این تیم فقط جام می‌خواهد

اما این بار بحث از همیشه داغ‌تر و پر سر و صداتر است. کارلوس کرش پس از سه سال و اندی بیتوته در ایران و موفقیت نسبی در جام جهانی یک شبه به اوج محبوبیت رسیده و حالا در موضع قدرت و با پشتوانه همین محبوبیت و سوار بر امواج احساسات افکار عمومی از شروط خاص خود برای تمدید قرارداد می‌گوید. تمدید قراردادی که کرش را می‌تواند در ردیف چند مربی گران فعلی جهان قرار دهد.

در مقابل او یک جریان دیگر ایستاده است. جریانی که البته به هیچ عنوان حضور این غریبه را در این فوتبال برنمی‌تابد. جریانی که با آگراندیسمان کردن نقاط خاکستری کارنامه پرتغالی و البته شروط او برای تمدید قرارداد، باور دارد استاد پرتغالی هیچ دستاوردی برای فوتبال ایران نداشته و فقط منفعت شخصی خود را لحاظ کرده و از همین رو تمدید قرارداد با او به صلاح این فوتبال نیست.

این یک جنگ تمام عیار است. جنگی که البته دو طرف در آن کوتاه نمی‌آیند و می‌کوشند در نهایت آن را به نفع خود خاتمه بدهند، اما در دل این جنگ زرگری هر دو طرف با وجود فاصله بعید از یکدیگر و همه تضادها و تفکرات و ایده‌های متناقض روی یک نقطه اجماع دارند و بر آن تکیه می‌کنند؛ قهرمانی در جام ملت‌های آسیا.

در حقیقت این نکته فصل مشترک هر دو جریان است. هر دو جریانی که اعتقاد دارند این فوتبال برای خیزش دوباره و برخاستن از رخوت و رکود سالیان اخیر، باید در جام ملت‌های آسیا بدرخشد و بعد از نزدیک نیم قرن دوباره این جام قدیمی و معتبر را به خانه بیاورد.

واقعیت البته همین است. فوتبالی که در تمام سال‌های اخیر حتی در دوران اوج و استحاله‌اش نتوانسته در جام ملت‌های آسیا عرض اندام و جام را دوباره لمس کند. در تمام این سال‌ها، قهرمانی آسیا برای ما به یک حسرت بزرگ بدل شده که در پاره‌ای اوقات نظیر امارات 1996 با آن نسل دوست داشتنی یا چین 2004 با آن ستاره‌های لژیونر حتی تا چند قدمی آن رفته‌ایم، اما در نهایت با بدشانسی و هزار و یک اتفاق دیگر از چنگ زدن به آن محروم مانده‌ایم و این داغ وسعتی به بزرگی یک نیم قرن دارد. داغی که باید این بار در استرالیای 2015 برای همیشه پایان یابد.

این فوتبال در جام جهانی ثابت کرد از مدعیان قاره پهناور نه‌تنها چیزی کم ندارد، بلکه در پاره‌ای مسائل پیشروتر و جلوتر است.

فرقی نمی‌کند در جام ملت‌های آسیا چه کسی روی نیمکت ایران نشسته باشد؛ کرش، یک خارجی دیگر یا حتی یکی از منتقدان وطنی او. هر که باشد ما تنها قهرمانی و جام می‌خواهیم.

سعید آقایی / جام‌جم