خواب‌زدگان مستطیل سبز

اینها تصویر همیشه آشنای صبح روزهای کاری کلانشهرهای ماست که این روزها پررنگ‌تر و گل درشت‌تر از همیشه رویت می‌شود. آدم‌های خسته، کلافه و عصبی‌ای که کسالت از سر و رویشان می‌بارد و در حسرت یک لقمه خواب.

بهانه تازه برای این فقدان خواب هم، جام جهانی فوتبال است. شب‌ها پای جعبه جادویی نشستن و هیجان زده تخمه شکستن و متعصبانه کل کل کردن و سرخوشانه مسرور شدن و ناامیدانه حرص خوردن بابت ظفر و شکست تیم محبوب و صبح، نیمه مرده و زنده، جسم و جان را به محل کار و تحصیل کشیدن و آغاز بی‌انرژی یک روز دیگر.

در عالم واقع، محققان به یک رقم و عدد ثابت برای میزان خواب لازم و مکفی در طول 24 ساعت نرسیده‌اند؛ اعداد متفاوتی ارائه می‌شود از 6 ، 7 و 8 تا 9 ساعت در روز. بیش و کم، هر انسان خود به تجربه از هر متخصص و کارشناسی بهتر می‌داند که با چند ساعت خواب در شبانه روز نیازهای جسمی و روحی‌اش رفع می‌شود و به یک تعادل درونی می‌رسد.

کمبود خواب علاوه بر تبعات سوءجسمی و فیزیولوژیک، بر روح و روان آدمی نیز اثرات زیانبار و گاه غیرقابل جبرانی می‌گذارد، خاصه آن که روزهای جام جهانی برزیل تقارن پیدا کرده است با ایام پراسترس امتحانات درسی و دانشگاهی.

دانشجو و دانش‌آموزی که تا ساعت چهار و نیم صبح بازی انگلیس و ایتالیا را دیده و اگر طرفدار جزیره‌نشینان بوده حالش هم گرفته شده، چگونه خواهد توانست از پس امتحان ساعت 8 و 30 دقیقه برآید؟

وضع کارمند و کاسبی هم که تا نیمه‌شب غصه بازی بدون‌گل ایران در برابر نیجریه را خورده و با تصور نتیجه در مقابل آرژانتین با این سبک بازی، چیزی نمانده که غمباد بگیرد هم که دیگر اظهرمن الشمس است و خداوند مددرسان ارباب رجوع و مشتری این فوتبال زده‌های خواب گریز اعصاب خط خطی باشد.

جام جهانی یکی دو روز هم نیست که بیدارمانی‌های شبانه را حواله دهی به خواب خرس وار آخر هفته و جبران مافات، که 30 روز، که یک ماه، نفس‌ها همه گره خورده به چمن مستطیل سبز.

فوتبال مهیج است و مهم برای مان بی شک؛ خواب هم که شیرین است و لازم؛ امتحان هم حیاتی است و سرنوشت‌ساز، خاصه اگر ترم آخر هم باشی؛ سلامتی اما، از همه مهم‌تر و حیاتی‌تر است.

فوتبال ببینید و حالش را ببرید، شب زنده‌داری هم بکنید، اما به اعتدال و صحت وجودتان را فدای توپ گرد نکنید.

محسن محمدی - جام‌جم