او جای مناسبی قرار گرفته، درست مثل عادل فردوسی پور.
بهنوش بخیتاری: اگر علیخانی اجرا نکند ،ماه عسل را نمیبینم
بهنوش بختیاری که خود سال گذشته یکی از میهمانان این برنامه بود میگوید امسال تا آنجا که فرصت داشته سعی کرده برنامه ماه عسل را ببیند: «برنامه آقای علیخانی را دوست دارم و هیچ نقطه منفیای در آن نمیبینم، در واقع در شرایط سختی هستیم و خیلی خوب است که این برنامه از مردم میخواهد به فکر کمک به هم باشند.
این هنرمند نقطه قوت ماه عسل را در این میداند که به سراغ قشر موفق جامعه نرفته است و گاهی از زبان کسانی گفته میشود که در زندگی بازنده بودهاند و معتقد است بازنده بودن بخشی از زندگی است که باید به آن هم پرداخته شود.
بختیاری همچنین ادامه می دهد: فکر میکنم وقتی برنامهای یک ماه در سال اجرا می شود فرصت تکراری شدن ندارد، وقتی کسانی از تکراری شدن ماه عسل حرف میزنند من تعجب می کنم، یعنی سریال ها و برنامه های ما هیچکدام تکراری نشده اند و برنامه ای که فقط یک ماه در سال پخش می شود به ورطه تکرار افتاده است؟
او داستان هایی را که در ماه عسل طرح می شوند، داستانهای واقعی و چهره واقعی مردم می داند و اضافه می کند: خیلی وقتها از دوستان فیلمسازم خواسته ام که به بهزیستی سری بزنند، آنجا پرونده هایی هست که ارزش فیلم شدن را دارد، برنامه احسان علیخانی قصه های مردم را روایت می کند و درست مثل همین پرونده می تواند فیلم نامه کارهای بسیار خوبی شود.
او درباره مجری این تاک شو نیز اینطور می گوید: برنامه ماه عسل امضای آقای علیخانی را با خود دارد، چه بخواهیم چه نخواهیم! خود من به عنوان یک بیننده ممکن است اگر علیخانی برنامه را اجرا نکند دیگر برای دیدنش پای تلوزیون ننشینم. او که روحیات علی خانی و ماه عسل را همخوان می داند، می گوید: هر کسی را بهر کاری ساختند، مثلا فردوسی پور برای نود است و علی خانی برای ماه عسل، نمی توان جای آن ها را عوض کرد، یا فکرش را بکنید، آقای علی خانی بخواهند آبرنگ من را اجرا کند و من به جای او بروم! هر کسی برای برنامه ای که در آن موفق است مناسب است.
او از دیگر ویژگیهای خوب احسان علیخانی به چهره سمپات او اشاره می کند و ادامه می دهد: یکی از چیزهایی که در علیخانی دوست دارم این است که نمی خواهد فن بیانش را به رخ مخاطب بکشد و می گذارد مهمانش به راحتی صحبت کند، بسیاری از برنامه ها شده که من به عنوان مهمان حضور داشته ام و مجری آنقدر حرف زده که فرصتی برای من نمانده است! اما احسان علیخانی اصلا اینطور نیست.
طهماسب صلح جو:مجری احساساتی نمی شود
طهماست صلح جو، منتقد سینما و تلویزیون اصل جذابیت برنامه ماه عسل را در سوژههای مناسبی میداند که انتخاب میشوند و در ادامه نیز اجرای احسان علیخانی را متعلق به خودش میداند و میگوید: او توانسته کاراکتر خودش را به برنامه منتقل کند، بی تعارف برخورد میکند و روحیهاش طوری است که به نظر نمیآید سانتی مانتال با وقایع برخورد کرده است.
این منتقد از دیگر محاسن اجرای علیخانی را در طرز بیان و نگاه او می داند و اضافه می کند: او جلوی رقیق شدن احساسات را در برنامه می گیرد و اجرای او احساسی نیست که این نقطه قوت او در اجرای ماه عسل به حساب می آید، چرا که قصد ندارد احساس ترحم در مخاطب ایجاد کند، بلکه برخوردی جدی و منطقی با مسائل دارد.
او در این باره که چقدر این سوژهها میتوانند به سینما وارد شوند میگوید: البته در سینما ماجرا خیلی فرق می کند و باید روایت متفاوت و دراماتیکی شکل بگیرد تا این داستان ها به سینما هم وارد شود، از طرفی معلوم نیست مجوز بیان این سوژه ها در سینما داده شود، چرا که داستانی که به این راحتی در تلویزیون گفته می شود وقتی در سینما به آن پرداخته شود، باید انگ هایی مثل اصظلاح سیاه نمایی را به جان بخرد.این یک گفت و گوی تلویزیونی است و اگر قرار باشد این داستان به سینما بیاید باید نوع بیان تازه ای پیدا کند، در واقع نوع بیان است که ارزش ویژگی ایجاد می کند.
پوران درخشنده: ماجرای سرطان در این برنامه را دوست داشتم
پوران درخشنده، کارگردان سینما که نشان داده دغدغه به تصویر کشیدم مسائل اجتماعی را دارد برنامه ماه عسل را در کل برنامه خوبی میداند و در این باره میگوید: این برنامه هم اجرای خوبی دارد و هم اهدافی را دنبال می کند که بیان آن ها در ماه رمضان بسیار به جاست و مشخص است که در بیان این ماجراها نیز بسیار باز عمل میکند. آنچه در این برنامه مورد توجهم قرار گرفته این است که مجری در مورد بسیاری از تابوها نیز به راحتی صحبت می کند و فضایی را که در جامعه برای آن ها پیش آمده می شکند، این مسئله باعث می شود که به جامعه آگاهی درست تر و بیشتری داده شود.
این هنرمند که برنامه ماه عسل را آموزنده می داند، ادامه می دهد: البته در ماه عسل راهکار یا راه حلی ارائه نمی شود که این ایراد برنامه به حساب نمی آید، در واقع وظیفه رسانه طرح مسئله کردن است که ماه عسل به خوبی از عهده آن برآمده است.» او برخی سوژه ها در ماه عسل را به یاد ماندنی توصیف می کند و در اینباره می گوید: به خاطر دارم داستانی زنی که به خاطر مسائل مادی در چاه رفته بود و ننگ و رنج را با هم به جان خریده بود، مدت ها ذهن مرا نیز به خود مشغول کرد و به نظرم ارزش به تصویر کشیده شدن را دارد، او در عمق چاه باید به مسائلی در زندگی اش می اندیشید و این می تواند موضوع بسیار جالبی برای یک فیلم باشد.
این بانوی کارگردان سینمای ایران همچنین اضافه می کند: به نظرم امکان این که ضد و نقیض هایی هم در کنار هم قرار می گرفت در این برنامه وجود داشت و پرداختن از این زاویه هم می توانست برنامه را به سمت کامل شدن ببرد.» او همچنین درباره سوژه دیگری در این برنامه که مناسب فیلم شدن بوده است، می گوید: داستان کودکی که سرطان داشت و مادرش این بیماری را به عنوان یک دوست به او معرفی کرده بود برایم بسیار جالب بود.
البته این هنرمند معتقد است شاید در سینما مسائلی مانند این ها از طرف مخاطب پذیرفته نشود، گاهی این مسائل انچنان تلخ هستند که ممکن است مخاطب آن ها را در سینما پس بزند، اما بسیاری از این قصه ها قابل تامل و جذابند. درخشنده که اجرای احسان علیخانی مناسب این برنامه می داند می گوید: علیخانی پیامش را به خوبی درک کرده و کارش را می شناسد، او مخاطب را هم به همین خوبی می شناسد و بسیار به جامعه نزدیک شده است. در واقع او یک مجری مسلط است که اجرای تاثیر گذارش باعث شده تا با مخاطبان ارتباط بسیار خوبی برقرار کند.
اسماعیل عفیفه:سوژهها منبع الهام برای نویسندهها هستند
اسماعیل عفیفه تهیه کننده شاخص تلویزیون برنامه ماه عسل را از جمله تاک شوها و گفت و گوهای موفق تلویزیونی می داند و علت موفقیت آن را واقعی بودن این گفت و گو ها ارزیابی می کند و می گوید: در واقع این گفت و گو ها نمایشی نیستند و به همین دلیل هم توانسته اند تاثیرگذار باشند، این سوژه ها زندگی واقعی را بیان می کنند و در این برنامه ما با نمایش روبرو نیستیم.
او همچنین معتقد است داستان هایی که در برنامه ماه عسل بیان می شود، می تواند منبع الهام بسیار از نویسندگان باشد: نویسنده ها از وقایعی که از دل جامعه بیرون می آید الهام می گیرند و باید هم همینطور باشد، البته این طور نیست که بشود قاعدهای برای نویسندهها تعیین کرد، اما این به مهارت نویسنده ها بستگی دارد که چقدر می توانند از این سوژه ها در کارهایشان استفاده کنند. (خبرگزاری فارس)
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد